افشای بخشنامه محرمانه آلمان: هویت کردها به رسمیت شناخته نشود
افشای بخشنامه محرمانه آلمان: هویت کردها به رسمیت شناخته نشود
اخیرا افشا شد که وزارت کشور آلمان بخشنامه‌ای برای «کمیسیون مجلس» فرستاده که چندی پیش و در 15 اکتبر برای بررسی مطالبات 12 ماده‌ای کردها, نشستی برگزار کرده بود. بنا به اسنادی که به مرکز «خبرگزاری فرات» رسیده, به این مطالبات کردها پاسخی منفی داده شده است. دولت آلمان درصدد تأثیرگذاری بر تصمیمات «کمیسیون مجلس» است و در بخشنامه خود در مورد جنبش پ.ک.ک , کردهای مقیم آلمان و مسئله کرد مسایلی جالب توجه نوشته است.
وزارت کشور آلمان در ضدیت با کمپین کردها مبنی بر «به رسمیت شناختن هویت کردها و پناهندگان مقیم آلمان» بخشنامه‌ای را در روز 5 نوامبر برای کمیسیون مجلس آن کشور فرستاده و می‌گوید:«کردها خواستار به رسمیت‌شناختن هویتشان بعنوان یک اقلیت هستند, این امر غیرقابل قبول است». وزارت کشور آلمان در مورد مطالبه «استفاده از اسامی کردی» هم می‌گوید:«این پناهندگان مشمول قوانین کشوری هستند که از آن آمده‌اند». در مورد زبان کردی هم می‌گوید:«ما بودجه‌ای برای آموزش به زبان کردی نداریم, ما آفیشی را با عنوان «با زبان آلمانی آموزش ببینید» به کردی ترجمه کردیم, این کافی است».
کمیسیون مجلس فدرال آلمان در 15 اکتبر 2012 نشستی برای بررسی مطالبات 12 ماده‌ای کردها در مجلس تشکیل داد. این مطالبات کردها در چارچوب کمپین «هویت کردها را به رسمیت بشناس» ارایه شده بود. کردها درجریان این کمپین 60 هزار امضا جمع‌آوری کرده بودند, درحالی که برای تصویب یک قانون در مجلس تنها 50 هزار هم کافی بود. دهها سازمان مختلف از هرچهار بخش کردستان از این کمپین حمایت کردند. «یوسل کوچ» در آن موقع «رئیس فدراسیون سازمان‌های کردی» در مجلس سخنرانی کرد.
کوچ سیاست‌های دولت آلمان در قبال کردها و حمایت‌های مداومش از دولت ترکیه را مورد انتقاد شدید قرار داد. وی گفت بیش از یک میلیون کرد مقیم آلمان هستند و می‌خواهند همانند پناهندگان دیگر کشورها از حقوق و آزادی برخوردار باشند و هویتشان به رسمیت شناخته شود.
پاسخ آلمان به مطالبات دوازده ماده‌ای کردها طی این بخشنامه محرمانه:
1 ـ هویت کردها: آلمان در پاسخ به کمپین «هویت کردها را به رسمیت بشناس» گفته :«بنا به قوانین آلمان, نمی توانیم حقوق کردها را بعنوان یک اقلیت به رسمیت بشناسیم.»
2 ـ ممنوعیت علیه پ.ک.ک: کردها از آلمان خواسته بودند که برای حل مسئله کرد در ترکیه باید, ممنوعیت‌های اعمال شده علیه پ.ک.ک رفع شود. اما آلمان در پاسخ گفته:«مطالبه رفع ممنوعیت علیه پ.ک.ک پذیرفتنی نیست. 30 سال است که پ.ک.ک در ترکیه تروریسم را ترویج می دهد و می‌خواهد مسئله کرد را در غرب اروپا هم مطرح سازد. اخیرا عملیات‌های نظامی مبارزان پ.ک.ک در ترکیه افزایش یافته و در کشورهای آلمان و همسایه آن ساختمان‌ها و مراکزی را اشغال و یا به آتش می‌کشند. پ.ک.ک به کردها و ترک‌های مقیم آلمان ضررهایی وارد می‌سازد. پ.ک.ک امنیت داخلی ما را تهدید می‌کند. در چارچوب قوانین اقدامات لازم علیه آن صورت خواهد گرفت».
3 ـ خدمات اجتماعی: آلمان در پاسخ کردها در زمینه خدمات اجتماعی و فرهنگی برای پناهندگان کرد گفته:«حمایت‌ها در این زمینه بنا به هویت اتنیکی و ملت‌بودن صورت نمی‌گیرد.»
