این روزها مصادف است با شانزدهمین سالگرد قیام بزرگ مردم شرق کردستان در اسفند ماه سال 1377 . قیامی که در اعتراض به دستگیری رهبر ملت کرد عبدالله اوجالان بر پا شد و جمهوری اسلامی دست به سرکوبی خونین زد .دولت  اصلاحات محمد خاتمی از نیروهای گارد ویژه، هلی کوپتر، تفنگ و باتوم برای سرکوب راهپیمایان استفاده کرد ، هیچ گاه آماری رسمی و دقیق از تعداد کشته‌شدگان آن روز به دست نرسید و مقامات وقت ایران فقط گفتند «سرکوب کردیم ، خوب کردیم ، چون امنیت نظام در خطر بود» . 

16 سال از سرکوب خونین قیام مردم شرق کردستان که در اعتراض به توطئه بین‌الدولی علیه رهبر ملت‌کرد, عبدالله اوجالان به خیابان ها آمده بودند، می گذرد. در هنگام قیام سوم اسفند عبدالله رمضان‌زاده استاندار سنه و موسوی لاری وزیر کشور بود. آنها دست به سرکوب زدند و در مجلس هم به آن افتخار کردند.

ربودن اوجالان با اعتراض شدید کردهای سراسر جهان مواجه گردید و حتی مناطق مختلف شرق کردستان پس از سالها شاهد حضور اعتراضی مردم بود ، حضوری که توسط نیروهای سرکوبگر ایران به خون کشیده شد .

راهپیمایی خلق کرد با وجود آنکه با اعلام قبلی برگزار شد, اما حکومت ایران با آن برخورد کرد. مردم زیادی در این جریان کشته و زخمی شدند. شهرهای سنه و اورمیه بیشترین تعداد کشته شدگان را به خود اختصاص دادند.

شدت سرکوبها در سنه به حدی بود که از روز سوم اسفند 77 به عنوان یک روز خونین در این شهر یاد می شود. کشتار مردم شرق کردستان در اسفند 77 مصادف بود با سالهای ابتدایی روی کار آمدن دولت اصلاحات محمد خاتمی . هر چند این آغاز و یا پایان برخوردهای سرکوبگرانه و خونین دولت و حکومت ایران با مبارزات مدنی خلق کرد در طی سالهای پس از انقلاب 57 نبود, اما همین امر نشان داد که کلیه جناحهای موجود در ایران اعم از اصلاح طلب و محافظه کار علیرغم تمام اختلافاتشان در مواجهه با مسئله کرد دارای استراتژی و تاکتیک یکسانی می باشند و کوچکترین تفاوتی با یکدیگر ندارند.

شامگاه یکشنبه نیروهای انتظامی و سپاه پاسداران بدستور دولت وقت خاتمی از زمین و هوا به سوی معترضان بی سلاحی که با مشتهای گره کرده به خیابان آمده بودند آتش گشودند و سنگفرشهای سنه را به خون جوانان رنگین کردند.

قریب 900 نفر از جوانان، زنان و مردان سنه با یورش درندانه مأموران رژیم روانه سیاه چالهای زیر پادگان لشکر 28 کردستان گشته و شماری از آنها هرگز به سر کلاس درس و دانشگاه بازنگشتند.

تمام تلاشهای خانواده قربانیان و مردم شهر سنه برای محاکمه و مجازات آمرین و عاملین این جنایت بی نتیجه ماند.

در آنزمان عبدالله رمضان زاده استاندار سنه و سید عبدالواحد موسوی لاری وزیر کشور بود که مستقیما برای فرماندهی سرکوب اعتراضات عهده دار شده بودند.

چندی بعد موسوی لاری در مجلس به قیام‌کنندگان کرد ناسزا گفت و صراحتا اعلام کرد دست به قتل‌عام کردها زده است. قتل‌عامی که پس از قتل‌عام اوایل انقلاب از جانب صادق خلخالی, دومین قتل‌عام بزرگ بود.

وزير كشور وقت دولت خاتمی در مجلس بدون كوچكترين پرده پوشی از گلوله باران كردن خلق‌کرد دفاع كرد. او گفت «سركوب كرديم، خوب كرديم، چون امنيت نظام به خطر افتاده بود.»

اما این وقایع که به خیال رژیم مقتدرانه سرکوب شده بود به همین جا ختم نشد و با افزایش سطح هوشیاری ملی در شرق کردستان روح تازه ای در مبارزات آزادیخواهانه که سالها بود کم رنگ می نمود دمیده شد.

در سال 1999 صدها جوان کرد از اورمیه و مهاباد گرفته تا سنه و ایلام راه کوهستانهای کردستان را در پیش گرفتند و به گریلاهای حزب کارگران کردستان پیوستند.

در داخل شرق کردستان هم بسیاری از دانشجویان و نخبگان کرد با مطالعه و آشنایی بیشتر با افکار و عقاید اوجالان به فکر ایجاد جنبشی تازه برای پیشبرد مبارزات ملی بر آمدند و با پیشاهنگی این جوانان در شانزدهم فروردین ماه سال 1383 در زادروز اوجالان حزب حیات آزاد کردستان ' پژاک ' اعلام موجودیت کرد .

بی گمان پژاک محصول قیامی است که به تصور رژیم جمهوری اسلامی در سال 1377 دیگر سرکوب شده بود .

اکنون 16 سال از توطئه بین الدولی پانزدهم فوریه علیه اوجالان و 11 سال از تأسیس حزب حیات آزاد کردستان می گذرد و نه تنها توطئه گران به مقاصد خود نرسیده اند که حالا ملت کرد بیش از هر زمانی به آزادی نزدیک است .