تونجر باکرهان، رئیس مشترک دم پارتی با اشاره به اینکه خاورمیانه‌ای جدید در حال شکل‌گیری است و هر چیز سفت و سختی از بین خواهد رفت، پیام‌های «ما در نقطه حساسی قرار داریم» و «با انتخابی تاریخی روبرو هستیم» را ارائه داد.
اعضای شورای حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی) برای ارزیابی تحولات جاری گرد هم آمدند.
این نشست در مقر اصلی حزب برگزار شد و ریاست آن بر عهده روسای مشترک حزب، تونجر باکرهان و تولای حاتم‌اوغوللاری بود.
خاورمیانه‌ای جدید در حال شکل‌گیری است
باکرهان در بیانیه‌ای پیش از نشست، به تحولات «گرم» در خاورمیانه اشاره کرد.
باکرهان گفت: «جهانی نو، خاورمیانه‌ای جدید در حال شکل‌گیری است. با نزدیک شدن به اواسط سال ۲۰۲۵؛ هم سیاست جهانی و هم خاورمیانه به دنبال مسیر جدیدی هستند. اوکراین در آتش جنگ می‌سوزد؛ غزه از حملات اسرائیل خونین است. وضعیت عراق نامشخص، سوریه تکه‌تکه است. ما در خاورمیانه‌ای زندگی می‌کنیم که در میان تنش‌های چندگانه، حملات اسرائیل و سیاست‌های امنیتی، ایران نیز در آن حضور دارد. رویدادها و تحولات بسیار بزرگی در حال وقوع است که همه ما را درگیر می‌کند. خاورمیانه، با پیشگامی کشورهای خلیجی، از طریق جنگ طراحی می‌شود.»
ائتلاف‌های قدیمی در حال فروپاشی هستند، هر چیز سفت و سختی از بین خواهد رفت
باکرهان ادامه داد: «ائتلاف‌های قدیمی یکی یکی در حال فروپاشی هستند، ائتلاف‌های جدیدی در حال شکل‌گیری‌اند. دیپلماسی جدید و تلاش‌های امنیتی جدید ادامه دارد. البته در مرکز این دوره جدید، کریدورهای انرژی و موازنه‌های قدرت قرار دارند. در خاورمیانه، تصویری وجود دارد که آنچه دگرگون نشود، دیگر پایدار نخواهد ماند. به نظر می‌رسد هر چیز سفت و سختی نیز از بین خواهد رفت. باید این واقعیت را به خوبی درک کرد. تصمیم تاریخی پکک برای دگرگونی، در واقع محصولی از درک این باد جهانی است. هم ترکیه، هم خاورمیانه، و هم جهان در طوفان‌های ژئوپلیتیکی که در حال وقوع است، تلاش می‌کنند مسیری جدید برای خود ترسیم کنند. دقیقا در این نقطه، دو راه پیش روی ماست؛ یا بحران-هرج‌ومرج ادامه خواهد یافت یا در مسیر سعادت، با تامین صلح ترکیه، در مسیری درست حرکت خواهیم کرد. دقیقا در چنین نقطه حساسی قرار داریم.
راه سعادت را باز کردیم، نه فاجعه را
ظهور آقای باغچلی در ۲۲ اکتبر، فراخوان تاریخی آقای اوجالان در ۲۷ فوریه، اراده‌ای که آقای اردوغان نشان داد، و همچنین تصمیمات کنگره پکک که در ۱۲ می اعلام شد، بسیار مهم هستند. این گام‌ها گره نیم‌قرنی را گشودند. قطب‌نما را از جنگ به صلح چرخاندند. اکنون راه سعادت را انتخاب کرده‌ایم، نه فاجعه را. هر یک از ما مسئولیت بزرگی داریم که بدون اتلاف وقت زیاد، صلح را به نتیجه برسانیم.
