آزادی چیست؟ ممکن است هر کسی بتواند این پرسش را مطرح کند، اما هر کسی این توانایی را ندارد که در تک تک سلول‌هایش آزادی را حس کند، با آن زندگی کند و آن را به اشتراک بگذارد. چون در آغوش گرفتن آزادی کار آسانی نیست. آزادی با تلاش و سختی بسیار به دست می‌آید. برای این نیز شجاعت بسیاری لازم است تا بتوانی جان خود را فدا کنی. انسان برای آنکه بتواند به حیات آزاد دست یابد، باید با هر روشی آن را دوست داشته باشد، از آن صیانت کند و برای آن بجنگد. این نیز به معنی رشد اراده است. فقط آن‌هایی که برای آزادی می‌جنگند، این را درک می‌کنند.

هیچکس به اندازه گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان با آزادی خوی نگرفته‌اند. کوهستان‌های کوردستان که محل آزادی‌خواهان است، این مبارزان شجاع  همیشه آن را بخشی از خود دانسته و در هر جنگی از آن محافظت کردند. چون کوهستان‌های کوردستان آرزوی آزادی دارند و تنها کسانی که می‌توانند این آرزو را محقق کنند، نیروهای گریلا هستند.

دو پیکر متفاوت یکی زن و یکی مرد، دو جوان که دارای یک هدف هستند و در گرد یک هدف مشترک جمع شده‌اند. آن‌چه گفته می‌شود فقط داستان دو عاشق نیست. عشق آن‌ها آن‌قدر بزرگ است که می‌تواند جهان را کاملاً در آغوش بگیرد.

سرحد و جانان با حس میهن دوستی به صفوف گریلا پیوستند. آن‌ها از سخنان، خنده‌ها و برخوردهای زنان و مردان گریلا متاثر شدند. آن‌ها می‌خواستند مانند کسانی باشند که جان خود را فدای خلق خود می‌کنند و از دشمن انتقام می‌گیرند.

هر دو از مرز کهن و مقاوم خارج شدند و به دروازه‌ی دلاوران عزیز این راه رسیدند. در کوهستان‌های آزاد، به آزاد و ژیان تغییر نام دادند. نام‌های جدید آن‌ها نقشه‌ی راه آن‌ها را مشخص می‌کرد. آن‌ها با زندگی گریلایی زیباتر شدند. پس از آن‌که از لحاظ اندیشه و عمل پیشرفت نمودند، خواستند تا به میدان عمل وارد شوند. انجام عملیات برای آن‌ها راهی بود تا خود را زنده نگه داشته و اشتیاق خود را حفظ کنند.

آزاد در تپه هکاری و ژیان در میدان کردینه عملیات موفقی انجام دادند. هر دو صبور، سخت کوش، خستگی ناپذیر و شایسته بودند. با موضع‌گیری ذاتی خود بر همه تاثیر می‌گذاشتند. هر دو چون جوان و پر انرژی بودند، در هر جایی به منبع انرژی تبدیل می‌شدند. در هر جایی وظایف خود را با موفقیت انجام می‌دادند.

پس از آن‌که دولت اشغال‌گر ترکیه در ۲۳ آوریل ۲۰۲۱ در منطقه‌ی متینا حملات اشغال‌گرانه‌اش را آغاز نمود، با هدف پاسخ به این حملات به شرکت در این جنگ اصرار ورزیدند. این در حالی بود که سازمان برای آن‌ها نقشه‌ی متفاوتی داشت. چون آزاد مدت طولانی در تپه هکاری تلاش کرده و بسیار خسته شده بود. رفقایش می‌خواستند این تلاش و خستگی او با ایدئولوژی و رهبری در آمیزد تا به فرمانده‌ای  شایسته تبدیل شود. به همین دلیل از تپه‌ی کردینه به عقب کشیده شد.

پس از آن‌که جنگ شدت یافت، آزاد و ژیان نتوانستند بیکار بنشینند. آن‌ها درخواست نمودند تا در این جنگ شرکت کنند و پاسخ لازم را به دشمن بدهند. تلاش دوستانشان برای قانع کردن آن‌ها بی‌فایده بود. هر دو در منطقه کردینه موظف شدند.

آزاد به همراه فرمانده باگر باشکالان به منطقه کردینه رفت و در امور نظارت، تفحص و عملیات‌ها شرکت نمود. با تلاش بی‌وقفه هر روز به دشمن حمله می‌کرد. برای رفقایش به منبع شجاعت و باور تبدیل شده بود.

ژیان که با عشق بسیار وابسته حزبش و رهبری شده بود. او عملکرد حفظ هویت زنان کورد را توصیف کرد. ژیان همان‌طور که از نامش پیداست، به زندگی تبدیل شد و در میان بشریت گسترش یافت. در جنگ او تبدیل به گلوله‌ای از آتش شد که دشمن رامی‌سوزاند و با هلهله‌هایش وحشت به دل دشمن می‌انداخت.

دشمن در سالگرد ۱۵ اوت، این عرصه را بمباران کرد. گریلاهای عرصه کردینه برای ممانعت از اشغال‌گری، خود را برای مبارزه آماده می‌کردند. آزاد برای آن‌که بداند دشمن در کجا خود را پنهان کرده است، از فرمانده باگر باشکالان خواست تا به او اجازه دهد که بیرون برود. فرمانده باگر در آن شب پرکمین بدون آنکه بداند آخرین بار است که آزاد را می‌بیند، تا صبح چشم انتظار ماند. رفقایش تا صبح به دنبال او گشتند، اما آزاد را پیدا نکردند. فرمانده باگر پیش رفقا در سنگرهای دیگر رفت و از دستینا و ژیان درخواست نمود که به هیچ وجه هیچ کاری نکرده و زمانی که آزاد را دیدند وی را مطلع کنند و خود رفت. اما ژیان و دستینا نتوانستند تحمل کنند و جستجو به دنبال وی را آغاز نمودند. دشمن که حضور آن‌ها را احساس کرد هر دو را به شهادت رساند. فرمانده باگر و سرحد به همراه پیکر آزاد، پیکر ژیان و دستینا را نیز پیدا کردند.

آزاد، ژیان و دستینا که هر روز را با انتقام از دشمن سپری کردند، به کاروان شهدا پیوستند. از اولین لحظه پیوستنشان، تا زمان شهادتشان، هر روز را با مبارزات بزرگ سپری کردند. آن‌ها به سمبل مقاومت، نماد افتخار تبدیل شدند.