شکر خیاط خواننده و مقام گوی بزرگ کورد، اواخر شب جمعه پس از ۱۱ روز بستری‌شدن در بیمارستان هولیر دار فانی را وداع گفت. پیکر این هنرمند بنا به وصیت خودش روز شنبه به زادگاهش کرکوک بازگردانده شد و طی مراسمی با حضور هنرمندان، مقامات سیاسی و شخصیت‌های فرهنگی و هنری کرکوک در قبرستان محله رحیماوا به خاک سپرده شد.

شكر خیاط استاد مقام کوردی و یکی از هنرمندان اصیل کوردستان است. شكر محمد قادر معروف به شكر خیاط در سال ۱۹۴۰ در روستای قلغان‌لو از توابع شهرستان خورماتو به دنیا آمد.

او از همان کودکی صدای خاصی داشت. در زمان کودکیش زمانی که آهنگ "گیان عزیزکم" منتشر شده بود، این آهنگ را خوانده و علی مردان نیز آن را شنیده بود و درباره صدای وی گفته بود: "این کودک صدای بسیار زیبایی دارد". از آن پس او به خوانندگی مقام علاقه‌مند شد. با علی مردان دوست بود و در خواندن مقام  با او همکاری می کرد.

در سال ۱۹۵۳ وارد دنیای هنر کوردی شد و به خواندن بسته و مقامات پرداخت. شکر خیاط در سال ۱۹۵۵ اولین اثر خود را به دست علی مردان ضبط کرد و به عنوان یکی از هنرمندان عرصه مقام شناخته شد و سپس لقب صدای انفال به او داده شد و تا آخرین نفس ها در خدمت موسیقی کوردی بود. 

شکر خیاط از سال ۱۹۵۷ در کنار کارهای هنری به خیاطی نیز مشغول شد زیرا نمی‌توانست با کار هنری امرار معاش کند. او به چندین شهر و شهرک کوردستان رفته و چندین سال را نیز در روژهلات کوردستان گذراند. 

نورالدین زنگنه، رئیس مرکز علی مردان برای مقام، در رابطه با مرگ این هنرمند بزرگ به خبرگزاری فرات (ANF) گفت: "امروز روز غم‌انگیزی برای هنرمندان و فرهیختگان کرکوکی است، زیرا هنرمند بزرگی را از دست دادیم که استاد مقام و فرهنگ مقامی در کرکوک و گرمیان بود. امروز با درگذشت شکر خیاط احساس می کنیم که خلأ بزرگی در مقام اصیل کوردی ایجاد شده است، زیرا او در هنر اصیل مقام گویی، استاد بود ".