با انتخابی تاریخی روبرو هستیم
هر تاخیر در رسیدن به این مقصد، در عین حال خطر از دست دادن جان و مال را به همان اندازه ادامه می‌دهد. با انتخابی تاریخی روبرو هستیم. یا روابط کورد و ترک را بر پایه دموکراتیک بازسازی خواهیم کرد و یا در سناریوی فاجعه‌بار خاورمیانه، ما نیز نابود خواهیم شد.»
نه یک فرآیند چانه‌زنی، بلکه یک مسئله وجودی است
فرآیندی که در ۲۲ اکتبر آغاز شد و با فراخوان آقای اوجالان در ۲۷ فوریه به اوج خود رسید، دروازه نجات و رهایی را گشود. اگر بتوانیم از این دروازه عبور کنیم، خاورمیانه و منطقه نفس راحتی خواهند کشید. فرصتی برای ساختن آینده‌ای مشترک در این سرزمین‌ها، از آمد تا اَدیرنه، از الح تا ازمیر، پدید آمده است. اگر بتوانیم از این فرصت برای ساختن آینده‌ای مشترک استفاده کنیم، نه تنها برای ترکیه بلکه برای خاورمیانه و جهان، الگوی دموکراتیک بزرگی را خلق خواهیم کرد. امروز، برخی فرآیند صلح و جامعه دموکراتیک را یک چانه‌زنی می‌دانند. در حالی که این یک چانه‌زنی نیست، بلکه یک مسئله وجودی است.
من به طور ویژه تاکید می‌کنم که این موضوع باید با جدیت کامل درک و به آن عمل شود. در دورانی که دینامیک‌های جهانی و منطقه‌ای کاملا در حال تغییر هستند، ما تنها مسئله کورد را حل نمی‌کنیم. ما ترکیه و منطقه را برای قرن آینده آماده می‌کنیم. در حالی که ما چنین بزرگ فکر می‌کنیم، برخی همچنان به دنبال محاسبات کوچک خود هستند. یک بار دیگر به مخالفان این فرآیند خطاب می‌کنم: به خاطر منافع خود، امید به صلح را از بین نبرید. لطفا از کاشتن بذر ترس و پارانویا در این سرزمین‌ها دست بردارید. حاصل سیاست‌های تفرقه‌افکنانه، از قَرس تا ادیرنه، تنها و تنها درد و اشک است. اگر نتوانیم زندگی مشترک را بیاموزیم، ممکن است همگی به سمت یک فاجعه مشترک کشیده شویم. ببینید، آقای اوجالان در آخرین دیدارهای خود به نکته بسیار مهمی مشابه این اشاره کرده بود. آقای اوجالان همچنین یک فراخوان بسیار حیاتی نیز می‌دهد. آقای اوجالان می‌گوید: 'هنگامی که انسانی‌ترین حقوق کوردها مورد بحث قرار می‌گیرد، هنگامی که فضایی مثبت ایجاد می‌شود، کسانی هستند که قیامت به پا می‌کنند. اینها بزرگترین موانع در برابر زندگی مشترک هستند. 'ما نیز موافقیم. من می‌خواهم توجه ۸۶ میلیون نفر از مردم‌مان را به این نکته جلب کنم.
تصمیم پکک
دوستان عزیز، تصمیمی که پکک در ۱۲ می اعلام کرد، وجود دارد. این تصمیم از اهمیت تاریخی برخوردار است که می‌تواند سرنوشت نه تنها یک سازمان، بلکه یک منطقه جغرافیایی را تغییر دهد. این تصمیم فراخوان برای 'خاموش شدن سلاح‌ها و صحبت کردن سیاست' است. چه عالی! سال‌ها بود که می‌گفتیم 'بگذارید سلاح‌ها خاموش شوند، بگذارید سیاست صحبت کند. 'امروز، ما در نقطه‌ای نزدیک‌تر به این امید ایستاده‌ایم. ما باید در برابر این تصمیم هیجان زیادی احساس کنیم. باید از صلح بی‌نهایت حمایت کنیم. این تصمیم همچنین بازسازی روابط کورد و ترک از منظر یک میهن مشترک و جستجوی یک راه‌حل صلح‌آمیز را دنبال می‌کند. اگر این تصمیمات به طور واقع‌بینانه مورد بررسی قرار گیرند و از این فرصت به درستی استفاده شود، آنگاه درهای یک ترکیه جدید، یک سیاست جدید و یک زندگی جدید برای همه ما باز خواهد شد.
