بیست‌وسومین مجمع عمومی کنگره ملی کوردستان (ک‌ن‌ک) با حضور بسیاری از احزاب سیاسی، سازمان‌های جامعه مدنی و شخصیت‌های مستقل از چهار بخش کوردستان و خارج از میهن ادامه دارد. در طول مجمع، وضعیت کنونی کوردستان و منطقه به طور جامع مورد بحث قرار گرفت و مذاکرات فشرده‌ای درباره اتحاد ملی، صلح و فرایندهای راه‌حل دموکراتیک انجام شد. در نتیجه این بحث و مذاکرات، یک بیانیه مشترک با اراده‌ای واحد در مجمع عمومی پذیرفته شد. زبیر آیدار، عضو شورای اجرایی کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک)، بیانیه مشترک پذیرفته شده را قرائت کرد.

بیانیه مشترک پذیرفته شده و قرائت شده در مجمع عمومی، در نتیجه ارزیابی‌های انجام شده در چارچوب بیست‌وسومین مجمع عمومی ک‌ن‌ک به شرح زیر است:

«به مناسبت بیست‌وسومین مجمع عمومی ک‌ن‌ک، ده‌ها حزب، سازمان کوردستانی و شخصیت‌های مستقل از چهار بخش کوردستان و خارج از میهن، علاوه بر نمایندگان ک‌ن‌ک، در کنگره شرکت کردند. در کنگره، بحث‌های جامعی درباره وضعیت کوردستان و جهان انجام شد. مجمع عمومی ماهیت یک مشاوره ملی داشت و در نتیجه این مشاوره‌ها، این بیانیه به اطلاع عموم رسانده می‌شود.

بیست‌وسومین مجمع عمومی ک‌ن‌ک، همزمان با دوره‌ای است که تحولات بزرگی در خاورمیانه در حال وقوع است، یک فرایند جنگی دشوار در سراسر منطقه ادامه دارد و این جنگ بیشتر عمیق‌تر شده است. در نتیجه این جنگ، تغییرات زیادی در منطقه رخ داده و رژیم بعث در سوریه سقوط کرده است. از سوی دیگر، در ترکیه و باکور کوردستان، بحث‌ها و تلاش‌های فشرده‌ای برای حل مسئله کورد در جریان است.

در این فرایند، مذاکراتی بین آقای عبدالله اوجالان و مقامات دولت ترکیه در امرالی درباره حل مسئله کورد در حال انجام است. در نتیجه این مذاکرات، آقای اوجالان در ۲۷ فوریه ۲۰۲۵ 'فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک' را صادر کرد. پس از این فراخوان، حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) دوازدهمین کنگره خود را بین ۵ تا ۷ می برگزار کرد. نتایج کنگره در ۱۲ می به اطلاع عموم رسانده شد. در این بیانیه آمده است که پ‌ک‌ک نقش تاریخی خود را به پایان رسانده و از راه‌حل صلح‌آمیز و از طریق گفتگو برای مسئله کورد دفاع می‌کند. از این پس، 'جنبش آزادی کوردستان با نام پ‌ک‌ک فعالیت نخواهد کرد و مبارزه مسلحانه علیه دولت ترکیه را پایان خواهد داد. '

هم فراخوان آقای عبدالله اوجالان و هم بیانیه پایانی کنگره پ‌ک‌ک ماهیت تاریخی دارند. این فراخوان و بیانیه، بازتاب مهمی در میان مردم کورد و افکار عمومی جهان داشت. نهادهای بین‌المللی و قدرت‌های جهانی رویکرد مثبتی به این فرایند نشان داده و با بیانیه‌های خود از آن حمایت کردند. احزاب و سازمان‌های کورد نیز رویکرد مثبتی به این فرایند نشان داده و اعلام حمایت کردند. مقامات دولتی ترکیه نیز به طور کلی از این فرایند استقبال کردند.

بیست‌وسومین مجمع عمومی ک‌ن‌ک، فرایند امرالی، فراخوان آقای اوجالان و نتایج کنگره پ‌ک‌ک را مثبت ارزیابی کرده و از آنها حمایت می‌کند. ما نیز به عنوان ک‌ن‌ک، با تمام امکانات خود برای پیشرفت موفقیت‌آمیز این فرایند تلاش خواهیم کرد. اگر مسئله کورد در باکور کوردستان حل شود، این فرایند مهم تاثیرات مثبتی بر سه بخش دیگر و بر وحدت عمومی کوردها خواهد داشت.