4 ـ آموزش به زبان کردی: پاسخ آلمان به مطالبه آموزش به زبان کردی چنین است:«سیاست‌های آموزشی توسط خود ایالت‌ها تعیین می‌شود. مدیریت فدرال نمی‌تواند در این زمینه در کار ایالت‌ها دخالت کند». این درحالی است که کردها در بسیاری از ایالت‌های آلمان برای آموزش به زبان کردی مراجعه کردند و آنها در پاسخ گفتند:«ما نمی‌توانیم کاری انجام دهیم». و گفتند به مقامات و مراکز حکومتی بگویید.
5 ـ استفاده از نام کردی: برای کسانی که آلمانی و یا شهروند آلمانی نیستند, قوانین کشوری که از آن آمده‌اند, شامل آنها می‌شود. این درحالی است که ترکیه استفاده از نام کردی را ممنوع ساخته است و در کشور ایران هم با ممانعت‌های جدی روبرو است.
6 ـ داشتن کانال تلویزیونی و رادیو به زبان کردی: آلمان در این زمینه اذعان داشته که بودجه‌ای برای این امر ندارد و دولت نمی‌تواند در زمینه تعیین سیاست‌های پخش صداو سیما دخالت کند». آلمان این را بهانه‌‌ای قرار داده تا مسئله را فرافکنی کند.
7ـ جشن نوروز: کردها از آلمان خواسته‌اند که «جشن نوروز» را در چارچوب تصمیمات یونسکو که نوروز را در 23 فوریه 2010 به رسمیت شناخت, بپذیرد. اما آلمان در پاسخ می‌گوید:«دولت از چنان عملکردی آزادانه برخوردار نیست که بتواند چنین روزی را بصورت رسمی تعطیل اعلام کند. در این زمینه تنها قوانین ایالت‌ها باید اجرا شود».(شایان ذکر است که جشن‌های قربان و رمضان در آلمان برای مسلمانان به رسمیت شناخته شده, اما جشن نوروز کردها را قبول ندارند).
8 ـ نمایندگان کردها در شوراها: کردها از آلمان خواسته بودند که «نمایندگان کردها هم در شوراهای حمایتی فدرال جای گیرد». آلمان گفته:«این شورا 32 عضو دارد, این شورا از میان سازمان‌های پناهندگان سراسر آلمان انتخاب شده‌اند. در این شورا یک نماینده کرد عضو است». این درحالی است که ترکها 5 نماینده دارند ولی کردها که جمعیتی بیش از یک میلیون دارند, تنها یک نماینده دارند و«یک‌ـ کوم» بزرگترین سازمان کردها که دارای 72 سازمان عضو است, هیچ نماینده‌ای در آن شورا ندارد.
9 ـ خدمات سیاسی و فرهنگی به زبان کردی: آلمان «ارایه خدمات ارتباط جمعی سیاسی و فرهنگی به زبان کردی و پخش آن را رد کرد».
10 ـ پناهندگان کرد: همچنین آلمان درخواست کردها مبنی بر دیپورت پناهندگان کرد را رد کرد و دست به بهانه‌تراشی زد و گفت که دیپورت کردها بخاطر کرد بودن نیست بلکه بخاطر این است که پرونده‌شان چنین اقتضا می‌کند.
11 ـ حل مسئله کرد: آلمان در پاسخ به این مطالبه کردها مبنی بر اینکه «برای حل مسئله کرد باید آلمان تلاش‌های زیادی بخرج دهد» می‌گوید:«کشور ما بطور دقیق مسئله کرد را دنبال می‌کند و خواستار حل آن از طرق صلح‌جویانه و سیاسی است. دولت ترکیه خواسته مسئله کرد را حل کند و ما هم ازپروژه ترکیه تحت عنوان «گشایش دموکراتیک» که از 2009 آغاز شده حمایت می‌کنیم. لذا حقوق فرهنگی کردها تقویت گردید. در ترکیه حق آموزش به زبان کردی با دروس انتخابی از جانب دولت ارایه شده است».
آلمان با این گفته‌ها و بهانه‌های خود به فرافکنی دست زد و به حقوق کردها در آلمان اشاره‌ای نمی کند.