تضمین خواهری-برادری
تنها اساس فرآیند جدید دموکراسی است. در یک جامعه دموکراتیک، جایی برای سلاح‌ها نیست. اگر سلاح‌ها صحبت کنند، دموکراسی ساکت می‌شود. اگر دموکراسی صحبت کند، سلاح‌ها ساکت می‌شوند. ما یکی از کشورهایی هستیم که این واقعیت را بیش از همه تجربه کرده‌ایم. صلح دموکراسی را تقویت می‌کند و دموکراسی نیز مهمترین تضمین زندگی مشترک خواهرانه-برادرانه ترک-کورد می‌شود.
برادری، برابری، قانون
آقای اوجالان در آخرین پیام خود به مفاهیم قرارداد اجتماعی جدید و قانون خواهری-برادری اشاره کرده بود. اینها در عین حال کلیدهای آینده ما هستند. این قرارداد یک سند ساده نیست، بلکه یک تعهد اجتماعی است. آینده دموکراتیک ترکیه تنها با چنین قرارداد اجتماعی امکان‌پذیر است. آقای اوجالان همیشه مفهوم سنتی خواهری-برادری را ناکافی می‌دانست. این مفهومی بود که ما اغلب از آن استفاده می‌کردیم اما به آن عمل نمی‌کردیم. او از شکلی از قرارداد مطمئن‌تر و برابرتر دفاع کرد. وقتی گفت: 'هیچ کس نباید بی‌ارزش باشد'، در واقع به سرنوشت مشترک ما اشاره می‌کرد. خواهری-برادری که اوجالان از آن سخن می‌گوید، قانون برابری است. این تضمین زندگی دموکراتیک و مشترک است.
آشپزخانه قرارداد جدید مجلس است
آشپزخانه (کنایه از محل بحث و تدارکات) این قرارداد جدید، البته، مجلس است. ما نیز این را بارها گفته‌ایم. در واقع، تمام احزاب سیاسی و اقشار اجتماعی که تا به امروز با آنها دیدار کرده‌ایم نیز همین را گفته‌اند. آدرس قانون خواهری-برادری، مجلس است. صلح و تحول دموکراتیک تنها تحت سقف مجلس معنای واقعی خود را پیدا می‌کند.
مجلس در عین حال ناظر بر فرآیند و ضامن شفافیت نیز هست. فرآیند سال‌های ۲۰۱۳-۲۰۱۵ را به یاد دارید؛ یکی از بزرگترین کاستی‌ها و شاید یکی از نقاطی که باید خودانتقادی کنیم این بود که مجلس در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۵ به اندازه کافی در این فرآیند مشارکت داده نشد. اکنون اجازه دهید این نقص را تکرار نکنیم. پیشنهاد آقای باغچلی برای تشکیل کمیسیون در مجلس مهم است. ما نیز در این چارچوب در حال رایزنی با احزاب سیاسی هستیم. هیئت‌ها را نیز در همین سالن که شما حضور دارید، گرد هم خواهیم آورد.
