کنگره ملی کوردستان (ک‌ن‌ک) در ۲۴ می ۱۹۹۹ در آمستردام با حضور ۷۰۰ نفر از کوردستانی‌ها و میهمانان تاسیس شد. این کنگره با هدف دستیابی به وحدت اخلاقی خلق کورد ایجاد شد، اما تقسیم کوردستان بین چهار دولت را نادیده نگرفت. ک‌ن‌ک برای حل اختلافات و ناسازگاری‌های بین احزاب سیاسی کورد؛ در میان دولت‌های موجود، معیارهای همبستگی و یک استراتژی مشترک برای راه‌حل دموکراتیک، برای مسئله کورد و در سطح ملی و بین‌المللی برای پیشبرد حق تعیین سرنوشت مردم کوردستان فعالیت می‌کند.

زینب مراد، رئیس مشترک ک‌ن‌ک، درباره سالگرد تاسیس و فعالیت‌های ک‌ن‌ک صحبت کرد.

تاسیس ک‌ن‌ک

زینب مراد در آغاز سخنان خود گفت: «کمیته مقدماتی ک‌ن‌ک پس از چهار سال کار، در دوره‌ای که وحدت ملی کوردستان به اوج خود رسیده بود، تصمیم گرفت رسما ک‌ن‌ک را تاسیس کند. این اولین گام در ۲۴ می ۱۹۹۹ در آمستردام برداشته شد. پس از این اقدام، پ‌ک‌ک در فهرست 'سازمان‌های تروریستی' قرار گرفت و به عنوان 'سازمانی تروریستی' شناخته شد. در فوریه ۱۹۹۹، توطئه بین‌المللی علیه پ‌ک‌ک و رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، آغاز شد و رهبر عبدالله اوجالان به اسارت گرفته شد و به صورت غیرقانونی به ترکیه تحویل داده شد. مسئله ملی کورد به طور نامشروع به یک مسئله جنایی تبدیل شده بود. پس از این رویداد، در چهار بخش کوردستان و خارج از میهن، در سراسر جهان، تظاهرات گسترده و خشمگینانه‌ای برگزار شد و بدین ترتیب به افکار عمومی بین‌المللی تاکید شد که ملی شدن مسئله کورد پیروز خواهد شد و هر روز بیشتر پیشرفت خواهد کرد.

تاسیس کنگره ملی کوردستان، ده‌ها سال بود که یک نیاز فوری به شمار می‌رفت. در تاریخ معاصر کوردها، این سازمان، بزرگترین سازمان مردمی بی‌دولت در جهان است و در این رویداد، نماینده خط سیاسی بزرگی بود که از آن زمان تاکنون در خاورمیانه تاثیر زیادی داشته است. سازمان قبلی به نام پارلمان کوردستان در تبعید، به اهداف خود دست یافته بود. به همین دلیل، اکنون در کنگره نیاز به نمایندگی بسیار بیشتری از کوردها وجود داشت. به همین مناسبت، پارلمان کوردستان در تبعید در ۲۶ سپتامبر ۱۹۹۹ منحل شد. در نتیجه، در تاریخ ۲۴ می ۱۹۹۹، برای اولین بار از زمان تاسیس ک‌ن‌ک، مردم کورد در تاریخ خود در چهار بخش کوردستان، در خارج از میهن، در روسیه و اتحاد جماهیر شوروی سابق، در اروپا، آمریکای شمالی، استرالیا و جهان عرب، گروه‌های باورداشتی و مذهبی کورد (سنی، علوی و مسلمانان شیعه، ایزدی، اهل حق، مسیحی)، گروه‌های لهجه‌های کوردی (کرمانجی باکور و باشور، دملی (زازاکی-کرمانجکی)، گورانی، هورامی، فیلی) و مردم آشوری-کلدانی در کوردستان، از آن زمان تاکنون در یک سازمان ملی واحد نمایندگی شدند.»