با این حال، این فرایند هنوز پیشرفتی نکرده است. دولت تاکنون گام‌های جدی برنداشته، پیام‌های ارسالی واضح نبوده‌اند و زبان استفاده شده زبان صلح نیست. عملیات نظامی، بمباران‌ها و حملات و تهدیدات با سلاح‌های شیمیایی ادامه دارد. این وضعیت به هیچ وجه قابل قبول نیست.

به همین دلیل:

- فراخوان ما به تمامی نیروهای کورد، احزاب، نهادها و مردممان: به این فرایند رویکرد مثبت داشته باشید و از آن حمایت کنید.

- فراخوان ما به دوستان مردم کورد و محافل صلح‌طلب: مردم کورد را در این فرایند تنها نگذارید و برای موفقیت این فرایند تلاش کنید.

- فراخوان ما به سازمان ملل و تمامی نهادهای بین‌المللی و قدرت‌های جهانی: تنها صدور بیانیه کافی نیست؛ روابط خود با ترکیه را برای موفقیت این فرایند به کار بگیرید.

- فراخوان ما به مقامات دولت ترکیه: هنوز زمان هست، این فرصت را هدر ندهید. این فرایند را پیش ببرید. آقای اوجالان را آزاد کنید، جنگ را متوقف کنید و با انتقال حل این مسئله به پارلمان، بستر قانونی و سیاسی را برای حل آن ایجاد کنید.

برای پیشرفت سالم این فرایند، یک طرف سوم مستقل که ناظر و کنترل‌کننده فرایند بین دو طرف باشد، ضروری است. مجمع عمومی ک‌ن‌ک از هر دو طرف می‌خواهد که درها را به روی نیروهای میانجی باز کنند و طرف سوم را به انجام وظیفه فرابخوانند. امیدواریم که تمامی طرف‌ها با درک مسئولیت خود عمل کنند و این فرایند منجر به حل مسئله کورد شود.

وضعیت در ایران و روژهلات کوردستان

رژیم ایران در بحران بزرگی به سر می‌برد. این بحران ابعاد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دارد. ایران برای خلق‌های مختلف، باورداشت‌ها و ادیان و به‌ویژه زنان در کشور عملا به یک زندان باز تبدیل شده است. سرکوب و ستم بر زنان رو به افزایش است. این وضعیت دیگر غیرقابل قبول شده و به یک فرایند قیام تبدیل شده است. پس از به قتل رسیدن ژینا امینی، زن کورد، قیامی که با پیشاهنگی مردم روژهلات آغاز شد، به سراسر ایران سرایت کرد. این قیام، با وجود سرکوب‌های شدید، ادامه دارد.

رژیم ایران، احزاب و سازمان‌های کورد را هدف قرار می‌دهد و سرکوبگری‌اش را علیه مردم افزایش می‌دهد. این وضعیت باعث تنش‌های جدی در روابط ایران با عراق و اقلیم کوردستان نیز شده است. در نتیجه این روابط، فشارها بر سازمان‌های روژهلات افزایش می‌یابد.

جنگ در خاورمیانه بیشترین تاثیر را بر ایران دارد. نیروهای مرتبط با ایران مستقیما هدف قرار می‌گیرند. اساسا هدف، ایران است. این جنگ ادامه دارد و به تحولات بزرگتری منجر خواهد شد. رژیم ایران نمی‌تواند جلوی مردم را بگیرد. اگر اینگونه ادامه یابد، یک انقلاب جدید در ایران در دستور کار قرار خواهد گرفت. بنابراین، نه تنها روژهلات کوردستان، بلکه تمامی نیروهای کورد باید در برابر این تغییرات آماده باشند.

کنگره ک‌ن‌ک، به مقاومت آغاز شده با پیشاهنگی زنان در روژهلات کوردستان که به سراسر ایران سرایت کرده است، درود می‌فرستد و از آن حمایت می‌کند.

