هیئت دم پارتی دومین دیدار خود با رهبر آپو را در ۲۲ ژانویه انجام داد. انتشار خبر فوری مبنی بر اینکه این دیدار که بر اساس یک کار و آماده‌سازی فشرده و جدی انجام شد، ۴ ساعت به طول انجامید، هیجان بسیار جدی در همه ایجاد کرد. عدم وجود بیانیه‌ای مشابه پس از بازگشت هیئت، منجر به یک انتظار نگران‌کننده شد. بعدها، توضیح اینکه این امر به دلیل آتش‌سوزی در بولو بوده است و اعلام تسلیت رهبر آپو به خانواده‌های جان‌باختگان در آتش‌سوزی، وضعیت را قابل درک کرد و تا حدودی این نگرانی را برطرف کرد.

مشخص شد که به دلیل آتش‌سوزی مذکور، مطابق با دستور کار بحث و گفتگو در حال تغییر در ترکیه عمل شده است. این بار چشم‌ها بیشتر به آتش‌سوزی بولو معطوف شد و آتش‌سوزی مذکور به طور فشرده‌تر و عمیق‌تر مورد بحث قرار گرفت. به حدی که حتی کسانی بودند که اظهار داشتند آتش‌سوزی مذکور یک حمله جنگ ویژه آگاهانه و برنامه‌ریزی شده بود که برای تغییر دستور کار بحث و گفتگو که دیدارهای امرالی در ترکیه ایجاد کرده بود و جلوگیری از بحث در مورد راه‌حل مسئله کورد انجام شده بود.

با گذشت زمان و عبور از روند عزای اعلام شده در ترکیه، برخی اطلاعات مربوط به دومین دیدار هیئت دم پارتی با امرالی نیز به تدریج به مطبوعات درز کرد. عناوین مهمی که به مطبوعات درز کردند، چه بودند؟ مهمترین آنها این بود که رهبر آپو به طور جامع به فعالیت‌های آماده‌سازی خود ادامه می‌داد و در صورت تکمیل آماده‌سازی‌ها، بیانیه‌های لازم منتشر خواهد شد. دوباره تأکید آشکاری بر ادامه انزوا وجود داشت. گفته می‌شد که این مشکل تنها با دموکراتیزاسیون و با پرداختن به آن در سراسر کوردستان قابل حل است. نیاز به ایجاد شرایط زندگی و کار مناسب برای ایفای نقش رهبر آپو و بر این اساس، مجلس برای انجام اصلاحات قانونی لازم فراخوانده می‌شد. با این حال، تأکید می‌شد که برنامه‌های امپریالیستی را می‌توان به این شکل خنثی کرد و ترکیه می‌تواند با حل مشکلات داخلی خود، آزادی خود را تأمین کند. همچنین گفته می‌شد که هیئت، دیدارهایی را که آغاز کرده است، با گسترش آن به بخش‌های مختلف جامعه ادامه خواهد داد.

این اطلاعاتی که توسط هیئت برای مطبوعات فاش شد، اگرچه با بیان اینکه کارها ادامه دارد و روند به طور جامع‌تری بررسی می‌شود، نگرانی‌های ایجاد شده را تا حدودی برطرف کرده و انتظارات را کم و بیش برآورده کرده است، اما به اندازه بحث و گفتگویی که پس از دیدار اول ایجاد شده بود، دستور کار بحث و گفتگویی ایجاد نکرد. بی‌تردید، دو عامل در این وضعیت نقش داشت: اول، ناکافی و نامنظم بودن توضیحات نسبت به قبل بود. دوم، بحث و گفتگوهایی که پس از دیدار اول انجام شد، نوعی خودویژگی داشت و انتظاراتی را ایجاد کرد که با وضعیت ملموس همخوانی نداشت.