ک‌ن‌ک کوردها را گرد هم آورد

زینب مراد، رئیس مشترک ک‌ن‌ک، بیان کرد که تاسیس ک‌ن‌ک امید به وحدت را ایجاد کرد و گفت: «در ۲۴ می ۱۹۹۹، پس از اسارت رهبر خلق‌ها، عبدالله اوجالان، گام بسیار مهمی برداشته شد. در هلند، با مشارکت ۷۰۰ شخصیت سیاسی که در هر چهار بخش کوردستان فعالیت می‌کنند، کنگره ملی کوردستان تاسیس شد. هدف اصلی از تاسیس کنگره این بود که کوردها در سطح بالایی در کارهای موفقیت‌آنیز و وحدت قرار گیرند. دلیل دیگر نیز این بود که جامعه کورد و مردم‌مان در خارج از میهن را سازماندهی کنند. پس از پیمان سایکس-پیکو، تقسیم کوردستان، نیاز به انجام کارهایی برای ایجاد وحدت وجود داشت. این پیمان بر سیاست کوردها نیز تاثیر گذاشته بود و سیاست کوردی را نیز تقسیم کرده بود. نیاز به یافتن راه‌حلی برای وحدت و یکپارچگی کوردها احساس شد و در نتیجه ک‌ن‌ک تاسیس شد. پس از تاسیس در سطح کوردستان، برای یکپارچگی کوردها، تلاش و کار بزرگی انجام شد و با بحث‌ها و گفتگوهای مختلف، نهادها و سازمان‌های سیاسی مدیریت شدند. در آن دوره، روزهای بسیار سختی برای مردم کورد سپری شد. در ۱۵ فوریه ۱۹۹۹، رهبر آپو به اسارت گرفته شد و مردم کورد وارد مرحله جدیدی شدند. دشمنان کوردها، با پیمان سایکس-پیکو که خاک کوردستان را تقسیم کرد، تلاش کردند تا با قتل‌عام و نسل‌کشی نیز کوردها را نابود کنند. پس از توطئه بین‌المللی علیه رهبر آپو، این نسل‌کشی و همسان‌سازی به سطح خطرناکی رسید. بر اساس آن مبانی و همچنین دفاع از خود کوردها، نیاز بود که کوردها در هر نقطه از جهان متحد شوند. ک‌ن‌ک بدون توقف کار و فعالیت خود را ادامه داد و تلاش کرد تا کوردها را به مرحله جدید و تحول بزرگی برساند.»

زینب مراد بیان کرد که با وجود تمامی موانع، آنها همیشه کوردها را گرد هم آورده‌اند و سخنان خود را اینگونه به پایان رساند: «در تاریخ جهان، از نظر فکری اختلاف نظر وجود دارد و این در طبیعت هستی است. اما این به معنای آن نیست که ما از نظر ایدئولوژیک با هم متفاوت هستیم. کوردهای چهار بخش کوردستان برای یک هدف و یک آگاهی مشترک مبارزه می‌کنند و تلاش می‌نمایند. اما در آنجا، مهمترین چیز، حفظ منافع و دستاوردهای مردم کورد است. ک‌ن‌ک بر سیاست دولت‌های هژمون که کوردها تحت سلطه آنها هستند، برای حل مسئله کورد در بالاترین سطح نیز تاثیر گذاشته است. در سطح دیپلماسی و روابط خارجی نیز گام‌های بزرگی برداشته شد. در میان اعضای کنگره تصمیم گرفته شد که کنفرانس‌هایی در سطح وحدت و یکپارچگی در هر بخش از کوردستان برگزار شود. به یمن مبارزه و مقاومت دختران و پسران کوردستان، دستاوردهای زیادی به دست آمد، وظیفه هر کس باید باشد که از این دستاوردها محافظت کند. این با تاسیس ک‌ن‌ک تاکید شد.»