12 ـ گروه گفتگوی ادیان: کردها گفته اند که «کردها پیرو ادیانی از قبیل مسیحیت, اسلام, ایزدی و علوی هستند باید در فعالیت‌های «گفتگوی ادیان» مشارکت داده شوند.». پاسخ آلمان:«برای کردهایی که در آلمان بسر می‌برند, ممنوعیتی در مشارکت در فعالیت‌های دینی وجود ندارد. هرچند شهروند آلمان نباشند, اما می‌توانند از حقوق خود بهره‌مند شوند. لذا حکومت ضرورتی در این نمی‌بیند که در این زمینه اقداماتی انجام و یا مذاکراتی صورت دهد».
وزارت کشور آلمان در ضدیت با کمپین کردها مبنی بر «به رسمیت شناختن هویت کردها و پناهندگان مقیم آلمان» بخشنامه‌ای را در روز 5 نوامبر برای کمیسیون مجلس آن کشور فرستاده و می‌گوید:«کردها خواستار به رسمیت‌شناختن هویتشان بعنوان یک اقلیت هستند, این امر غیرقابل قبول است». وزارت کشور آلمان در مورد مطالبه «استفاده از اسامی کردی» هم می‌گوید:«این پناهندگان مشمول قوانین کشوری هستند که از آن آمده‌اند». در مورد زبان کردی هم می‌گوید:«ما بودجه‌ای برای آموزش به زبان کردی نداریم, ما آفیشی را با عنوان «با زبان آلمانی آموزش ببینید» به کردی ترجمه کردیم, این کافی است».
کمیسیون مجلس فدرال آلمان در 15 اکتبر 2012 نشستی برای بررسی مطالبات 12 ماده‌ای کردها در مجلس تشکیل داد. این مطالبات کردها در چارچوب کمپین «هویت کردها را به رسمیت بشناس» ارایه شده بود. کردها درجریان این کمپین 60 هزار امضا جمع‌آوری کرده بودند, درحالی که برای تصویب یک قانون در مجلس تنها 50 هزار هم کافی بود. دهها سازمان مختلف از هرچهار بخش کردستان از این کمپین حمایت کردند. «یوسل کوچ» در آن موقع «رئیس فدراسیون سازمان‌های کردی» در مجلس سخنرانی کرد.
کوچ سیاست‌های دولت آلمان در قبال کردها و حمایت‌های مداومش از دولت ترکیه را مورد انتقاد شدید قرار داد. وی گفت بیش از یک میلیون کرد مقیم آلمان هستند و می‌خواهند همانند پناهندگان دیگر کشورها از حقوق و آزادی برخوردار باشند و هویتشان به رسمیت شناخته شود.
پاسخ آلمان به مطالبات دوازده ماده‌ای کردها طی این بخشنامه محرمانه:
1 ـ هویت کردها: آلمان در پاسخ به کمپین «هویت کردها را به رسمیت بشناس» گفته :«بنا به قوانین آلمان, نمی توانیم حقوق کردها را بعنوان یک اقلیت به رسمیت بشناسیم.»
2 ـ ممنوعیت علیه پ.ک.ک: کردها از آلمان خواسته بودند که برای حل مسئله کرد در ترکیه باید, ممنوعیت‌های اعمال شده علیه پ.ک.ک رفع شود. اما آلمان در پاسخ گفته:«مطالبه رفع ممنوعیت علیه پ.ک.ک پذیرفتنی نیست. 30 سال است که پ.ک.ک در ترکیه تروریسم را ترویج می دهد و می‌خواهد مسئله کرد را در غرب اروپا هم مطرح سازد. اخیرا عملیات‌های نظامی مبارزان پ.ک.ک در ترکیه افزایش یافته و در کشورهای آلمان و همسایه آن ساختمان‌ها و مراکزی را اشغال و یا به آتش می‌کشند. پ.ک.ک به کردها و ترک‌های مقیم آلمان ضررهایی وارد می‌سازد. پ.ک.ک امنیت داخلی ما را تهدید می‌کند. در چارچوب قوانین اقدامات لازم علیه آن صورت خواهد گرفت».
3 ـ خدمات اجتماعی: آلمان در پاسخ کردها در زمینه خدمات اجتماعی و فرهنگی برای پناهندگان کرد گفته:«حمایت‌ها در این زمینه بنا به هویت اتنیکی و ملت‌بودن صورت نمی‌گیرد.»
4 ـ آموزش به زبان کردی: پاسخ آلمان به مطالبه آموزش به زبان کردی چنین است:«سیاست‌های آموزشی توسط خود ایالت‌ها تعیین می‌شود. مدیریت فدرال نمی‌تواند در این زمینه در کار ایالت‌ها دخالت کند». این درحالی است که کردها در بسیاری از ایالت‌های آلمان برای آموزش به زبان کردی مراجعه کردند و آنها در پاسخ گفتند:«ما نمی‌توانیم کاری انجام دهیم». و گفتند به مقامات و مراکز حکومتی بگویید.