به حدی که محافل تحت تأثیر ملی‌گرایی ترک که صد سال شکل گرفته بود، نوعی وضعیت شبیه به ناامیدی را تجربه می‌کردند و می‌گفتند «پس چرا بیانیه‌ای مبنی بر کنار گذاشتن سلاح و انحلال پ‌ک‌ک منتشر نشد»، در حالی که کوردها و محافل دموکراتیک، تردیدها و نگرانی‌های خود را در مورد عدم توسعه راه‌حل‌های دموکراتیک تحت این حاکمیت، به شکل آشکارتر بیان می‌کردند. بی‌تردید، هر دو وضعیت یک اشتباه جدی را بیان می‌کردند: اولی نوعی اشتباه به شکل «پ‌ک‌ک خود را منحل کند، ما هم خلاص شویم» بود، در حالی که دومی نیز نوعی اشتباه به شکل «دولت مشکل را حل کند، حقوق کوردها را بدهد و همه چیز تمام شود» بود.

آیا مشکلات را می‌توان به این شکل محدود، ساده و سطحی بررسی کرد؟ مسلماً نمی‌توان. آزادی کوردها و دموکراتیزاسیون ترکیه مشکلاتی آنقدر محدود و ساده نیستند و بنابراین راه‌حل آنها نیز به آن آسانی و به شکل میانبر محقق نمی‌شود. قبل از هر چیز، بُعد ذهنی این موضوع وجود دارد که غلبه بر ذهنیت فاشیستی، استعماری و نسل‌کشی که صد سال است کوردها را انکار می‌کند و سعی در نابودی آنها دارد، و رسیدن به یک ذهنیت دموکراتیک بر اساس انقلاب ذهنی ضروری است. چنین تغییر ذهنیتی نیز تغییر سیاسی در سطح استراتژیک و تاکتیکی و مشارکت همه محافل سیاسی را ایجاب می‌کند. این امر همچنین تغییر و بازسازی چارچوب قانون اساسی و قانونی موجود و قرار دادن آن در چارچوب قانون اساسی و قانونی مذکور را ضروری می‌سازد. واضح است که بدون اینها، گام‌های راه‌حل لازم برداشته نمی‌شود و راه‌حل مورد نظر و مورد انتظار محقق نمی‌شود.

واضح است که همه اینها با هم و یکباره اتفاق نمی‌افتد. بنابراین لازم است که از ابتدا شروع کرد و گام به گام پیشروی را دانست. اگر توجه شود، با ارزیابی گسترش جنگ جهانی سوم در خاورمیانه به لبنان و سوریه و تأثیرات آن بر ترکیه، رئیس کل م‌ه‌پ، دولت باغچلی از ابتدای ماه اکتبر رویکرد سیاسی جدیدی را توسعه داده و اظهار داشت که مشکل بقای دولت جمهوری ترکیه وجود دارد و اتحاد داخلی ترکیه را ضروری دانسته و بر این اساس، برای ایجاد خواهری-برادری و اتحاد ترک و کورد، فراخوانی برای آمدن رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و صحبت کردن او در گروه دم پارتی در مجلس انجام داده است.

مطابق با این رویکرد سیاسی جدید، در ۲۳ اکتبر به برادرزاده‌اش عمر اوجالان اجازه داده شد که به امرالی برود و با رهبر آپو دیدار کند. در این دیدار، رهبر آپو اظهار داشت که در صورت ایجاد شرایط مناسب، این توانایی نظری و عملی را دارد که روند را از وضعیت خشونت و درگیری به زمینه سیاسی و حقوقی بکشاند و به نوعی به فراخوان باغچلی اینگونه پاسخ داد. پس از آن، از طریق هیئت دم پارتی که در ۲۸ دسامبر دیدار کردند، این وضعیت را به یک اعلامیه هفت ماده‌ای تبدیل کرد. با دیدار ۲۲ ژانویه نیز اطلاعاتی مبنی بر اینکه رهبر آپو کار خود را انجام می‌دهد و روند را در چارچوب خود (از طرف خود) پیش می‌برد، از طریق مطبوعات به اطلاع عموم رسید.

