زنان روزنامه‌نگار، گلستان تارا و هیرو بهاالدین در ۲۳ اوت در پی هدف قرار دادن خودروی روزنامه‌نگاران توسط ارتش اشغالگر ترکیه در شهر سلیمانیه به شهادت رسیدند. بریار عفرین روزنامه‌نگار در گفتگو با خبرگزاری فرات (ANF) توضیح داد که شهیدان گلستان و هیرو تلاش زیادی برای مطبوعات آزاد کردند.

بریار عفرین با بیان اینکه در سال ۲۰۱۶ با گلستان تارا آشنا شده است، گفت: «رفیق گلستان شخصیتی روشنفکر داشت. او فردی پایبند به رفقا، مردم و کار خود بود. او مانند یک هنرمند به حرفه روزنامه‌نگاری نزدیک شد و با نظم و حساسیت فراوان به روزنامه‌نگاری پرداخت. او با دقت وظیفه‌ای که بر عهده داشت را انجام می‌داد، تا زمانی که به اتمام نمی‌رساند استراحت نمی‌کرد و نتایج را ارزیابی می‌کرد. او دقت و توجهی را که نسبت به کارش نشان می‌داد نسبت به رفقایش نیز نشان می‌داد. او شخصیتی صمیمی و جوهری داشت؛ او رفیق روزهای سخت بود. وقتی در یکی از همکارها کمی تضعیف روحیه احساس می‌کرد، بلافاصله در کنارش بود، سعی می‌کرد او را درک کرده و به او کمک کند. او فردی اجتماعی بود، اشتراکی بود و این توانایی را داشت که همه را در آغوش بگیرد.

گلستان که مورد علاقه و احترام همگان بود، از سال ۲۰۰۰ یکی از پیشکسوتان مهم مطبوعات آزاد بوده است. او از روژاوا تا باشور تلاش و کوشش زیادی کرد. همانطور که از برنامه‌هایی که در آن شرکت می‌کرد، اخبار و تحلیل‌هایی که انجام می‌داد، مشخص می‌شود، ویژگی‌های او از جمله تطبیق سریع با عرصه‌هایی که به آنجا می‌رفت، توانایی تفسیر قوی داشت و عجین‌شدن با مردمش برجسته بود. او در هر جایی که در آن ماندگار می‌شد تأثیر زیادی می‌گذاشت. هنوز آثار او در هر جایی که رفت زنده است.»

رفیق هیرو منضبط و با دقت بود

بریار عفرین با بیان اینکه شانس آشنایی با هیرو بهاالدین را داشته است، ادامه داد: «رفیق هیرو از سال ۲۰۱۶ کار مطبوعات آزاد را آغاز کرد. من در سال ۲۰۱۶ با رفیق هیرو آشنا شدم. او در رشته مهندسی تحصیل کرده بود اما علاقه‌مند بود که روزنامه‌نگار شود. او زنی هوشیار بود و حضورش در هر محیطی بلافاصله محسوس بود. او شخصیت ساده‌ای داشت؛ باطن و ظاهرش یکی بود، او منضبط و با دقت بود. او حتی یک روز هم برای آمدن به سرکار دیر نمی‌کرد. او با مشارکت در زندگی برای همکارانش الگو بود.

خانواده رفیق هیرو، خانواده‌ای میهن‌دوست، پاک، صمیمی و صادق هستند. خانواده‌ای وفادار به (ارزش‌های) کوردستان و مردم کورد . رفیق هیرو بیشتر ویژگی‌های شخصیتی خود را از مادرش به ارث برده بود. او هرگز حتی برای یک روز هم موجب اذیت همکارانش نشد. او در برخوردهای خود صادق و متواضع بود؛ او شخصیتی فرشته‌ای داشت. روحیه مسئولیت‌پذیری‌اش ملموس بود.

در برنامه‌نویسی مهارت داشت. به راحتی می‌شد استودیو را به رفیق هیرو سپرد، اعتماد لازمه را می‌داد. در مونتاژ (تدوین ویدئو) هم تبحر داشت. او رفیقی نبود که محدود به دانسته‌هایش باشد. او هر روز پیشرفت جدیدی داشت. او دوست داشت خود را تقویت کند. همانطور که او پیشرفت کرد، منجر به پیشرفت محیط خود نیز می‌شد. وقتی مشکل فنی وجود داشت، همگی رفیق هیرو را مبنا قرار می‌دادند، زیرا او در این تکنیک متخصص بود و در موقعیتی بود که می‌توانست مشکلات را حل کند.»

قلم‌ها و دوربین‌هایشان روی زمین نمی‌ماند

بریار عفرین، روزنامه‌نگار، با تأکید بر اینکه راه گلستان و هیرو را ادامه می‌دهند، گفت: «نمی‌توان رفقا گلستان و هیرو را با کلمات بیان کرد. آنها انسان‌هایی فرشته‌وار با ویژگی‌های بسیار زیبا و مشابه یکدیگر بودند. انتقام گلستان و هیرو با تقویت و گسترش مطبوعات آزاد گرفته خواهد شد. قلم‌ها و دوربین‌هایشان روی زمین نمی‌ماند.»