وضعیت فوق العاده ای که رجب طیب اردوغان به منظور تداوم حاکمیت خود در سال ٢٠١۶ اعلام داشته بود، به طور رسمی ملغی شده است، اما این وضعیت در عمل همچنان ادامه دارد. فرمانداری شهر وان که دیری است دمکراسی و حقوق از آن رخت بربسته است، اکنون بر عهده م. امین بیلمز است که به مجرد قرار گرفتن در مقام فرمانداری این شهر مدیریتی سختگیرانه را در این شهر پیگیری کرد. بیلمز در مقابل بیانیه‌های رسانه‌ای حزب دمکراتیک خلق‌ها محدودیت اعمال کرده و از سوی دیگر هر گونه فعالیت برای سازماندهی جامعه مدنی در این شهر را ممنوع کرده است.

امید دده: فرماندار یا باید استعفاد دهد یا از این پست برکنار شود

  امید  دده رییس حزب دمکراتیک خلق‌ها در شهر وان به اعلام وضعیت فوق العاده در شهر وان اشاره کرده و گفت: حقوق تبلیغاتی ما که در ابعاد قانونی آن پذیرفته شده‌اند، ممنوع شده‌اند. فرماندار شهر وان، محمد امین بیلمز تمامی فعالیتها و برنامه را ممنوع کرده است. در شهر وان وضعیت فوق العاده در جریان است. تمامی نهادهای دمکراتیک به منظور درهم شکستن انزوا، به منظور تامین مطالبات اعتصاب کنندگان دست به فعالیتهای دمکراتیک می‌زنند. در این باره مجددا تکرار می‌کنیم که این رفتارهای فرماندار وان پذیرفتنی نیست.

دده در ادامه افزود: خانواده زندانیان سیاسی، نهادهای دمکراتیک، نهادهایی که خواهان پایان دادن به انزو هستند، حقوق تجمع، آزادی اندیشه در ابعاد حقوقی پذیرفته شده و فرماندار این شهر به تنهایی و خودسرانه نمی‌تواند چنین محدودیتهای غیر قانونی در این شهر را اعمال نماید. دده در بخش دیگری از سخنان خود اعلام داشت: فرماندار وان به چنان سطحی از اعمال ممنوعیتها دست زده است که این شهر قابل زندگی نیست.

معزز اورهان: مادران وجدان آگاه این سرزمین هستند

  معزز اورهان از وکلای دادگستری در وان نیز اظهار داشت: ١۵ ژوئیه انجام کودتا را به بهانه‌ای تبدیل کردند تا سلطانیسم را تداوم بخشند، در این راستا نیز فشارهای فراوانی را بر جامعه تحمیل کردند. تا جایی که بر تمامی ساکنان این کشور گونه‌ای از انزوا و حصر تحمیل کردند. جامعه نیز از وضعیت کنونی ناراضی است.

  اورهان در بخشی از سخنان خود افزود: شدت این فشارها به حدی است که حتی اجازه ندادند صدای مادرانی که فرزندانشان روز به روز تحلیل می‌روند نیز شنیده شود، بیانیه این مادران منتشر شود. مادران وجدان آگاه این سرزمین هستند. صدای مادران می‌تواند جامعه را از تاریکی برهاند. اعتصابهای غذا که چند ماه است تداوم دارند، روزه‌های مرگ را می‌توان بخشی از نقض حقوق برشمرد. مادران نیز به صدای فرزندانشان تبدیل شده‌اند. گوش دادن به این صدا، گوش فرا دادن به طنین فریاد مادران، روزهای روشن را به دنبال خواهد داشت. صلح را به دنبال خواه داشت.