مقاومت در سد تشرین علیه حملات دولت ترکیه و تبهکارانش ادامه دارد. صدها نفر برای شرکت در مقاومت، دیروز از کانتون فرات به سد رفتند و تحصن مقاومت را تحویل گرفتند.

مقاومت سد تشرین بهانه‌ای شد تا هزاران داستان در دل مردم طنین‌انداز شود. هر یک از آنها صدای متفاوتی از فداکاری، شجاعت و مقاومت است. سد تشرین نه تنها محل مبارزه و مقاومت است، بلکه یکی از حماسه‌هایی است که در دل مردم نقش بسته است. هر کس بخشی از این داستان را حمل می‌کند. برخی از آنها زمینه اجتماعی را تقویت می‌کنند و برخی دیگر در سخت‌ترین عرصه‌ها این مبارزه و جنگ را پیش می‌برند... اما همه بخش‌هایی از یک دل هستند، همان مبارزه... و همه قهرمانان داستان بزرگی هستند که روزی درهای آزادی را باز خواهند کرد.

محمود محمد علی، ۸۵ ساله، از شهرک چلبی از توابع کوبانی که در تحصن شرکت کرده است، می‌گوید: «کهولت سن و عصا مانعی برای مقاومت نیستند. ما همیشه اینجا خواهیم بود. این چهارمین بار است که به سد می‌آیم. اینجا سرزمین ما و موجودیت ماست، از آن محافظت خواهیم کرد. تا آخرین نفس برای آینده فرزندان‌مان مقاومت خواهیم کرد. اینجا سرزمین ماست، از آن دست نخواهیم کشید.»

محمود محمد علی اضافه می‌کند: «اگر اشغالگران حمله کنند هم ما اینجا هستیم. این خاک ماست، آب و برق خود را حفظ خواهیم کرد. تا آخر با خانواده‌ام اینجا خواهم بود.»

پیرمردی به نام مصطفی از کوبانی نیز با همان عزم صحبت کرد و گفت: «ما از میراث شهدای خود محافظت می‌کنیم. پیروزی از آنِ ماست و مقاومت خود را قوی‌تر خواهیم کرد. تا آخر اینجا خواهیم بود.»

جوان، پیر، زن... همه با همان عزم مقاومت می‌کنند. مقاومت در هر دلی، گام به گام بزرگ‌تر می‌شود و هر کس قسم می‌خورد که تا زمانی که بخشی از این پیروزی شود، اینجا خواهد ماند.