کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با هدف اعتراض به مجازات اعدام و سرکوب سیاسی در ایران، در روز سه‌شنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۳، برای شصتمین هفته متوالی توسط زندانیان سیاسی و غیرسیاسی برگزار شد. زندانیان از ۳۸ زندان مختلف به این کارزار پیوسته و از وضعیت نقض حقوق بشر و اعدام‌های غیرقانونی و غیرانسانی به شدت انتقاد کردند. آن‌ها در بیانیه‌ای اعلام کردند که با وجود فشارها و تهدیدها، دومین عید نوروز را با مقاومت و ایستادگی پشت سر گذاشته و در سال جدید با اراده‌ای افزون‌تر به مقابله با احکام اعدام خواهند پرداخت.

زندانیان در این اعتصاب غذا به اعدام «سبعانه» ۱۱۶ نفر در اسفند و ۱۱۴۸ نفر در سال ۱۴۰۳ به عنوان «رکورد ننگین دیگری» از سوی جمهوری اسلامی اشاره کردند و ابراز امیدواری کردند که مقاومت آن‌ها همچون شعله‌ای در شب چهارشنبه آخر سال، برجسته و پرتوان باقی بماند. همچنین در ادامه بیانیه، به قتل حیدر محمدی (حسنوند) در بازداشت زیر شکنجه اشاره شده است. این شهروند جوان پس از بازداشت و انتقال به بازداشتگاه بغداد نهاوند، به طور مشکوکی جان خود را از دست داده و خانواده‌اش تحت فشار قرار گرفته‌اند.

گزارش‌ها نشان می‌دهد که این کارزار نه تنها مورد حمایت زندانیان سراسری قرار دارد، بلکه با دعوت از همه آزادی‌خواهان برای حمایت از لغو مجازات اعدام، بر ضرورت توجه به وضعیت زندانیان و خطراتی که آن‌ها را تهدید می‌کند، تأکید می‌کند. در حال حاضر، زندانیان محکوم به اعدام در وضعیت بسیار خطرناکی هستند و جو وخیمی بر زندان‌های ایران حاکم است.

سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی نسبت به شدت صدور و اجرای احکام اعدام در ایران هشدار داده و از جامعه جهانی خواسته‌اند که به این وضعیت رسیدگی کنند. اعدام‌های اخیر زندانیان به ویژه به منظور سرکوب اقلیت‌های ملی، نگران‌کننده است و نیاز به اقدام جدی و فوری دارد. در حالی که اکثر کشورها مجازات اعدام را به عنوان یک مجازات غیرانسانی کنار گذاشته‌اند، جمهوری اسلامی ایران به طور مداوم به اجرای این احکام ادامه می‌دهد، که چالشی جدی برای جامعه بین‌المللی به شمار می‌آید.

طبق بیانیه کارزار، زندانیان همانند هفته گذشته در ۳۸ زندان اوین (بند زنان، بند ۴و ۸)، قزلحصار (واحد ۳و ۴)، مرکزی کرج، تهران بزرگ، خورین ورامین، چوبیندر قزوین، اراک، خرم آباد، اسدآباد اصفهان، دستگرد اصفهان، شیبان اهواز، سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، نظام شیراز، عادل آباد شیراز (بند زنان و مردان)، برازجان، رامهرمز، بم، کهنوج، طبس، جوین، مشهد، گنبدکاووس، قائمشهر، رشت (بند مردان و زنان )، رودسر، حویق تالش، دیزل آباد کرماشان، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، میاندوآب، سقز، بانه، مریوان و کامیاران دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

بیانیه این هفته کارزار به شرح زیر می‌باشد:

«کارزار 'سه‌شنبه‌های نه به اعدام' در آستانه سال نو {نوروز}، ضمن تبریک به مردم عزیز ایران و هموطنانمان در سراسر جهان و با فرارسیدن جشن ملی 'چهارشنبه‌سوری'، آرزومند است که مقاومت مردم علیه استبداد و اعدام در ایران همچون شعله‌ی آتش چهارشنبه آخر سال فروزانتر شده و پایانی بر سیاهی‌ها، اعدام، کشتار و خشونت باشد.

دیکتاتوری دینی حاکم در اسفندماه دستکم ۱۱۶ تن را اعدام کرده است. همچنین در آماری وحشتناک، ۱۱۴۸ زندانی را در سال ۱۴۰۳ سبعانه اعدام کرده و رکورد ننگین دیگری را به ثبت رسانده است.

در اقدام ضدانسانی دیگری، روز ۲۳ اسفند، یک شهروند به نام حیدر محمدی (حسنوند) در بازداشتگاه آگاهی نهاوند، زیر شکنجه مأموران به قتل رسید.

در ادامه این سرکوب‌ها، زندانی سیاسی حاتم اوزدمیر که اکنون در زندان مرکزی ارومیه به اعدام محکوم شده است، درخواست اعاده دادرسی‌اش توسط دیوان عالی کشور رد شده و اجرای حکم اعدام او در هر لحظه محتمل است.

کارزار 'سه‌شنبه‌های نه به اعدام' باوجود فشارهای بسیار، دومین عید نوروز را با مقاومت و ایستادگی در برابر سرکوب و اعدام پشت سر گذاشته و امیدوار است که در سال ۱۴۰۴ با توان و اراده‌ای مضاعف، در برابر احکام اعدام ایستادگی کند.

تمام حمایت‌ها در سال گذشته برای ما ارزشمند است. از احزاب، سازمان‌ها و تشکل‌های سیاسی، مدنی و صنفی و حقوق‌بشری در داخل و خارج از کشور سپاسگزاریم. همچنین قدردان اقشار مختلف، از جمله کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، نویسندگان، هنرمندان، خانواده‌های دادخواه و دانشجویانی هستیم که به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم و به هر شکل با اعدام مخالفت کرده و از این کارزار حمایت کرده‌اند.

ما اکنون در ۳۸ زندان مختلف علیه اعدام بپاخاسته‌ایم تا گامی کوچک در راه نجات جان هزاران زندانی محکوم به اعدام برداریم. زندان‌های نظام مملو از زندانیانی است که ممکن است سال آینده اعدام شوند. از قزلحصار تا شیبان، و از زندان مرکزی تبریز تا وکیل‌آباد، عادل‌آباد، زاهدان، سنندج و ارومیه، می‌توان رد جنایت‌هایی را گرفت که در صورت نبود اقدام جدی، محقق خواهند شد.

به‌عنوان نمونه، از حدود ۱۳۰ زندانی زن در زندان لاکان، ۱۴ تن محکوم به اعدام هستند که حکم دو تن به اجرای احکام رفته است. زندان لاکان تنها یک نمونه از ده‌ها زندان است.

در این راستا، همه زندانیان در سراسر کشور و تمامی کسانی که خواهان آزادی و عدالت هستند را فرامی‌خوانیم که به این کارزار پیوسته و از آن حمایت کنند.

زندان‌های به کارزار پیوسته:

زندان اوین (بند زنان ،بند ۴و ۸)، زندان قزلحصار)واحد ۳و ۴(، زندان مرکزی کرج ، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرمآباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز )بند زنان و مردان(، زندان نظام شیراز، زندان عادلآباد شیراز )بند زنان و مردان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان جوین، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان(، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان دیزل آباد کرماشان، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران.»