شهید سُرخین درسیم یکی از آزادی خواهان روژهلات کوردستان از شهر ماکو بود که به نبرد کوبانی پیوست و در این نبرد یک چشم خود را فدا کرد. شهید سُرخین در نبرد کوبانی تا آزادسازی کوبانی و همچنین مجروحیت در روند بازسازی کوبانی حضور فعال داشت. با مجروحان جنگ در ارتباط بود، از خانواده‌های آواره به گرمی استقبال می‌کرد و از نزدیک با نیازهای خانواده شهدا و زنان درگیر بود. او نه تنها از کوبانی در برابر تبهکاران محافظت کرد، بلکه مانند مادری مهربان کوبانی را در آغوش گرفت و بر زخم‌هایش مرهم گذاشت. در ۱۱ فوریه ۲۰۲۴ در شهر قامشلو، رفیق سُرخین به همراه رفیقش آزادی دِرک بر اثر حمله هوایی فاشیسم دولت ترکیه به شهادت رسیدند. شهید سُرخین در گفت وگویی به بیان نبرد کوبانی و احساسات خود پرداخته است:

اگر ظرف سه روز شهید نشوی...

شهید سُرخین که با جسارت و فداکاری فراوان در نبرد کوبانی شرکت کرده بود، در مورد نبرد تن به تن با تبهکاران چنین می‌گوید: «وقتی به کوبانی رسیدیم، به شدت صدای اسلحه، خمپاره و توپ‌ها را می‌شنیدیم. آسمان کوبانی بر اثر بمباران سیاه شده بود. ساعت ۳ بعد از ظهر به کوبانی رسیدیم. رفتیم یه خونه هنوز ننشسته بودیم که خمپاره‌ای جلوی خانه‌ای که در آن ساکن بودیم افتاد. ما را از آنجا به خانه پشتی بردند تا برای رفقا اتفاقی نیفتد. همزمان که صدای تیراندازی بلند بود، فکر می‌کردیم که حمله از کدام سمت انجام می‌گیرد. جنگ سنگینی بود، مردم تعجب می‌کردند که از هر طرف خمپاره و گلوله یا توپ شلیک می‌شود. تبهکاران داعش با فریاد الله اکبر و با انواع سلاحی که در دست داشتند حمله می‌کردند.

وقتی به کوبانی رسیدیم، رفیق گَلهات از ما استقبال کرد. به من گفت: «جبهه‌ای که بیشترین و سخت‌ترین درگیری را دارد، جبهه شرقی است. اگر بخواهی می‌توانی به آنجا بروی.» من هم عازم جبهه کانیا کوردان شدم. در آنجا رفقا به من گفتند: «اگر تا ۳ روز دیگر شهید نشوی، دیگر هیچ اتفاقی برایت نمی‌افتد! زیرا سبک دشمن را خواهی آموخت و می‌توانی از خود دفاع کنی و بجنگی.»

ما تجربه جنگ شهری در کوبانی را یاد گرفتیم

مردم کورد بیشتر در شهرها و بیابانها با اشغالگران جنگیده بودند و تجربه کمی از جنگیدن در شهرها داشتند. شهید سُرخین با بیان اینکه با نبرد کوبانی تجربه زیادی از جنگ شهری به دست آوردند، گفت: «در جنگ کوبانی جلوی دیوارها، کوچه‌ها و خانه‌ها می‌جنگیدیم. ما قبلاً تجربه چنین جنگی نداشتیم. جنگ شهری را در کوبانی یاد گرفتیم. تمام تجربیاتی که در آن جنگ به دست آوردیم به برکت شهدای ماست. زیرا در هر سختی و نبردی درس‌های بزرگی آموختیم. با رشادت‌ها و دلاوری‌های شهدا، حملات تبهکاران را شکست دادیم. سختی‌ها و ناملایمات جنگ زیاد بود، اما اکثر اوقات بدون مهمات، تدارکات و نیروی کمکی بودیم؛ با وجود همه شرایط سخت، اراده زیادی وجود داشت. همه کسانی که در جنگ شرکت کردند به آزادی و پیروزی باور داشتند. فقط با شجاعت و باور فراوان بود که توانستیم بر همه مشکلات فائق آییم. این قدرت و باور قوی به ما این امکان را داد که هر روز به جلو حرکت کنیم و به پیروزی برسیم.»

مردم ما مرز را درنوردیدند و مانند سیل جاری شدند

شهید سُرخین درسیم  درباره سهم زیاد مردم باکور در نبرد کوبانی گفت: «خلق کورد با ندای رهبر آپو مرزها را برداشته و با شجاعت فراوان وارد شهر مقاومت کوبانی شدند. چیزی که مردم از آن رنج می‌برند این است که بسیاری از آن قهرمانان بزرگ در حسرت آزادی کوبانی به شهادت رسیدند. بسیاری از مردم کوبانی بدون نوشیدن آب به شهادت رسیدند. به ویژه این را برای مردم باکور کوردستان می‌گویم. عصبانیت آنها بسیار گویا بود. همچنین مردم از اقصی نقاط کوردستان به پا خاستند. نبرد کوبانی به امید آزادی برای همه مردم تبدیل شد. اگر کوبانی سقوط می‌کرد چیزی به نام کورد وجود نمی‌داشت. به همین دلیل کسانی که در این جنگ شرکت کردند تمام توان خود را برای پیروزی کوبانی به کار گرفتند. با هدف موفقیت، بسیاری از تاکتیک‌های مختلف مطابق با استراتژی آن زمان توسعه یافت و در نتیجه کوبانی سقوط نکرد و با موفقیت آزاد ماند.»

هدف داعش و فاشیسم ترکیه یکی بود

همه دنیا می‌دانند که دولت فاشیست ترکیه آشکارا با تمام قدرت به تبهکاران داعش کمک کرد. شهید سُرخین که شاهد این واقعیت بود می‌گوید: «گرچه تبهکاران داعش در آن جنگ ضربات مرگبار خوردند، اما با کمک آشکار دولت اشغالگر ترکیه، در حال تجدید قوا بودند. دولت ترکیه به هر طریقی از داعش حمایت کرد. آنها بیمارستان‌های خصوصی خود را در خدمت داعش قرار دادند. این چیزهایی را که الان می‌گویم ما به چشم خودمان دیدیم. داعش به عنوان ابزار در دست ترکیه است. بنابراین نمی‌توان اهداف آنها را از یکدیگر جدا دانست. هدف آنها از بین بردن هویت کورد و موجودیت مردم کورد بود. اما مبارزان و انقلابیون وطن جلوی آنها را گرفتند.»

هیچ قلم و دوربینی توان نوشتن و وصف شهدا را ندارد

شهید سُرخین با یادی از شهدای کوبانی گفت: «در شخص همه شهدایی که در آن جنگ سنگین با خون خود از کوبانی دفاع کردند، ما شاهد نمایش ارزش‌های انسانی بودیم. یعنی می‌توانم بگویم که آزادسازی کوبانی فقط به برکت شهدای مقاومت بود. هیچ قلم و دوربینی برای وصف شهدا کافی نیست. این جنگ، جنگ هستی و نیستی بود. می‌دانستیم که یا می‌جنگیم و پیروز می‌شویم و یا سقوط می‌کنیم و در زنجیر بردگی زندگی می‌کنیم. اما ما راه جنگ و پیروزی را انتخاب کردیم. به همین دلیل ما فداییانه جنگیدیم و از موجودیت خود دفاع کردیم. این به برکت زحمات و دلاوری‌های شهدا اتفاق افتاد.»