هنگامی که حلب برای اولین بار و به سرعت سقوط کرد، مناطق کوچکی مانند تل‌رفعت و شهبا به روی اشغال ترکیه باز شدند. محله‌های کوردها در حلب نیز همینطور. سوال مبنی بر اینکه باید جنگید یا عقب‌نشینی کرد در دستور کار قرار گرفت.
تحولات غیرمنتظره و سریعی در سوریه رخ داد. النصره و سایر نیروها در حال تدارکات در ادلب بودند. دولت دمشق نیز نیروهای زیادی را در منطقه میانی متمرکز کرد. حملات متقابل و درگیری صورت گرفت. مناطق تل‌رفعت و شهبا برای جلوگیری از در معرض خطر قرار گرفتن حلب محافظت شدند. مناطقی مانند منبج نیز با تاکید بر حلب مورد مداقه قرار گرفت. دولت ترکیه مذاکرات زیادی با روس‌ها و دمشق برای منبج داشت. به نوعی فکر می‌کردند که چگونه نیروهای سوریه دموکراتیک را از آنجا خارج کنند، اما آنها با این کار موافقت نکردند زیرا فکر می‌کردند حلب در خطر است. و اتفاقی که نباید می‌افتاد افتاد، خود حلب سقوط کرد. علاوه بر این، بدون هیچ جنگ و مقاومتی. این تاثیری دومینووار ایجاد کرد.
چرا آنها بدون جنگ آنجا را ترک کردند؟
النصره با قدرت و روحیه‌ای که از این امر دریافت کرد به پیشرفت خود ادامه داد. او شروع به کنترل تمام حلب کرد. راه دمشق را بست. شروع به سرازیر شدن به سمت مناطق دیگر کرد. با این حال می‌توانستند در مقابل حلب صف تشکیل دهند. آنها از قدرت آتش و مهمات کافی برخوردار بودند و از پشتیبانی هوایی نیز برخوردار بودند. اگر مواضع خود را رها نمی‌کردند، نیروهای النصره نمی‌توانستند پیشروی کنند. آنچه نامفهوم است؛ این است که چرا روسیه و سوریه این مناطق استراتژیک و وسیع را بدون جنگ ترک کردند؟ حکومت دمشق با ترک کردن حلب به این شکل، موجودیت و قدرتش را در کل به خطر انداخت. می‌گویند الان داریم نیرو جمع می‌کنیم و ضدحمله انجام خواهیم داد. این به معنای زمان‌دهی به النصره و سایر نیروها است تا برای حفظ مناطق تحت اشغال خود آماده شوند. اگر نیروهای دمشق به قول خودشان آماده شوند و ضدحمله کنند، ویرانی و تلفات جانی چندین برابر خواهد شد.
حملات به شهبا هرگز متوقف نشد
بخش قابل توجهی از آوارگان عفرین در مناطقی مانند تل‌رفعت و شهبا ساکن شدند. نیروهای کورد تدارک خوبی برای محافظت از مردم در برابر حملات احتمالی انجام داده بودند. در واقع تهدیدات و حملات ترکیه و تبهکارانش هرگز در منطقه متوقف نشده است. نیروهای کورد دفاع موثری انجام می‌دادند. آنها بر اراضی و منطقه مسلط شده بودند و تجربه کسب کرده بودند. این مناطقی که ما در مورد آنها صحبت می‌کنیم در واقع کاملاً در دست کوردها نبود. نیروهای دمشق بر منطقه تسلط داشتند. نیروهای روسی و دیگر متحدان نیز حضور داشتند. همه این نیروها در یک موضع قرار گرفتند و هماهنگی بین آنها وجود داشت.
دمشق خواهان کنترل محله‌های کوردی بود
در حلب، نیروهای کورد دفاع از محله‌هایی را که کوردها در آن ساکن شده بودند، بر عهده گرفتند. اینجا همیشه تنش و تناقض با دولت دمشق وجود داشت. دمشق همیشه می‌خواست کنترل این محله‌ها را در دست بگیرد. او بارها این محله‌ها و شهبا را تحریم می‌کرد. با این حال، مشکلات همیشه قبل از تبدیل شدن به درگیری جدی از طریق گفتگو حل می‌شد. کوردها از سال ۲۰۱۲ با نیروهای خود از خود دفاع کردند و هرگز منطقه را ترک نکردند. با وجود اینکه محله آنها به شدت آسیب دیده بود، آنها در سخت‌ترین شرایط با مقاومتی باشکوه در آنجا ایستادند. اینجا هم تدارکات و تدابیر دفاعی نیروهای کورد خوب بود.
