بهنام (اسعد) ابراهیم‌زاده فعال کارگری در بند ۳۵۰ زندان اوین به سلول انفرادی بند ۲۴۰ منتقل شد. علی نارویی زندانی سیاسی بلوچ هم بر اثر شکستگی فک و بینی در دوران بازداشت، دچار عفونت فک و بینی شده است و همچنان از درمان‌های مناسب محروم است.

بنا به گزارش هرانا، بهنام ابراهیم‌زاده فعال کارگری در بند ۳۵۰ اوین روز سه‌شنبه ۲۸ آذرماه به سلولهای انفرادی بند ۲۴۰ اوین منتقل شد.

گفتنی است، دلیل انتقال این فعال کارگری به سلول انفرادی هنوز مشخص نشده است.

بهنام ابراهیم‌زاده فعال کارگری و عضو "کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری" و فعال حقوق کودک و عضو "جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان" در طی مدت زندان خود از درد مزمن گوش و کلیه‌های خود شکایت می‌کرد و علی رغم اینکه پزشک معالج زندان دستور اعزام و معاینه وی در یکی از بیمارستانهای خارج از زندان را داده بود، او همیشه از این امکان پزشکی محروم بوده است.

بهنام ابراهیم‌زاده در تاریخ ۲۲ خرداد ۸۹ توسط ماموران امنیتی دستگیر شد و در دادگاه انقلاب ابتدا به ۲۰ سال زندان محکوم و حکم وی در دادگاه تجدید نظر به ۵ سال حبس تعزیری تقلیل یافت.

وضعیت وخیم سلامتی یک زندانی سیاسی بلوچ در زندان مرکزی تبریز

وضعیت جسمی و روحی علی نارویی زندانی سیاسی بلوچ که اکنون دوران محکومیت ۱۸ ساله خود را در زندان تبریز می‌گذراند وخیم گزارش شده است.

علی نارویی ۲۳ ساله فرزند غریب شاه در سال ۱۳۸۴ به اتهام اینکه برادرش (ص نارویی) جزء مخالفین رژیم است توسط وزارت اطلاعات بازداشت شد.

وی که هم اکنون در زندان مرکزی تبریز بسر می‌برد، به عفونت فک و بینی مبتلا شده و این عفونت ناشی از شکسته شدن فک و بینی وی در زمان بازداشتش در وزارت اطلاعات زاهدان می‌باشد.

در طی دوران بازداشت و زندان با توجه به حاد بودن عفونت بینی و درخواست‌های او و خانواده‌اش جهت مداوای وی با هزینه شخصی، مسئولین زندان با این تقاضا نیز مخالفت کردند.

هم چنین خانواده وی درخواست انتقال این زندانی سیاسی به زندان زاهدان را داده‌اند که تاکنون موافقتی از طرف سازمان زندان‌ها و وزارت اطلاعات صورت نگرفته است.

یکی از نزدیکان علی نارویی به هرانا گفت: "هرگونه ملاقات با زندانیان سیاسی بلوچ و انتقال آنان باید با هماهنگی وزارت اطلاعات زاهدان باشد. در غیر این صورت سازمان زندان‌ها حق مداوای خارج از محوطه زندان و یا حق دادن ملاقات به خانواده‌های زندانیان سیاسی بلوچ را ندارد."

وی همچنین ادامه داد: "نامبرده با توجه به عفونت قبلی فک و بینی با توجه به سردی هوای تبریز و هوای زندان، در شرایط و وضعیت جسمی و روحی بدی قرار دارد و بهداری زندان که فاقد امکانات پزشکی و آزمایشگاهی است، تنها اکتفا به دادن چند عدد قرص و شربت نموده که جهت درمان سرماخوردگی و سرفه است."

علی نارویی سال ۱۳۸۴ در روستای سبزپوشان بخش نصرت آباد در سن ۱۶ سالگی بازداشت و مدت ۸ ماه را در وزارت اطلاعات زاهدان در بازداشت سپری کرد و در ‌‌نهایت به ۱۸ سال حبس تعزیری در تبعید زندان مرکزی تبریز محکوم گردید.