باید مراقب تحریکات بود
همه به نقش تاریخی مجلس اعتقاد دارند. تمام احزاب سیاسی که ما بازدید کردیم، به زمینه مجلس اشاره می‌کنند. بنابراین اکنون همه باید پیشنهادات خود را برای حل نیز ارائه دهند. صرفا انتقاد از وضعیت موجود کافی نیست، بلکه هر کس باید پیشنهادات خود را نیز ارائه دهد و با افکار عمومی به اشتراک بگذارد. افکار عمومی باید بداند که هر کس در این فرآیند تاریخی مهم چه فکری می‌کند. ما دیگر فرصت از دست دادن زمان را نداریم. ما در نقطه‌ای نیستیم که در جزئیات غرق شویم، جزئیات را مورد بحث قرار دهیم، یا حقایق را وارونه جلوه دهیم. در این فرآیند، صداقت در زبان، رفتار و دیدگاه ضروری است. همه ما باید از زبانی استفاده کنیم که به فرآیند کمک کند و ما نیز سعی می‌کنیم همین کار را انجام دهیم. معادله جهانی و دینامیک‌های خاورمیانه با این فرآیند تغییر خواهد کرد. همه این فرآیند را با دقت دنبال می‌کنند. گروه‌های تاریکی که در کمین هستند، وجود دارند و ما باید مراقب تحریکات نیز باشیم. جامعه ترکیه دیگر نباید به گروه‌های تاریک، دشمنان فرآیند و کسانی که به خاطر منافع خود در برابر این فرآیند می‌ایستند، اجازه عبور دهد.
باید فرآیند را به درستی توضیح دهیم و درک کنیم
فراخوان ۲۷ فوریه و تصمیمات دوازدهمین کنگره پکک، دروازه عصر جدیدی را گشود. در این عصر جدید، بار بزرگی بر دوش سیاست و به ویژه بر دوش اعضای پارلمان ما افتاده است. مسئولیت بزرگی بر عهده ماست و بار ما سنگین‌تر شده است. هر عضو پارلمان ما باید با حس مسئولیت‌پذیری بالایی کار کند. در استان‌های خود، بدون اینکه فقط منتظر برنامه‌ریزی‌های مرکز باشیم، باید فعالیت‌های سازماندهی خود را تشدید کنیم. باید این فرآیند را توضیح دهیم و آن را قابل درک کنیم. ما همچنین باید تلاش زیادی برای رسیدن این فرآیند به همه جا داشته باشیم. در این فرآیند، کار برای جامعه دموکراتیک و صلح فقط به شهرهای نزدیک به ما یا جاهایی که سازماندهی شده‌ایم و به پایگاه ما محدود نمی‌شود، بلکه ما وظیفه داریم تا آنجا که می‌توانیم آن را به هر قشر از جامعه، به هر استان و شهرستان ترکیه، و به هر رنگ و موزائیک آن برسانیم. برطرف کردن نگرانی‌ها وظیفه شورای ما و هیئت‌های ماست. قانع کردن جامعه، وظیفه اصلی ماست. ساختن پل‌ها نیز مسئولیت اصلی ماست. برای این کار، ما به یک زبان صحیح و یک سبک سازماندهی فراگیر نیاز داریم.
در آغوش گرفتن، نه قطبی‌سازی
وقتی از دوران و سیاست جدید صحبت می‌کنیم، در واقع به اینجا اشاره می‌کنیم. ما باید از زبان اشتراک‌گذاری استفاده کنیم، نه جنجال. باید با زبان شمول حرکت کنیم، نه طرد. ما وارد دوران جدیدی شده‌ایم که در آن از زبان در آغوش گرفتن استفاده خواهیم کرد، نه قطبی‌سازی. ما باید به خوبی توضیح دهیم که دستاوردهای صلح و یک جامعه دموکراتیک، چگونه باید توسط ۸۶ میلیون نفر از قَرس تا اَدیرنه درک شود. می‌خواهم بیان کنم که ما وظیفه داریم که چگونگی شکل‌گیری آینده مشترک‌مان را به سادگی و صداقت با جامعه به اشتراک بگذاریم.
باید از خودمان گذار کنیم
فراموش نکنیم که موفقیت این فرآیند به توانایی سازماندهی ما و قدرت ما در قانع کردن جامعه بستگی دارد. اگر بتوانیم به خوبی سازماندهی کنیم و جامعه را قانع کنیم، یکی از مهمترین موانع این فرآیند را خودمان پشت سر خواهیم گذاشت. دست ما که هر دری را می‌کوبد و کلام ما که هر قلبی را به دست می‌آورد، سازمان‌دهنده صلح و خواهری-برادری خواهد بود.»