آیا باید بجنگیم یا عقب‌نشینی کنیم؟
زمانی که حلب برای اولین بار و به سرعت سقوط کرد، تدارکات و استقرار در مناطقی که نام بردیم به نوعی بیهوده بود. بازی بر اساس حفاظت از حلب بود. این اتفاق نیفتاد. از این رو مناطق کوچکی مانند تل‌رفعت و شهبا به روی اشغال ترک‌ها باز شد. منطقه در محاصره بود. محله‌های کوردها در حلب نیز همینطور. با وجود اینکه النصره در ابتدا می‌گفت ما مخالف محله‌های کوردنشین نیستیم و قصد نداریم با کوردها بجنگیم، اما آنها تحمیلی را برای تصرف کل شهر انجام دادند. کوردها چاره‌ای جز جنگیدن در آنجا نداشتند. این سؤال مطرح شد که آیا نیرویی که از هر طرف محاصره شده است باید در برابر نیرویی چند برابر بزرگتر از خودش بجنگد یا عقب‌نشینی کند؟
SMO خود دولت ترکیه است
این خود دولت ترکیه بود که به تل‌رفعت و شهبا حمله کرد. تشکیلاتی به نام ارتش ملی سوریه (SMO) اختراع ترکیه است. چرا SMO باید خصومت داشته باشد و به مردم خود حمله کند؟ کوردها در مکان‌های خود یک اداره دموکراتیک ایجاد کرده‌اند و در شرایط صلح و برابری با سایر مردمان زندگی می‌کنند. هیچکس با فرهنگ و اعتقادات یکدیگر مشکلی ندارند. آنها پیشرفته‌ترین و دموکراتیک‌ترین فکر و عمل را در خاورمیانه دارند. دولت ترکیه در مناطقی که اشغال کرده بود میزبان کوردها نبود. او پاکسازی اتنیکی را انجام داد. بخش قابل توجهی از این کار کثیف توسط تبهکارانی به نام SMO انجام شد.
کسانی که «اپوزیسیون» نامیده می‌شوند، اراده‌ای ندارند
گروه‌های به اصطلاح «اپوزیسیون» که تحت فرمان ترکیه هستند، اراده و هویت سیاسی ندارند. حملات کنونی از جمله حلب با حمایت و هدایت دولت ترکیه انجام شده است. روند موسوم به آستانه هیچ ربطی به مردم سوریه نداشت. این یک بازی بین کشورهای موجود بود. این بازی همچنین منجر به اشغال بیشتر سوریه می‌شود.
دشمنی با کوردها که حد و مرز عقل را درمی‌نوردد
رسانه‌ها و دولت ترکیه هرگز النصره را «تروریست» نمی‌نامند. اما سازمان ملل، آمریکا و اروپا آنها را در فهرست سازمان‌های تروریستی قرار داده‌اند. دولت ترکیه ظاهراً آنها را «تروریست» خطاب کرده است، اما اکنون آنها را با نامیدن «اپوزیسیون سوریه» پاک و بی‌گناه نشان می‌دهد. اگر تمام سوریه تحت کنترل داعش و النصره قرار می‌گرفت، اردوغان هرگز ناراحت نمی‌شد. او نگفته و نمی‌گوید که ما اجازه نمی‌دهیم کریدورهای ترور در مرزهایمان ایجاد شود. هر وقت نوبت به کوردها می‌رسد حتی از کلمه کورد هم استفاده نمی‌کنند. آنها (به مکان‌های کوردها) «کریدور ترور» و (مناطق کورد در) کشور خود را «تروریستان» می‌نامند. در گذشته مناطق مرزی ترکیه در دست داعش بود. اردوغان هرگز نگفت که ما در معرض تهدید یا خطر هستیم. اکنون نیز نمی‌گوید، زیرا آنها با کوردها دشمنی دارند که حد و مرز عقل و منطق را درنوردیده است. علاوه بر این اردوغان از نظر ذهنی و روحی هیچ تفاوتی با داعش و النصره ندارد. در غیر اینصورت آیا سال‌ها از النصره در ادلب محافظت و حمایت می‌کرد؟
منبع: روزنامه روناهی
