بنیاد حفاظت از زنان چاتی (مور چاتی) زیرشاخه کمیته حمایت از حقوق کارگران پناهنده و اعضای خانواده آنها در سازمان ملل متحد گزارشی با عنوان «زنان مهاجر و خشونت‌های علیه آنها در ترکیه» منتشر کرد.

در این گزارش آمده است که در قوانین ترکیه در رابطه با پناهندگان هیچ اشاره‌ای به زنان نشده است و ترکیه در چارچوب «سند راهبردی انسجام و برنامه اقدام ملی» در دوره ۵ ساله ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۳ هیچ گام مهمی در راستای هماهنگی و تقویت اجتماعی مهاجران به ویژه در حوزه خشونت علیه زنان برنداشته است. در این گزارش آمده است که بر اساس بخش «مهاجرت و پناهندگی» کنوانسیون استانبول، تمامی زنان مهاجری که مورد خشونت قرار گرفته‌اند، نباید به کشورهای خود بازگردانده شوند، اما ترکیه از این توافقنامه خارج شد و بنابراین زنان با خطر اخراج مواجه هستند.

همچنین در این گزارش آمده است که کمیته باید به گزارش‌هایی که نشان می‌دهند ترکیه در مورد زنان مهاجر مورد خشونت کوتاهی داشته، توجه داشته باشد. وقتی از برابری در قانون صحبت می‌کنیم مهم است که این برابری در عمل چگونه محقق می‌شود. گزارش‌های منتشر شده به وضوح نشان می‌دهد که در ترکیه هیچ تحقیق عمیقی در مورد نیازهای ویژه زنان مهاجر مورد خشونت انجام نشده است.

در این گزارش، مشکلاتی که زنان مهاجر با آن مواجه هستند  آورده شده است. از جمله مهمترین مشکلات به شرح زیر ذکر شده است: مشکلات در زمینه‌های تبعیض، تعصب، عدم دسترسی به خدمات به زبان مادری، عدم دسترسی به اطلاعات، عدم ثبت رسمی، مالی، عدم دسترسی به خدمات بهداشتی و شرایط کار.

در قسمت توصیه‌های گزارش آمده است که توافقنامه استانبول باید احیا شود. بارها اعلام شده است که «سند راهبردی انسجام و برنامه اقدام ملی» از سال ۲۰۲۴ مجدداً تهیه می‌شود و حمایت از زنان و کودکان مهاجر باید تقویت شود. یک واحد چند زبانه و موثر باید در ریاست مدیریت مهاجرت ایجاد شود. پیشنهاد شد حمایت حقوقی و کمک مالی طولانی مدت و رایگان به زنان مهاجر ارائه شود. همچنین گفته شد که زنان باید در واحدهای حقوقی حمایت شوند.

ضمناً در این گزارش، نکته حائز اهمیتی که به آن اشاره شده حفاظت از داده‌های مربوط به زنان بوده و درخواست گردیده است که اطلاعات ذیل جمع آوری گردد:

*چند زن مهاجر/پناهنده از خشونت مردان شکایت کرده‌اند؟

*چه تعداد از زنان مهاجر/پناهنده برای محافظت از خود در برابر خشونت در چارچوب قانون شماره ۶۲۸۴ درخواست اقدامات حفاظتی و پیشگیری کردند؟ زنان مهاجر/پناهنده به چه اقداماتی روی آوردند و چه تعداد از زنان توانستند به اقداماتی که نیاز داشتند و برای چه مدت دسترسی داشته باشند.

*تعداد تحقیقاتی که به دلیل رفتار تبعیض آمیز یا سهل انگاری نسبت به زنان مهاجر علیه مقامات دولتی انجام شده است چقدر بوده و نتایج بررسی‌ها چگونه بوده است؟