اعضای ESP در اعتصاب غذا: زندان‌های نوع B برای همه خطرناک هستند

اعضای ESP که در حمایت از رفقای خود در اعتصاب غذا برای تعطیلی زندان‌های نوع B به اعتصاب غذا پیوسته‌اند، اظهار داشتند که زندان‌های نوع B برای همه خطرناک است و گفتند: «پیش از آنکه نوبت به همه برسد، باید وارد عمل شویم و اقدام کنیم.»

اعتصاب غذای سه روزه حزب سوسیالیست ستمدیدگان (ESP) در ساختمان این حزب در شهر استانبول، در حمایت از زندانیان سیاسی که برای درخواست تعطیلی زندان‌های نوع B در اعتصاب غذا هستند، ادامه دارد.

اعضای حزب سوسیالیست ستمدیدگان که در اعتصاب غذا هستند، با خبرگزاری فرات (ANF) گفتگو کردند و اظهار داشتند که زندان‌های نوع B نه تنها برای بخشی از جامعه، بلکه برای همه اقشار جامعه مشکل‌ساز است و خواستار گسترش حمایت شدند.

سَرپیل توپال، عضو حزب سوسیالیست ستمدیدگان که برای جلب توجه به اعتصاب غذای سه رفیقش که در اعتصاب غذا هستند، خود نیز به اعتصاب غذا پیوسته است، خاطرنشان کرد که اقدامات در زندان‌ها نشانه‌ای از تلاشی است که بر جامعه تحمیل می‌شود.

سرپیل توپال اعلام کرد که فشار، حملات و ممنوعیت‌های اعمال شده توسط دولت آک‌پ-م‌ه‌پ بر کل جامعه تاثیر می‌گذارد و گفت: «فاشیسم برای حفظ قدرت و هژمونی خود، در ابتدا تلاش می‌کند اراده سوسیالیست‌ها و انقلابیون را تسلیم کند و برای این کار از زندان استفاده می‌کند.»

سرپیل توپال اظهار داشت که دولت تلاش کرد این کار را با زندان‌های نوع F انجام دهد، اما پس از ناکامی در این امر، این بار زندان‌های نوع B را ساخت.

کرم بوکره، عضو شورای حزب حزب سوسیالیست ستمدیدگان و مدیر شهر استانبول که در اعتصاب غذا به سر می‌برد، اظهار داشت که هیچ تفاوتی بین زندان‌های نوع Y و یک چاه وجود ندارد و گفت: «تصور کنید، شما فقط یک ساعت در روز در فضای باز هوا می‌خورید. همین حق یک ساعته شما نیز در صورت بارندگی یا سرد بودن هوا سلب می‌شود. شما حتی روز را نمی‌بینید، زیرا با سه لایه شیشه آهنی محصور شده است. هنگام تحویل غذا، شما حتی نگهبان را نمی‌بینید. شما با صدایی که به شما گفته می‌شود به محل هواخوری می‌روید. یعنی در شرایط ایزوله نگهداری می‌شوید. اگر مدت طولانی در آنجا بمانید، پس از خروج نیز با مشکلات روانی مواجه خواهید شد. همچنین مشکلات سلامتی خواهید داشت.»

کرم بوکره به موضع و مقاومت در برابر این اقدامات اشاره کرد و گفت: «آنچه فراموش می‌کنند این است که میراث زندان‌های جنبش انقلابی ترکیه قوی است. وقتی به مقاومت از سال ۱۹۸۰ به این سو توجه می‌کنیم، دستاوردهای زیادی به دست آمده است. بنابراین تا امروز نتوانسته‌اند تسلیم بگیرند و از این به بعد نیز نخواهند توانست تسلیم بگیرند.»

کرم بوکره خواستار تقویت مقاومت شد و گفت: «نباید این بار را فقط بر دوش انقلابیون بگذاریم. هر کسی ممکن است در زندان‌های نوع B قرار بگیرد و اگر نتوانیم ارتباط بین مقاومت در داخل و خارج را برقرار کنیم، حملات ادامه خواهد یافت. امروز انقلابیون ما را در چاه می‌اندازند، فردا افراد عادی را در چاه خواهند انداخت.»

اَنَس گولَلی از SGDF که در اعتصاب غذا به سر می‌برد، اظهار داشت که زندان‌های نوع B توسط رژیم فاشیستی برای شکستن اراده انقلابیون مورد استفاده قرار می‌گیرد و خاطرنشان کرد که در برابر این حمله باید متحد شوند.