روهلات مسلم ۲۴ ساله است. نیمی از عمر خود را در نظام رژیم بعث و نیمی دیگر را با انقلاب روژاوا گذرانده است. به دلیل حملات دولت ترکیه به کوبانی، او مجبور شد از کوبانی که در آن متولد شده و بزرگ شده است در سن ۱۴ سالگی نقل مکان کند. روهلات مسلم مدتی در باکور کوردستان ماند و سپس در سریکانی ساکن شد. در این مکان بار دیگر حملات اشغالگری صورت گرفت و او مجبور شد به سمت گرکه‌لگه حرکت کند.

روهلات مسلم که دو بار به دلیل حملات ارتش اشغالگر ترکیه آواره شده بود، از زندگی خود و اهمیت خوددفاعی به خبرگزاری فرات (ANF) گفت.

روهلات مسلم در مورد تأثیر منفی این اشغال بر شخصیت خود گفت: «به عنوان یک زن جوان در سن ۲۴ سالگی که زمان زیادی نیست، در جامعه متفاوتی زندگی می‌کردم که از جهات مختلف بر شخصیت من تأثیر گذاشت. زمانی که من در کوبانی بودم زندگی ما متفاوت بود، در باکور کوردستان متفاوت بود، زمانی که در سریکانی بودم متفاوت بود، و بالاخره در گرکه‌لگه، در هر شهری که زندگی می‌کردم، هر کشوری که در آن زندگی می‌کنید، شهر، قریه و روستایی که در آن زندگی می‌کنید، در نهایت بر روی شکل‌گیری شخصیت شما تاثیر می‌گذارد. طبیعتا از هر شهری که به آنجا رفته‌ام، ویژگی‌هایی به دست آورده‌ام. و حتی باعث تغییر در زبان شما و لباس‌هایی که می‌پوشید، می‌شود. زندگی در خانواده‌ای که در اثر اشغال به یک زندگی مهاجری تبدیل شده است، به طور ناخواسته منجر به ایجاد یک شخصیت ناپایدار و مشکل سازگاری می‌شود. هیچ شهری که من در آن به مدت طولانی زندگی کرده باشم، وجود ندارد. خاطراتم، زندگی، همیشه پاره پاره بوده است. با ورود به آکادمی مزوپوتامیا در سال ۲۰۱۷، من توانستم از تناقضات و آشفتگی‌های شخصیتی‌ام گذار کنم، زیرا واقعیت دشمن، اشغال، شخصیتم را تجزیه و تحلیل کردم و فلسفه رهبر آپو را از نزدیک شناختم.»

رژیم بعث حتی افکار ما را نیز به اسیر کرده بود

روهلات مسلم با بیان اینکه در جوانی‌اش انقلاب شروع شد، از دوران رژیم بعث اینگونه تعریف کرد: «ما در مدرسه بودیم، ۱۲ سال سن من متفاوت بود، ۱۲ سال بعد از آن هم خیلی متفاوت بود، رژیم بعث همه چیز را در خدمت خودش قرار می‌داد. او سعی می‌کرد جامعه خودش را بسازد. صبح‌ها با شعار و سرودهای رژیم شروع می‌کردیم. حتی وقتی به ما می‌گفتند که یک نقاشی بکشید، اولین چیزی که به ذهنمان می‌رسید این بود که پرچم رژیم بعث را بکشیم. این وضعیت در ذهن ما ساخته شده بود، افکار ما اسیر شده بود. ما با ذهنیت دولت بزرگ شدیم. در واقع اجتماعی‌بودنی وجود نداشت. ما هیچ رفت و آمدی نداشتیم. مردها بودند که از خانه بیرون می‌رفتند، و آن هم برای تأمین معیشت بود. من نمی‌توانستم درک کنم که چرا زن‌ها باید در خانه زندانی بشوند. من کوچک بودم و زن‌های مسن‌تر هم بودند آنها هم از خانه بيرون نمی‌رفتند، این زندگی بود که در قالب‌ها فشرده شده بود. هیچ وقت تصور نمی‌کردم که روزی آزاد باشم و زندگی‌ام را ادامه بدهم.»

از سرود و ترانه‌های انقلاب متأثر می‌شود

روهلات مسلم با بیان اینکه در اوایل انقلاب روژاوا تحت تأثیر سرود و ترانه‌ها بوده است، گفت: «من خیلی به این فکر می‌کردم که چرا این ترانه‌ها خوانده می‌شوند، این ترانه‌ها چه می‌گویند. بعد از مدتی متوجه شدم که در مورد ما می‌باشند. آن ترانه‌ها باعث شد روح انقلاب را تا ته دل احساس کنم. البته شروع تحصیل به زبان مادری و افتتاح موسسات و آکادمی‌ها هم برایم جالب بود. آن آهنگ‌ها دلیلی برای ایجاد روحیه انقلابی بود.»

کسانی که تاریخ خود را نمی‌دانند نمی‌توانند آینده خود را بسازند

روهلات مسلم دانشجوی دانشکده تاریخ دانشگاه روژاوا گفت: «کسی که تاریخ خود را نداند نمی‌تواند خود را بشناسد، نمی‌تواند آینده را بسازد. هدف من تعمیق تاریخ در حقیقت است. تحولات تاریخی به طور مستقیم بر زمان حال تأثیر گذاشته است. من بخش تاریخ را برای ساختن آینده‌ای محکم انتخاب کردم.»

آگاه‌شدن شرط خوددفاعی است

روهلات مسلم که از سال ۲۰۱۸ در کمیته آموزش کنگرا استار مشغول به کار است، گفت: «دو سال در سریکانی، یک سال در گرکه‌لگه و چهار سال در قامشلو، در مجموع حدود ۷ سال است که درگیر آموزش و پرورش بوده‌ایم. آموزش و پرورش برای من بسیار جالب است. آموزش زنان و جامعه نیازمند داوطلب‌شدن است. آموزش، که ما آن را به عنوان دوست داشتن، خوددفاعی و پرورش در نظر می‌گیریم، تنها برای حفظ و تداوم حیات است. با آموزش می‌توانیم خوددفاعی را ارتقا دهیم، خود را پرورش دهیم. در واقع، خوددفاعی به طور اساسی با تضمین آزادی فکری انجام می‌شود. زن و جامعه‌ای که فکرشان آزاد نیست، نمی‌توانند از خود دفاع کنند. واقعیت دشمن و سیاست‌های جنگی ویژه که در این زمینه اجرا می‌شود، هر روز زن را به فحشا، جاسوسی و مواد مخدر می‌کشاند. در سیاست‌های مکرر و ظریف دشمن، از بسیاری از روش‌های جنگ ویژه استفاده می‌شود تا زن را تسلیم بگیرند. سیاست‌های علیه زنان در واقع جوامع را هدف قرار می‌دهند. آموزش و آگاهی برای زنان ضروری است تا از افتادن در این تله‌ها جلوگیری کنند.»