یوسف باشاران از اولین زندانیانی است که در بخش ت زندان شماره‌ی یک کوجاعلی به اعتصاب غذا پیوست. وی اصالتا اهل وان است اما پس از مهاجرت اجباری خانواده سال ١٩٩٣ در مرسین از شهرهای ترکیه متولد شد و از همان اوان کودکی دست به کار کردن نمود.

وی در نامه‌ای به خبرگزاری فرات درباره‌ی وضعیت مقاومت در زندان‌ها گفت. باشاران که تا قبل از دستگیری برای امرار معاش خانواده‌ی خویش کارگری کرده می‌گوید:"من با شناختن رفقایی که در فعالیت جوانان بودند در مبارزات جای گرفتم. با پیوستن به فعالیت‌های قانونی و دمکراتیک سعی در رساندن صدای خویش داشتیم و به همین دلیل از سوی نیروهای رژیم دستگیر شدیم."

باشاران با اشاره به اینکه پس از دستگیری به ١٧ سال زندان محکوم شده است گفت؛"‌به دلیل هویت کردی و مطالبه زندگی آزاد در دادگاه محاکمه گشته و به ١٧ سال و نیم زندان محکوم شدم. از ماه فوریه سال ٢٠١١ در زندان بسر می‌برم. من در زندان برای باری دیگر به واقعیت‌های جهان و نظام سرمایه‌داری پی بردم. همچنین مقاومت علیه زورگویی و ظلم را نیز شاهد بودم.

در گروه اول مقاومت اعتصاب غذای زندانیان جای گرفتم. ناراحتی‌های جسمی همچون؛ فشار خون، درد از ناحیه سر و شکم در من بروز کرده‌اند. با اینهمه با هیجان و روحیه‌ای خوب به مقاومت علیه تاریکی فاشیسم ادامه می‌دهیم و آنرا به روشنایی آزادی مبدل می‌کنیم. هدفم از نگارش این نامه رساندن صدای زندان به آنانی است که خود را به کری و کوری زده‌اند."