عراق و باشور کوردستان

وضعیت نامشخصی در عراق در جریان است، این وضعیت جایگاه و موقعیت (باشور) کوردستان را نیز تهدید می‌کند. در حالی که عراق در بحران بزرگی قرار دارد، بسیاری از قدرت‌های خارجی دخالت می‌کنند. در چارچوب ماده ۱۴۰، سیاست‌های عربی‌سازی (تعریب) شتاب گرفته و بسیاری از کوردها آواره شده‌اند. متاسفانه نیروهای کورد در این دوره بحرانی و خطرناک متحد نیستند.

انتخابات در اقلیم کوردستان برگزار شد، اما با گذشت بیش از هفت ماه، هنوز دولت جدید تشکیل نشده و رئیس حکومت انتخاب نشده است. انتخابات برنامه‌ریزی شده برای پاییز در عراق نیز مهم است. اگر کوردها متحد نباشند، وضعیت فدرال و دستاوردها در خطر قرار می‌گیرند. همچنین، مناطق تحت ماده ۱۴۰ ممکن است به طور کامل از دست بروند.

سوریه و روژاوا

در شش ماه اخیر تحولات جدیدی در سوریه رخ داده است. رژیم بعث سقوط کرده و نیروهای سلفی در دمشق قدرت را به دست گرفته‌اند. اما این قدرت در سراسر کشور حاکمیت ندارد. مسائل عمیق‌تر می‌شوند. حتی اگر توافقاتی با مدیریت روژاوا صورت گرفته باشد، مشکلات حل نشده‌اند. قتل‌عام‌ها علیه علویان در حال وقوع است و اگر تدابیر کافی اتخاذ نشود، پیش‌بینی می‌شود که این قتل‌عام‌ها به مسیحیان و دروزی‌ها نیز سرایت کند.

قدرت جدید می‌خواهد یک سیستم اسلامی بر پایه ناسیونالیسم عربی ایجاد کند. حقوق زنان نادیده گرفته می‌شود و افراد دموکرات و سکولار تحت فشار هستند. این وضعیت یک تهدید جدی ایجاد می‌کند. اگر یک سوریه دموکراتیک ایجاد نشود، هرج و مرج ادامه خواهد یافت و کشور تقسیم خواهد شد. بنابراین، کوردها باید مراقب باشند و دوستان و متحدان خود را افزایش دهند. کنفرانسی که بین نیروهای کورد در روژاوا برگزار شد، مثبت و موفقیت‌آمیز بود. ما به عنوان ک‌ن‌ک، به این کنفرانس و تصمیمات اتخاذ شده درود می‌فرستیم.

ارزیابی کلی

وضعیت در کوردستان بحرانی و نامشخص است. اما علاوه بر این خطر، فرصت‌هایی نیز وجود دارد. دولت‌های اشغالگر با بحران‌های بزرگی دست و پنجه نرم می‌کنند. با توجه به تحولاتی مانند بی‌ثباتی در عراق، ابهام در سوریه، فرایند تحول در ایران، دست و پنجه نرم کردن ترکیه با بحران‌ها و جنگ در فلسطین، مشخص است که وضعیت موجود در کوردستان در حال تغییر است.

در این وضعیت، اگر ما کوردها متحد شویم و وحدت ملی خود را تقویت کنیم، می‌توانیم یک وضعیت پایدار برای تمامی کوردستان ایجاد کنیم. برای این منظور، تمامی نیروهای سیاسی، احزاب و مردم ما در هر چهار بخش باید قوی‌تر متحد شوند و موضع ملی و میهن‌دوستانه خود را ارتقا دهند. بدین ترتیب می‌توانیم تمامی نقشه‌های دولت‌های اشغالگر را خنثی کنیم.

در این دوره حساس، گفتگوهای بین نیروهای کورد امیدبخش است. در این دوره حساس، گفتگوهای بین نیروهای کورد می‌تواند پایه و اساس یک همکاری قوی و وحدت ملی باشد. برای دستیابی به این هدف عالی، مجمع عمومی ک‌ن‌ک یک بار دیگر درخواست می‌کند: 'بیایید یک کنفرانس ملی برگزار کنیم و نیروهایمان را متحد کنیم!'»