5 ـ استفاده از نام کردی: برای کسانی که آلمانی و یا شهروند آلمانی نیستند, قوانین کشوری که از آن آمده‌اند, شامل آنها می‌شود. این درحالی است که ترکیه استفاده از نام کردی را ممنوع ساخته است و در کشور ایران هم با ممانعت‌های جدی روبرو است.
6 ـ داشتن کانال تلویزیونی و رادیو به زبان کردی: آلمان در این زمینه اذعان داشته که بودجه‌ای برای این امر ندارد و دولت نمی‌تواند در زمینه تعیین سیاست‌های پخش صداو سیما دخالت کند». آلمان این را بهانه‌‌ای قرار داده تا مسئله را فرافکنی کند.
7ـ جشن نوروز: کردها از آلمان خواسته‌اند که «جشن نوروز» را در چارچوب تصمیمات یونسکو که نوروز را در 23 فوریه 2010 به رسمیت شناخت, بپذیرد. اما آلمان در پاسخ می‌گوید:«دولت از چنان عملکردی آزادانه برخوردار نیست که بتواند چنین روزی را بصورت رسمی تعطیل اعلام کند. در این زمینه تنها قوانین ایالت‌ها باید اجرا شود».(شایان ذکر است که جشن‌های قربان و رمضان در آلمان برای مسلمانان به رسمیت شناخته شده, اما جشن نوروز کردها را قبول ندارند).
8 ـ نمایندگان کردها در شوراها: کردها از آلمان خواسته بودند که «نمایندگان کردها هم در شوراهای حمایتی فدرال جای گیرد». آلمان گفته:«این شورا 32 عضو دارد, این شورا از میان سازمان‌های پناهندگان سراسر آلمان انتخاب شده‌اند. در این شورا یک نماینده کرد عضو است». این درحالی است که ترکها 5 نماینده دارند ولی کردها که جمعیتی بیش از یک میلیون دارند, تنها یک نماینده دارند و«یک‌ـ کوم» بزرگترین سازمان کردها که دارای 72 سازمان عضو است, هیچ نماینده‌ای در آن شورا ندارد.
9 ـ خدمات سیاسی و فرهنگی به زبان کردی: آلمان «ارایه خدمات ارتباط جمعی سیاسی و فرهنگی به زبان کردی و پخش آن را رد کرد».
10 ـ پناهندگان کرد: همچنین آلمان درخواست کردها مبنی بر دیپورت پناهندگان کرد را رد کرد و دست به بهانه‌تراشی زد و گفت که دیپورت کردها بخاطر کرد بودن نیست بلکه بخاطر این است که پرونده‌شان چنین اقتضا می‌کند.
11 ـ حل مسئله کرد: آلمان در پاسخ به این مطالبه کردها مبنی بر اینکه «برای حل مسئله کرد باید آلمان تلاش‌های زیادی بخرج دهد» می‌گوید:«کشور ما بطور دقیق مسئله کرد را دنبال می‌کند و خواستار حل آن از طرق صلح‌جویانه و سیاسی است. دولت ترکیه خواسته مسئله کرد را حل کند و ما هم ازپروژه ترکیه تحت عنوان «گشایش دموکراتیک» که از 2009 آغاز شده حمایت می‌کنیم. لذا حقوق فرهنگی کردها تقویت گردید. در ترکیه حق آموزش به زبان کردی با دروس انتخابی از جانب دولت ارایه شده است».
آلمان با این گفته‌ها و بهانه‌های خود به فرافکنی دست زد و به حقوق کردها در آلمان اشاره‌ای نمی کند.
12 ـ گروه گفتگوی ادیان: کردها گفته اند که «کردها پیرو ادیانی از قبیل مسیحیت, اسلام, ایزدی و علوی هستند باید در فعالیت‌های «گفتگوی ادیان» مشارکت داده شوند.». پاسخ آلمان:«برای کردهایی که در آلمان بسر می‌برند, ممنوعیتی در مشارکت در فعالیت‌های دینی وجود ندارد. هرچند شهروند آلمان نباشند, اما می‌توانند از حقوق خود بهره‌مند شوند. لذا حکومت ضرورتی در این نمی‌بیند که در این زمینه اقداماتی انجام و یا مذاکراتی صورت دهد».
