پژاک با صدور بیانیه‌ای بمناسبت ۳۷مین سالگرد نسل‌کشی حلبچه، این جنایت ضدبشری را محکوم کرد و گفت: «خلق کورد این جنایات را فراموش نمی‌کند و به راه مبارزه تا آزادی کامل ادامه خواهد داد.»
حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) در ۳۷مین سالگرد نسل‌کشی حلبچه بیانیه‌ای صادر کرد. پژاک ضمن محکوم کردن این نسل‌کشی که طی آن بیش از ۵۰۰۰ شهروند کورد بی‌گناه با سلاح‌های شیمیایی بمباران شده و به قتل رسیدند، گفت: «استراتژی پاکسازی و نسل‌کشی و آسمیلاسیون امروز در سایه مبارزات خلقمان و جنبش آزادیخواهی آن دچار شکست مفتضحانه شده. راهی برای بقای صدام‌ها و چه‌بسا مجالی برای تداوم ستم یومیه در ایران و شرق کردستان علیه کُردها نیز وجود ندارد.» همچنین بر اهمیت فراخوان ۲۷ فوریه رهبر آپو برای حل مسئله کورد و جنگ‌های روزافزون و بحران‌های خاورمیانه تاکید کرد.
مشروح بیانیه‌ی پژاک با عنوان «نسل‌کشی حلبچه تنها با مبارزات نستوه خلق‌کُرد پاسخ داده می‌شود» به شرح زیر است:
«فردا، ۱۶ مارس، سالروز نسل‌کشی حلبچه است. این روز، لکه ننگی است برای انسانیت در قرن بیستم هم در سطح منطقه‌ای هم جهانی. در ۳۷امین سالگرد ژنوساید حلبچه، این جنایت ضدبشری را محکوم می‌کنیم و یاد و خاطره شهدا را گرامی می‌داریم. خلق‌کُرد هرگز این جنایات را فراموش نمی‌کند و به راه مبارزه تا آزادی کامل ادامه خواهد داد.
واقعه نسل‌کشی خلقمان در حلبچه در ۱۶ مارس ۱۹۸۸ بدست رژیم فاشیست و ضدبشری بعث عراق که شهادت قریب پنج هزار تن را درپی داشت، جزو یکی از برنامه‌های دشمنان برای نابودی خلقمان بود. چنین نسل‌کشی بزرگی با آن شدت و حدت جنایت، بی‌شک بدون حمایت برخی کشورهای هژمونیک امکانپذیر نبود. بعدها نیز اسناد مربوط به همکاری کشورهایی که مسئله کُرد را به وجود آورده و به رژیم‌های حاکم بر کردستان برای نابودی کُردها کمک کردند، افشا شد. این یک لکه ننگ برای سیستم سرمایه‌داری جهانی با پیش‌قراولی قدرت‌های هژمونیک است. نتیجه بیش از یکصد سال ظلم و ستم ناشی از پیمان‌های بین‌المللی آنها از جمله پیمان لوزان بود. هنوز هم تبعات این پیمان‌ها و نسل‌کشی‌ها علیه خلقمان ادامه دارد. تا زمانی که مسئله کُرد حل نشود و برای حل آن نیز عزمی جهانی نشان داده نشود، خطر تکرار حلبچه‌ها رفع نخواهد شد.
جنگ علیه خلقمان در بخش‌های کردستان خاصه در ترکیه و روژاوا ادامه دارد. پس از دهها سال هنوز هم فردفرد خلقمان و وجب به وجب خاک میهن‌مان مورد تعرض دشمنان با هدف تداوم نسل‌کشی و پاکسازی، قرار می‌گیرند. شکی‌نیست که تا زمانی که برای خلق کُرد در این جهان جایگاهی و جایی در نظر گرفته نشود، بحران‌های بنیان‌برافکن ادامه خواهد یافت. سوق‌دادن مسئله کُرد بسوی سرطانی شدن و وضعیت قانقاریایی، راهی نیست که دشمنان را به آرزوهای فاشیستی‌شان برساند. امروز تداوم مسئله کُرد در چهاربخش کردستان به معنی تداوم بحران در کل خاورمیانه است. چه‌بسا هم‌اکنون منطقه بسوی نظم نوین سوق داده می‌شود ولی این نظم بدون اختصاص جایگاهی برحق برای کُردها برقرار نخواهد شد. هیچ ثبات و صلحی به میان نخواهد آمد اگر بخواهند برای صد سال دیگر کُردها را تحت سلطه و آماج هدف حملات خویش قرار دهند. استراتژی پاکسازی و نسل‌کشی و آسمیلاسیون امروز در سایه مبارزات خلقمان و جنبش آزادیخواهی آن دچار شکست مفتضحانه شده. راهی برای بقای صدام‌ها و چه‌بسا مجالی برای تداوم ستم یومیه در ایران و شرق کردستان علیه کُردها نیز وجود ندارد. سطح تحمل جهانی در قبال اینهمه ستم علیه خلقمان هم به مرز انفجار رسیده است. لذا اگر قرار است جوامع دمکراتیک شده و در صلح و ثبات زندگی کنند، جز به رسمیت‌شناختن حقوق دمکراتیک و آزادیخواهانه کُردها راه دیگری ندارند. از این نظر دعوت تاریخی رهبر آپو جهت فراهم آوردن زمینه‌های خاموش شدن اسلحه‌ها و حل دموکراتیک مسئله کرد فرصتی تاریخی است که منطقه را به ساحل امن و آرامش خواهد رساند. قطعا این دعوت تنها هنگامی قابل اجرا خواهد بود که حقوق خلقمان به رسمیت شناخته شده و ضمانت شوند. خلق کرد به عنصر آرامش‌خواه تبدیل شده و با قدرت و موقعیت و فرصت‌هایی که دارد در پی آن است که همگان را از آن بهره‌مند سازد، اما بسیار روشن است که جایگزین و آلترناتیوهای دیگری نیز دارد. موضع خلق کرد همانند همیشه روشن است، دیگر برعهده‌ی سایر بازیگران است که بین گزینه‌های موجود یکی را انتخاب نمایند و خلق کرد همچنان مبارز باقی خواهد ماند.
از آزادی زنان گرفته تا آزادی خلق‌ها، تنها راه، مبارزه علیه سیستم‌های منطقه‌ای و کردستانی است که مدام به تکرار حلبچه‌ها می‌اندیشند. مادام که کُردها در سایه مبارزات‌شان به سطح پیشاهنگی رسیده‌اند، پس به نفع تمامی خلق و کشورهای منطقه است که تمامی حقوق کُردها را به رسمیت بشناسند.
حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) ضمن محکوم کردن قتل‌عام حلبچه، یاد و خاطره شهدا را گرامی‌می‌دارد و مسلما راهی در پیش گرفته‌ایم، راه آزادی و دمکراسی است. این آرزوها را مبتنی بر رهیافت مبارزه بی‌امان قرار داده‌ایم که راهی برای سدکردن نسل‌کشی‌هاست. حضور خلقمان در میادین مبارزه، صحیح‌ترین شیوه برای تضمین آینده آزاد و دمکراتیک است. خلقمان و نیروی گریلا می‌توانند نیرومندانه‌تر از گذشته به راه خویش ادامه دهند و رهبریت رهبر آپو و آزادی رهبرمان تضمین آن آینده است.»
