در سال‌های گذشته تعداد مهاجرین در شهر وان بسیار افزایش یافته است. می‌توان گفت روزانه صدها مهاجر به گذرگاه‌های مرزی رفته و بدون هیچ محدودیتی به وان می‌روند. بیشترین مهاجران از راه قاچاقچیان انسان و بخشی نیز از راه دولت می‌آیند. دولت این اشخاص را در راستای سیاست‌های همچون تغییر دمگرافی و مزدوری بکار می‌گیرد. 

   هزاران مهاجر در شهر وان بسر می‌برند. همچنین بخشی از مهاجران در شهر‌های بتلیس، آگری و دیگر شهرهای کردها اسکان یافته‌اند.

   در این اواخر دولت ترکیه به بهانه‌ی "امنیت و قاچاق" مرزهای شرق کردستان را در منطقه بازید در آگری و منطقه ابخ در وان دیوار کشی کرده است.

   در مرزهای قَل‌قَلی و الباک در وان، منطقه شمزینان، گور و چله در جولمرگ صدها پایگاه مرزی را احداث کرده است. همچنین هر هفته به بهانه‌های مذکور با دولت ایران نشست‌هایی را برگزار می‌کند. نتیجه‌ی نشست میان رژیم ترک و ایران، ممنوعیت مرزها بر کردها و گشایش آن بر مهاجرین است.

تعداد بسیاری از زنان و کودکان زندگی خود را از دست داده‌اند
   در نتیجه‌ی افزایش مهاجرین وقایعی اسفناک رویداده‌اند. در ۱۸ ژوئیه / ۲۷ تیر با واژگونی خودرو مهاجرین ۱۷ تن که بیشتر آن‌ها زن و کودک بودند کشته شدند. در هفت ماه ابتدای سال ۲۰۱۹ در شهر وان ده‌ها مهاجر به دلایل مختلف زندگی خود را از دست داده‌اند.

    موج گسترده اسکان مهاجرین در شهر وان ادامه دارد. مهاجرینی که بیشتر آن‌ها در محدوده‌ی سنی ۱۵ تا ۲۵ سال قرار دارند از کشورهای افغانستان، ایران، ترکمنستان، قزاقستان و ازبکستان به ترکیه می‌روند. هزاران مهاجر که به شهر وان رفتند، بعدها در شهرهای وان و بتلیس اسکان داده شدند. پیش از این حاکمیت آ‌.ک.پ قریب به ۲۵۰۰ ترک گرگاوز از اوکراین را به منطقه عادل‌جوز در بتلیس منتقل کرد. همچنین بسیاری از خانواده‌های قرقیز را از روستای اولوپامیر به منطقه اردیش در وان منتقل کرده و اسکان دادند.

نارضایتی خلق
   افزایش شمار مهاجرین در شهر وان سبب نارضایتی و اعتراض خلق شده است. اهالی این شهر می‌گویند، آ‌.ک.پ در راستای سیاست‌های خود مهاجرین را در شهرهای کردها اسکان داده و بدین شکل خواهان تغییر دمگرافی و تشکیل گروه‌های مزدور است. دولت ترک خاک غنی و روستاهای اردیش را به قرقیز‌ها واگذار کرده است، سپس این افراد را به عنوان مزدور در برابر پ.ک.ک بکار گرفت. طیب اردوغان دیکتاتور ترکیه خود یک قرقیز مهاجر است.