یادداشت

میراث و پیشاهنگی که توسط زنان ایجاد شد

با تاسیس جنبش آزادی، زنان از طریق اندیشه‌های رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، حقیقت خود را در جامعه شناختند و این شناخت زمینه‌ اساس درک تمامی حقایق شد.

در تاریخ حقیقت بشریت، به‌ویژه زمانی که به حقیقت کوردستان می‌نگریم، زنان مقاومتگری که در برابر ظلم و ستم اشغالگران تسلیم نشده و قیام کرده‌اند؛ یعنی خود را سازماندهی کرده‌اند، مشخص می‌شوند. زنان مقاومتگر علیه حقیقت مردسالارانه‌، مبارزه‌ کرده‌اند. به‌ویژه زنان کورد موضع خود را با ایستاری موثر مشمول تمام کارها کرده‌اند. می‌توان گفت که زن کورد در تاریخ بشر علیه بسیاری از وقایع بی‌عدالتی و اشغالگری‌ها ایستاده و تأثیری بر جامعه گذاشته‌اند. زنان کورد ایستار شریف خود در برابر تمام اشغالگری‌ها و ناحقی‌های خصمانه، همیشه حفظ کرده‌اند. تاریخ زنان با قهرمانی‌ها سپری شده و نام خود را با حروف زرین بر صفحه تاریخ نگاشته‌اند.‌ در جامعه خود پیروی از این خط‌مشی را پایه‌گذاری کرده‌اند.

در جریان هر خطری که جامعه با آن مواجه شده است، زنان همیشه در برابر تمام واپسگرایی‌ها در صف مقدم  ایستاده و خود را سپر کرده و دفاع از جامعه‌اش را نیز بعنوان وظیفه‌ی اصلی خود دانسته است. زنان سرزمین خود را همچون کرامت خود پنداشته‌اند. با هویت خود، حقیقت خود را در هرجایی زنده کرده‌اند. زن قوی همیشه از سوی مرد حاکم یک تهدید تلقی شده است. به همین دلیل است که، خوددفاعی و آگاهی زن کورد، همواره در یک وضعیت بد و به عنوان یک خطر تعریف شده است. اما میراث این زنان قهرمان، پیشاهنگی زنان را بنیان گذاشته است.

کسی که بیشترین تأثیر را از این وقایع تاریخی و افتخارآمیز دریافت کرده است، گلناز کاراتاش است. او با اندیشه زنان مقاومتگر، راه و میراث زنان پیشگام  را پایه‌گذاری کرد. تحت تاثیر این موارد مطالعه و تحقیقات بسیاری انجام داد. همیشه رویای داشتن زندگی باشکوهی مانند آن زنان پیشاهنگ را در سرش می‌پروراند. با مشارکت در جنبش آزادی، این رویایش هر روز بزرگ‌تر می‌شد. زندگی کردن بامعنا، هدف اصلی گلناز بود. بنابراین جایگاه مهمی برای آموزش دادن خود اختصاص می‌داد. همزمان پیشرفت خود را در یاد دادن و آموزش اطرافیان خود می‌دید.

زندگی و مبارزهٔ بریتان (گلناز کاراتاش)

گلناز کاراتاش در سال ۱۹۷۱ در منطقه سولخان شهر چَولیک، به دنیا آمد. اصالتاً از درسیم و علوی‌مذهب است. خانواده‌اش در پی نسل‌کشی درسیم مجبور به مهاجرت به خارج از سرزمین‌اش شدند. او در سال ۱۹۸۹ در استانبول به دانشگاه رفت و در آنجا با جنبش آزادی آشنا شد. در سال ۱۹۹۰ آموزش می‌بیند. بیشتر در مورد نسل‌کشی‌های انجام شده در کوردستان تحقیق می‌کند. از قهرمانی تاریخی زنان کورد بسیار متأثر می‌شود. و در بهار سال ۱۹۹۱ به میهن برمی‌گردد و نام بریتان را برای خودش انتخاب می‌کند.