مزگین چولاق عضو کوردیناسیون جنبش فرهنگ و هنر زنان هلال زرین، در مورد اهمیت خوددفاعی برای هنر و فرهنگ زنان، مبارزه برای برابری جنسیتی و فعالیت‌های هنری و فرهنگی زنان که در انقلاب روژاوا رخ داد، با خبرگزاری فرات صحبت کرد.

چولاق به اهمیت خوددفاعی برای فرهنگ و هنر زنان اشاره کرد و گفت: «فرهنگ هویت، زبان و هستی ماست. نابودی فرهنگی یک خلق یا یک فرد به این معنی است که آنها خوددفاعی ندارند. خلق و زنانی که نتوانند فرهنگ و هنر خود را توسعه دهند و از نسلی به نسل دیگر منتقل کنند، بی دفاع خواهند ماند. حامل و بانی اصلی فرهنگ، زن است. زنان که سنگ بنای جامعه هستند می‌توانند با فرهنگ خود از هویت، هستی و زبان خود صیانت کنند. زنانی که خوددفاعی فرهنگی را توسعه نمی‌دهند، نمی‌توانند به توسعه جامعه خود کمک کنند. قدردانی و دانستن اهمیت فرهنگ و هنر توسط زنان، به جامعه اجازه می‌دهد تا با طبیعت خود زندگی کند. توسعه نیافتن خوددفاعی فرهنگی زنان هم یعنی عدم توسعه خوددفاعی اجتماعی. مدرنیته سرمایه‌داری که همراه با جنگ جهانی سوم به پیش می‌رود، مستقیماً فرهنگ خلق‌ها را هدف قرار می‌دهد و جنگ فرهنگ زدایی را انجام می‌دهد. تا زمانی که کنش‌های فرهنگی و هنری عمیق نشوند، آزادی زنان و جامعه در سطح پائین خواهد ماند. زن با فرهنگ و هنر می‌تواند به ذات واقعی خود برسد.»

چولاق به انقلاب روژاوا اشاره کرد و ادامه داد: «اگرچه انقلاب روژاوا را انقلاب زنان نامیدند، اما همزمان به عنوان یک انقلاب فرهنگی نیز اتفاق افتاد. کنش‌های فرهنگی و هنری نقش مهمی در انقلاب داشت. مدلی که با انقلاب روژاوا ایجاد شد کاملا تازه و جدید بود. مدرنیته سرمایه‌داری با نسل کشی فرهنگی، افراد اجتماع را از جامعه پذیری خارج کرده است. در واقع او افراد را از جامعه پذیری و اجتماعی بودن بیگانه کرد. نظام سرمایه‌داری که با سیاست‌های جنگ  ویژه خود زنان و جوانان را هدف قرار می‌دهد، با سیاست فرهنگ زدایی خود می‌خواهد فرهنگ خلق را از بین ببرد و ملتی یکدست و یک شکل بسازد. در جایی که فرهنگ نباشد نمی‌شود از هنر صحبت کرد. خلق با فرهنگ و هنر خود سنت‌های خود را حفظ کردند. کنش‌های فرهنگی و هنری آینه جامعه، انقلاب و حقیقت است. اگر امروز گشایش جدیدی از طریق فرهنگ و هنر ایجاد نمی‌شد، شاید آنچه در شمال و شرق سوریه می‌گذرد فقط در اینجا محدود می‌شد و جهانیان از آن آگاه نمی‌شدند. کنش‌های فرهنگی و هنری که آیینه حقیقت است، مقاومت خلق را به جهانیان رساند. از این رو فرهنگ و هنر به پلی میان انقلاب‌ها و خلق تبدیل شده است.»

مزگین چولاق با بیان اینکه جنبش فرهنگ و هنر زنان هلال طلایی برای پاسداری از تاریخ و حقیقت زنان همچون چراغی به زوایای تاریک تاریخ می‌تابد، ادامه داد: «این جنبش خلق‌ها با عقاید، فرهنگ‌ها و زبان‌های مختلف شمال و شرق سوریه را گرد هم می‌آورد و ترویج فرهنگ جامعه و آزادی زنان به روش‌های هنری را مبنا قرار می‌دهد. جنبش هلال طلایی با تکیه بر مبانی فرهنگی هلال حاصلخیز در سال ۲۰۱۶ در قامشلو تشکیل شد و کماکان به فعالیت خود برای ساختن زندگی آزاد برای زنان با هویت و اراده خود ادامه می‌دهد. نام هلال طلایی با تصمیم کنفرانس در سال ۲۰۲۰ انتخاب شد. جنبش فرهنگ و هنر زنان هلال طلایی که خود را در ۷ کانتون سازماندهی کرده است، کنش‌های فرهنگی زیادی را در مناطق مختلف و مراکز انجام می‌دهد؛ مانند موسیقی، آشنایی با سازها و آلات موسیقی، تئاتر، هنرهای فولکلور و عکاسی. این جنبش همچنین با تأسیس گروه‌ها و استودیوهای فیلم و سینما گام‌های مهمی برداشت.»

چولاق به فعالیت‌های هلال زرین اشاره کرد و گفت: «هلال طلایی در هر جایی که یک زن باشد حضور دارد. زنان برای حفظ فرهنگ مورد نیاز هستند. حفظ فرهنگ با زنان سازمان یافته امکان پذیر است. ما در تمام فعالیت‌های گروه‌های مرتبط با هلال طلایی از نزدیک درگیر هستیم، اما به این محدود نمی‌شویم. به عنوان جنبش فرهنگی هلال طلایی، اولین هدف ما دسترسی به زنان در همه شهرهاست. زنان بدون سازمان و آموزش یعنی جامعه بدون سازمان و آموزش.»

چولاق در پایان خاطرنشان کرد: «قبلا جایگاه و مرزهای زنان در جامعه، توسط ذهنیت مردسالار ترسیم شد و زن نتوانست خانه‌اش را ترک کند. حتی در داخل خانه هم برایش حد تعیین شده بود. او نتوانست از مرزها عبور کند. زنانی که سعی کردند از مرزها عبور کنند مورد محبت و احترام جامعه قرار نگرفتند. زنان سنگ بنای جامعه را تشکیل می‌دادند، اما کمترین جایگاه را داشتند. باید مبارزه بزرگی علیه ذهنیت مسلط مردانه انجام گیرد. دیدیم که زنی که خوددفاعی خود را بهبود بخشید، نقش پیشاهنگی جامعه را بازیافت و در فعالیت‌های فرهنگی و هنری فعال بود. زنانی که از همه عرصه‌های زندگی از تحصیل گرفته تا بهداشت، اقتصاد، فرهنگ و هنر محروم بودند اکنون جایگاه واقعی خود را یافته‌اند. زنان بدون خوددفاعی، با انواع حملات روبرو هستند. از طریق فرهنگ و هنر، خوددفاعی زنان ترویج شد و برابری جنسیتی حاصل شد.»