در این صورت، همچنان انتظار از رهبر آپو داشتن درست و معقول نیست. واضح است که رهبر آپو کار خود را انجام می‌دهد و آنچه از دیدگاه خودش لازم است را بیش از حد انجام می‌دهد. اما مشکل فقط مشکل رهبر آپو نیست، مشکل همه ماست. بنابراین راه‌حل آن نه فقط با کار رهبر آپو، بلکه با کار همه ما و انجام وظایف محوله به ما خواهد بود.

واضح است که در اینجا بیشترین مسئولیت بر عهده دولت و حاکمیت آک‌پ است. زیرا این نیروها هستند که سیستم امرالی را ادامه می‌دهند و با نگه داشتن رهبر آپو در چنین نظام تحمیل انزوا، شکنجه و نسل‌کشی، نسل‌کشی کوردها را انجام می‌دهند. آنها از رهبر آپو خواسته‌اند که در ایجاد اتحاد داخلی که ترکیه به آن بسیار نیاز دارد، نقشی ایفا کند، پس باید فوراً شرایط ایفای این نقش را نیز فراهم کنند. آنها رهبر آپو را به آمدن و صحبت کردن در گروه دم پارتی در مجلس فراخوانده‌اند، پس باید شرایط قانونی را فراهم کنند که رهبر آپو بتواند این کار را انجام دهد. وگرنه بدون انجام این کارها، رهبر آپویی که در سنگین‌ترین شرایط انزوای تحمیلی نگه داشته می‌شود، چگونه نقشی ایفا خواهد کرد؟

رهبر آپو در شرایط فعلی امرالی از ۲ اوت ۱۹۹۹ تاکنون بارها آتش‌بس و فراخوان راه‌حل داده است، اما از آنجا که این فراخوان‌ها یکجانبه بوده و زمینه قانونی آن فراهم نشده است، هیچ یک از این فراخوان‌ها نتیجه مطلوب را نداشته است. برای جلوگیری از تکرار وضعیت مشابه، اکنون نیز لازم است که دولت و حاکمیت رویکرد جدی‌تری داشته باشند، مسئولیت خود را انجام دهند و ترتیبات قانونی لازم برای دستیابی رهبر آپو به شرایط زندگی امن و کار آزاد را فراهم کنند.

بی‌تردید اینها وظایفی است که نیروهای دولت و حاکمیت باید انجام دهند. اما ما به خوبی می‌دانیم که نیروهای دولت و حاکمیت به خودی خود و بدون توقف این کارها را انجام نمی‌دهند؛ آنها تنها زمانی این نوع گام‌ها را برمی‌دارند که جامعه آنها را به انجام این کارها مجبور کند. از این رو لازم است که همه جامعه کورد، به ویژه زنان و جوانان، و به ویژه همه نیروهای دموکراتیک ترکیه و همه دوستداران کوردها، اقدامات خود را در چارچوب «کارزار آزادی جهانی» که آزادی جسمانی رهبر آپو را هدف قرار می‌دهد، بیشتر، گسترده‌تر و مؤثرتر کنند. کارزار تمام نشده، مبارزه به پایان نرسیده است؛ برعکس، به اقدامات و کنش‌های جامع‌تر، مؤثرتر و با اهداف مشخص نیاز است.

همراه با اقدامات و کنش‌ها، خواسته‌ها نیز باید مشخص باشد و با صدای بلند بیان شود. برای اینکه رهبر آپو بتواند در راه‌حل دموکراتیک نقشی ایفا کند، لازم است که سیستم فعلی امرالی فوراً لغو شود. باید تقاضا شود که رهبر آپو به شرایط زندگی امن و کار آزاد دسترسی داشته باشد. باید فریاد زد که انزوا باید به طور کامل پایان یابد و رهبر آپو باید بتواند با هر کسی که می‌خواهد دیدار کند. اقدامات و کنش‌هایی که بر دولت و حاکمیت فشار وارد می‌کند، باید در همه زمینه‌ها افزایش یافته و توسعه یابد تا رهبر آپو بتواند نقشی ایفا کند و روند جدیدی توسعه یابد! وگرنه فقط ابراز نگرانی هیچ معنای عملی و پاسخی نخواهد داشت.

منبع: یِنی اوزگور پولیتیکا