شهدا، ارزشمندترین و مقدس‌ترین ارزش‌های انقلاب هستند. در این باره، ارزیابی ارزشمندی از رهبر آپو وجود دارد که می‌گوید: «شهدا، پیشگامان انقلاب، ارزشمندترین و مقدس‌ترین ارزش‌های ما هستند. حزب ما، حزب شهداست.» با ثمره‌ی تلاش شهدا مبارزه‌ی جنبش آزادی کوردستان پیشرفت کرد و به امروز رسید. از اولین شهید رفیق و سوسیالیست بزرگ ما، حقی کارَر تا قهرمان جوان روژگر هِلین و شیرزن کورد آسیه علی، دلاوران گرانقدری که جان خود را برای وطن و آزادی فدا کردند و به صف پیشگامان مقدس پیوستند. شهدای فدائی، بر ردپای پیشگامانی مانند کمال پیر، محمد خیری دورموش، سارا درسیم و ده‌ها قهرمان مانند آنها گام برداشتند و پیمان‌داران آنها شدند. قهرمانان و فداییان خلق کورد به پیمان خود عمل کردند و به سوی پیروزی گام برداشتند. همانطور که همه‌ی ما می‌دانیم، فلسفه‌ی رهبر آپو این است که با هر شهادتی، گامی بزرگ به سوی پیروزی برداشته شده است.

همه می‌دانند که در فرهنگ و فلسفه‌ی رهبر آپو، معنای بسیار متفاوتی به شهدا داده شده است. رهبری همواره تلاش کرده است که پس از شهادت هر رفیق، تصمیمی قاطع‌تر برای حرکت به سوی پیروزی بگیرد و انتقام آن قهرمانان را بگیرد. از مطالعه‌ی تجربیات جنبش آزادی، همه آموخته‌اند که پیمان با شهدا این است که مبارزه در مسیر آنها تقویت شود و انتقام آنها گرفته شود. زمانی که رفیق حقی کارر به دست تبهکاران ستاره‌ی سرخ به شهادت رسید، رهبر آپو تصمیم به تأسیس حزب کارگران کوردستان گرفت. آن تصمیم به اجرا درآمد، انتقام رفیق حقی اینگونه گرفته شد و حزب تأسیس شد. رهبری بسیار به یاد و پیمان با شهدا پایبند است. در تمام جهان، نگرش به شهدا بسیار متفاوت است، اما در جنبش آزادی، بسیار متفاوت‌تر است و معنایی بسیار عمیق دارد.

ما شاگردان رهبر آپو هستیم و در آن فرهنگ گام برمی‌داریم. ما با شهدای خود عهد بسته‌ایم. ما در مسیر آن قهرمانان مبارزه می‌کنیم و انتقام آنها را می‌گیریم. قطعاً پیوند ما با شهدا نیز این است که اهداف مقدس آنها را محقق کنیم و از تلاش آنها صیانت کنیم. پیوند ما با شهدا به این صورت شناخته می‌شود که ما پیروان آنها باشیم و انتقام آنها را از دشمن و خائنان بگیریم. البته پیروی از شهدا این است که انسان مبارزه‌ی آنها را ادامه دهد، منش، سازماندهی و رفاقت آنها را الگوی خود قرار دهد و شخصیت خود را بر اساس آن بنا کند. شهدای انقلاب در مسیر رهبر آپو مبارزه‌ای بی‌نظیر را به پیش بردند. همواره پیمان‌دار رهبری، مردم و وطن بودند. شهدای قهرمان تا آخرین نفس خود در امتداد خط رهبر آپو گام برداشتند، با تلاش، مبارزه و مقاومتی ارزشمند، اراده‌ای بسیار بزرگ را نشان دادند. شهدا کسانی هستند که خون خود را برای هدف و آرمان وطنی آزاد و زندگی با عزت فدا کرده‌اند و تا آخرین نفس خود مقاومت کرده‌اند.

شهدای انقلاب با شجاعت و قهرمانی مبارزه کردند، با اندیشه و باور به استقبال مرگ رفتند و مرگ را به حیاتی جاودانه تبدیل کردند. شهدای افتخار ملت‌ها، جان خود را برای آینده‌ی مردم خود فدا کردند و در برابر دشمن ایستادند. هنگام رفتن (به میدان جنگ) نیز به پشت سر خود نگاه نکردند، با تمام توان خود جنگیدند و به کاروان جان‌باختگان مقدس پیوستند. شهدا، روشنایی راه انقلاب، پیشگامان آرمان ملت‌های آزادی‌خواه هستند. جامعه به آنها مفتخر است و هر پیمان آنها به نام شهدا مقدس است. شهدا، افتخار ملت‌ها و تاج سر آنها هستند. آن شیرزنان و دلیرمردان خود را با رخت و فشنگ مجهز کردند، به استقبال مرگ رفتند و با لبخند گفتند: «مقاومت زندگی است.» شهدا برای ملت‌ها شمع و چراغ هستند، راه جوامع را روشن می‌کنند، آنها را به پیروزی می‌رسانند. رهبر آپو می‌گوید: «هر زمان که رفیقی شهید می‌شود، مانند این است که پاره‌ای از جان من می‌رود. باید بدانید که جان شما نیز مال شما نیست. جان شما متعلق به انقلاب و مردم است. لازم است که شما عمر طولانی داشته باشید و انتقام سالیان مردم خود را از دشمن بگیرید.»

انسان باید بداند که چه زمانی و کجا جان خود را فدا کند. فداکاری چیزی مقدس است، اما لازم است که آگاهانه باشد. رهبر آپو این موضوع را اینگونه ارزیابی می‌کند: «لازم است که انقلابیون جان خود را ذره ذره مانند شمع برای مردم خود ذوب کنند و راه آنها را روشن کنند.» ما نیز به عنوان نیروهای ی‌پ‌ژ و ق‌س‌د، هر روز شهیدانی را در خاک روژاوا تقدیم می‌کنیم و ما به آنها مفتخریم. زیرا دشمن فاشیست و خونخوار ما، سرزمین انقلاب را هدف خود قرار داده و حمله می‌کند. اکنون شرایط به گونه‌ای است که ما روزانه شهید می‌دهیم. ما در جنگی سنگین هستیم و آزادی می‌خواهیم. به همین دلیل بدون شهید ممکن نمی‌شود، اما شهادت ما نیز باید در جای خود و زمان خود باشد. ما در مسیر آن شهدای قهرمان، پیمان خود را تجدید می‌کنیم و می‌گوییم، تا پیروزی به مبارزه ادامه می‌دهیم. ما دوباره می‌گوییم: «ما با شهدا آغاز کردیم، با شهدا پیروز خواهیم شد.» نکته‌ی دیگر این است که باید خود را با حقیقت شهدا عجین و یکی کنیم.

شهدا، فرماندهان معنوی ما هستند و تحت هدایت آنها، ما به سوی حقیقت گام برمی‌داریم. با شهادت هر رفیق، زخمی تازه در قلب ما باز می‌شود و ما را به درد می‌آورد. در عین حال با هر شهادتی، باور و اراده‌ی ما قوی‌تر می‌شود. جنبش ما، جنبش شهداست و پیوند ما با شهدا، سبب افزایش مقاومت و مبارزه می‌شود.