خانواده‌های آلتون و کایتان: وظیفه ماست که راه آن‌ها را با آزادی به اوج برسانیم!

«در برابر استقبال عظیم ده‌ها هزار کورد از قامشلو تا کلن، حرفی برای گفتن نداریم. اما حرفی برای تکرار داریم: وظیفه ماست که این راهپیمایی بزرگ را که رفیق کایتان و رضا آلتون آغاز کرده‌اند، حتما با آینده‌ای آزاد به اوج برسانیم.»

علی حیدر کایتان - رضا آلتون

خانواده‌های کایتان و آلتون از تمامی شرکت‌کنندگان در مراسم یادبود و فعالیت‌هایی که برای علی حیدر کایتان و رضا آلتون برگزار شد و شهادت آن‌ها در دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک اعلام شده بود، تشکر کردند.

در بیانیه‌ای که توسط خانواده‌های کایتان و آلتون منتشر شد، موارد زیر ذکر شده است:

«روز ۱۲ می ۲۰۲۵، خبر شهادت رفقای ما، علی حیدر کایتان و رضا آلتون، از اعضای خانواده‌مان به ما رسید. این نه تنها برای ما، بلکه برای هر کسی که زندگی خود را در راه مبارزه برای وجود و آزادی کوردها وقف کرده است، یک درد بزرگ بود. چرا که آن‌ها ترجیح دادند برادر، خواهر و فرزند نباشند، بلکه بخشی از اجتماع رویایی در کوردستان باشند که هر تار و پود آن با رنج، خون، درد و امید بافته شده و نمونه اولیه آن را ارائه دادند. آن‌ها هدفشان بازگشت به خانواده نبود، بلکه دگرگون کردن آن بود. ما را نیز رهرو این راهی کردند که خود برگزیدند. از این رو، درد و رنج ما جمعی است. ما به عنوان خانواده‌هایشان، نام آن‌ها را با افتخار و سربلندی حمل می‌کنیم.

میراث بسیار ارزشمند و قدرتمندی از آن‌ها برای ما به جا مانده است: ایمان مردم کوردستان و خاورمیانه و هر انسانی که در برابر سیستم مبارزه می‌کند، به آینده‌ای آزاد. اراده تزلزل‌ناپذیری که برای زندگی بخشیدن به این ایمان از خود نشان دادند. می‌دانیم که آن‌ها خاطرات بسیاری با رفقای مبارزه‌شان (همرزمانشان) که بخش بزرگی از عمر خود را با آن‌ها گذرانده‌اند و با این جامعه‌ای که پیشاهنگ آن بودند، دارند. در هر خانه‌ای که درِ آن را کوبیده‌اند، در هر جایی که جرعه‌ای آب نوشیده‌اند، در هر مکانی که مهمان بوده‌اند، ردپایی از آن‌ها بیش از خانه‌های ما وجود دارد. به همین دلیل است که مردم در چهار گوشه کوردستان فرزندان خود را در آغوش می‌کشند. از قامشلو تا سلیمانیه، از آمد تا تورنتو و تا شهر کلن که ما در آن زندگی می‌کنیم، در برابر این حمایت عظیم ده‌ها هزار کورد و مردمان‌مان که پیشروان خود را شایسته بدرقه کردند، حرفی برای گفتن نداریم. اما حرفی برای تکرار داریم: وظیفه ماست که این راهپیمایی بزرگ را که رفقا علی حیدر کایتان و رضا آلتون آغاز کرده‌اند، حتما با آینده‌ای آزاد به اوج برسانیم.

جاری شدن مردم کورد در هر جایی که زندگی می‌کنند به سوی ارزش‌های خود، این دیدار عظیم با ریشه‌هایشان، تمایل آن‌ها به شناخت خود از سرچشمه و تمایل به یادآوری و گرامی داشتن، ارزشی است که به هیچ وجه قابل جبران نیست. وظیفه ماست که این ارزش را حفظ، حمایت و تکثیر کنیم. برای این کار زندگی خواهیم کرد، مقاومت خواهیم کرد، قوی خواهیم بود.

به همین مناسبت، می‌خواهیم به تمامی خانواده‌های شهدا، به ویژه زحمتکشان جنبش آزادی از هر قشر، و به هر کسی که در راه آن‌ها قدم گذاشته و مایه نفس ما شده است، احترام و سپاس خود را تقدیم کنیم.

به عنوان خانواده و رفقای آن‌ها قول می‌دهیم: این میراث نیم قرنی را که با آگاهی، تلاش و اراده‌ای که مایه حیات کوردستان آزاد است، بافته شده، برای قرن‌ها زنده نگه خواهیم داشت. در این پیچ و خم مبارزه، همچون یادبودهایی که به وجه مشترک ده‌ها هزار کورد تبدیل شده‌اند، با پایبندی به رهبر آپو، شهدای‌مان و ارزش‌های آزادی‌مان، پیش خواهیم رفت.

شهیدان نمی‌میرند!»