مبارزه سیاسی؛ تسریع بخش راه آزادی
ارعاب خلق کورد از طریق اعدام و توپباران و هر حربه مزدورانه و خصمانه با سازماندهی خلق برای آزادی پاسخ داده خواهد شد.
ارعاب خلق کورد از طریق اعدام و توپباران و هر حربه مزدورانه و خصمانه با سازماندهی خلق برای آزادی پاسخ داده خواهد شد.
همگرایی سه حزب حیات آزاد کوردستان، جنبش مبارزه عربی برای آزادی اهواز(الاهوازیه) و حزب مردم بلوچستان برای اعلام زنگ خطر آمادگی رژیم ایران در خصوص تداوم موج اعدامها امیدبخش بود. در این بیانیه مشترک تاکید شده بود: هدف اصلی نظام فاشیست ایران افزایش رعب و وحشت در بین مردم از یک طرف و جلوگیری از ریزش نیروهای بدنه نظامی خود است. به دنبال اعدام ۴ فعال سیاسی کورد موج اعتراضات داخلی و بین المللی علیه جمهوری اسلامی شکل گرفت. طبق گزارش منابع حقوق بشری، شماری از زندانیان سیاسی بند ۶ زندان اوین نیز در اعتراض به اعدامهای چند روز گذشته اعتصاب غذا کردند. زندانیان سیاسی ضمن محکوم کردن جنایات و اقدام غیر انسانی اعدام اعلام کردند به صورت نامحدود به اعتصاب غذا ادامه می دهند.
اقدام فاشیستی نظام ایران برای اعدام هرچهار زندانی سیاسی کورد و همزمان حمله توپخانهای به مناطق کوهستانی شاهو و به موازات آن، حملات هوایی گسترده ترکیه به مواضع گریلاهای شرق کوردستان در منطقه آسوس با هدف تداوم نسلکشی همانند همیشه محکوم به شکست است. ارعاب خلق کورد از طریق اعدام و توپباران و هر حربه مزدورانه و خصمانه با سازماندهی خلق برای آزادی پاسخ داده خواهد شد. در طول سالیان اخیر، حاکمان و حکومتهای غیر دموکراتیک اینگونه با مردم برخورد نموده و به مصاف جامعه رفتهاند. این مهم در واقع جنگ مداوم اقتدار و دولت با همه جامعه است و تنها مختص ملتی، قومی، دینی و مذهبی نیست.
سرنگونی جمهوری اسلامی بیش از آنکه از طریق مبارزه سخت به دست آید، با تداوم اقدامات سیاسی و حقوقی در جهان محقق می شود.
چارهیابی اساسی مسائل خلقهای ایران و در راس آنها مسئله کورد، دموکراتیزاسیون است. یعنی فراهم کردن زمینه شکل گیری دموکراسی همه جانبه و ایجاد سیستمی دموکراتیک است. این تحول دموکراتیک با ایجاد زمینه مناسب جهت شکل گیری و عینیت یافتن نهادها و سیستمهای دموکراتیک در جامعه تحقق مییابد. تاکید بر مبارزه نظامی بیش از آنکه به راه آزادی کمک کند، هزینه بردار است. بیشک خلق کورد نه تنها در ایران بلکه در خاورمیانه نقشی حیاتی تر در تحولات سیاسی و اجتماعی یافته و این انکارناپذیر است و ضروری است سازماندهی نیروهای اجتماعی و نخبگان فرهنگی در مسیر مبارزه با قدرت تداوم یابد.