رهبر آپو در ۲۷ فوریه با «فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک» گامی تاریخی برداشت. او تغییر و تحول را در پیش روی حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) قرار داد. پ‌ک‌ک اعلام کرد که مطابق با این فراخوان عمل خواهد کرد. رهبر آپو گفت: «کنگره پ‌ک‌ک تشکیل شود، خود را منحل کند و به مبارزه مسلحانه پایان دهد.» پ‌ک‌ک نیز در بیانیه‌ای اعلام کرد که کنگره خود را بین ۵ تا ۷ می برگزار کرده است.

پس از آن، در روز دوشنبه ۱۲ می، پ‌ک‌ک اعلام کرد که مبارزه مسلحانه را برای گشودن راه و ایجاد زمینه برای خیزش‌ها و سازماندهی‌های جدید، به شکلی بسیار قوی‌تر و جسورانه‌تر از زمان تاسیس خود، به پایان رسانده است.

پ‌ک‌ک مبارزه بیش از پنجاه ساله خود را به مرحله جدیدی منتقل می‌کند. این سازمان به سوی سازماندهی‌های جدید و روش‌های مبارزه جدید خواهد رفت. پ‌ک‌ک و مبارزه آن از بین نخواهند رفت و نابود نخواهد شد.

مقاومت و سازماندهی‌های نیم قرن اخیر به رهبری پ‌ک‌ک دستاوردهای بزرگی ایجاد کرده است. بر اساس این دستاوردها، این سازمان خود را مطابق با دوره جدید بازسازی خواهد کرد. این امر مستلزم تغییر و تحول بزرگی است. در حالی که مردم و سازمان‌های کورد به سوی تغییر و تحول می‌روند، ترکیه و منطقه نمی‌توانند مانند گذشته باقی بمانند. ترکیه نیز مجبور به تغییر و تحول است. از نظر سیاسی و حقوقی، دولت ترکیه باید خود را به وضعیتی برساند که کوردها را در بر بگیرد.

اگر دولت، دولت کوردها نیز خواهد بود، باید انکار و نادیده گرفتن را کنار بگذارد و تحول فکری و حقوقی را به انجام برساند. اگر در روند خرابکاری شود یا آنها از مواضع خود عقب‌نشینی کنند، آشکار است که ناگزیر به فضای درگیری بازگردانده خواهد شد.

رهبر آپو مسئولیت تاریخی را بر عهده گرفته است. در حالی که دولت حزب عدالت و توسعه (آک‌پ) گام جدی برنداشته و به سوی تغییر قانونی نرفته است، رهبر آپو مسئولیت انحلال پ‌ک‌ک و ترک مبارزه مسلحانه را بر عهده می‌گیرد. نمی‌دانیم که حاکمان ترکیه اهمیت و تاریخی بودن این امر را درک کرده و بر اساس آن عمل خواهند کرد یا خیر. فعلا اظهارات آنها مثبت به نظر می‌رسد. اما باید دید که آیا گفته‌ها در حد حرف باقی می‌ماند یا عملی خواهد شد.

اگر دولت ترکیه با کوردهای باکور کوردستان صلح کند و موجودیت آنها را به رسمیت بشناسد، طبیعتا این امر بر دیگر بخش‌ها نیز تاثیر خواهد گذاشت. بیش از همه روژاوا و شمال شرق سوریه از این امر متاثر خواهند شد. زیرا تلاش‌ها، مقاومت و سازماندهی‌های انجام شده در این منطقه، اساسا از اندیشه‌ها و مبارزه رهبر آپو الهام گرفته است. ما از منطقه‌ای سخن می‌گوییم که رهبر آپو عملا بیست سال در آنجا حضور داشته و آن را سازماندهی کرده است. دولت ترکیه نیز برای شکستن نفوذ رهبر آپو و از بین بردن دستاوردهای انقلاب، بی‌وقفه و چندجانبه تلاش کرده، حمله کرده، اشغال کرده و به اتحادها (علیه آن) روی آورده است. جنگ و محاصره سختی بر روژاوا تحمیل شده است.

دولت ترکیه همواره این حملات و سیاست‌ها را به عنوان مبارزه علیه پ‌ک‌ک و «مبارزه با ترور» نامیده است. اما در فضایی که پ‌ک‌ک منحل شده و مبارزه مسلحانه پایان یافته است، دیگر هیچ توجیهی برای دشمنی و حملات آن به روژاوا باقی نمی‌ماند. اگر ترکیه حقوق خواهری-برادری را برای کوردهای داخل میهن اعمال کند، دیگر اصرار آن بر دشمنی با کوردهای سوریه معنایی نخواهد داشت. آنچه طبیعی است این است که ترکیه باید به سیاست صلح و خواهری-برادری با کوردهای خارج از میهن بازگردد.

در پروژه رهبر آپو، ادامه راه حل در ترکیه در دیگر بخش‌ها نیز وجود دارد. هدف او اتحاد کوردستان دموکراتیک است. یعنی نه یک دولت یا فدراسیون جداگانه، بلکه ایجاد یک اتحاد دموکراتیک مد نظر است. این راه حل به نفع دیگر دولت‌ها نیز هست. بدین ترتیب، مسئله کورد از موضوع اختلاف و درگیری در منطقه خارج می‌شود. راه برای صلح و تحول دموکراتیک در منطقه باز می‌شود. در اینجا کسی بازنده نیست؛ بلکه همه برنده خواهند بود.

راه حل رهبر آپو، در عین حال دموکراتیزاسیون خاورمیانه را نیز در بر می‌گیرد. اما نمی‌دانیم که آیا راه برای این راه حل باز خواهد شد یا ترکیه به تنظیمات آشنای خود باز خواهد گشت. در سوریه، دولت ترکیه کوردها را به عنوان یک نیروی متحد نمی‌بیند؛ بلکه حزب اتحاد دموکراتیک (پ‌ی‌د) را ترجیح داده است. ماه‌ها به تشرین و دیگر مناطق حمله کرد. هدف آن، تصرف کامل شمال و شرق سوریه و از بین بردن خودمدیریتی بود. هنوز مشخص نیست که آیا پس از این در رویکرد خود تغییری ایجاد خواهد کرد یا خیر.

اداره خودمدیریتی و نیروهای انقلابی نباید با توقف موقت حملات و وجود نوعی نرمش، دچار سهل‌انگاری شوند. زیرا ترکیه گروه‌های مسلح و تبهکار را که تحت نام ارتش ملی سوریه (SNA) گردآوری کرده است، منحل نکرده است. مردم عفرین هنوز نتوانسته‌اند به سرزمین‌های خود بازگردند. ترکیه با مذاکره با دولت‌های منطقه و با چانه‌زنی با نیروهایی مانند آمریکا، همچنان به تلاش برای کنار زدن نیروهای سوریه دموکراتیک (ق‌س‌د) و اداره خودمدیریتی ادامه می‌دهد.

بنابراین، هم مدیریت و هم مردم باید به تقویت خوددفاعی و آمادگی برای هرگونه احتمالی ادامه دهند.