یکسال پیش در چنین روزی (۵ ژوئن ٢٠٢١)، پ.د.ک نیروهای خود را بسوی عرصه متینا در بخش آمیدی استان دهوک گسیل کرد. در کاروان شبه‌نظامیان پ.د.ک خودروهای زرهی، آمبولانس، بیل مکانیکی و خودروهای ویژه زرهی وجود داشتند. در زمان حرکت این کاروان بسوی متینا یکی از خودروهای زرهی منفجر شد، در این انفجار ۵ پیشمرگ پ.د.ک جان خود را از دست دادند.

فرماندهی منطقه خابور نیروهای مدافع خلق (ه.پ.گ) همان روز در رابطه با این رخداد بیانیه‌ای صادر کرد و گفت:"حوالی ساعت ۴:٠٠ صبح امروز نیروهای وابسته به پ.د.ک از دو مسیر به سوی دره‌ای مابین تپه چارچل و تپه جولمرگ که یک نقطه استراتژیک عرصه متیناست حمله‌ور شدند. نیروهای ما برای انکه این نظامیان که هر محور آن بالغ بر ۵٠ خودرو زرهی را به همراه داشتند وارد دره مذکور نشوند با سلاح‌های فردی به آنان هشدار دادند. اما این نیروها بدون توجه به هشدار به پیشروی خود ادامه دادند. در این منطقه و اطراف آن هیچ روستا و یا محل سکونت جمعی وجود ندارد. ٢۵ سال است که پیشمرگه به این منطقه نیامده است. اغلب نیروهای گریلا در آن فعالیت می‌کنند و علیه حملات اشغالگرانه دولت ترک مین‌گذاری شده است. به رغم این همه آگاهی و اعلام هشدار اما خودروهایی که به پیشروی ادامه دادند، یک یا دو خودرو، به دلیل انفجاری که دلیل آن مشخص نیست تلفاتی را به دنبال داشتند. چنین نتیجه‌ای به خواست ما نیست و قلب ما را به درد می‌آورد. اما ما مسئول این انفجار نیستیم، بلکه آنانی مسئول هستند که این نیروها را به محل مذکور گسیل کرده‌اند.

اما پ.د.ک فورا پ.ک.ک را متهم کرد. رسانه‌ها در آغاز اعلام کردند که تحقیقات میدانی نشان می‌دهند که این حمله از سوی رژیم ترکیه صورت گرفته است. اما پ.د.ک خبر را وارونه کرد. رسانه‌های پ.د.ک از این روز تا امروز جنگ بزرگ وارونه‌سازی را در پیش گرفته‌اند. همیشه کشتار ۵ پیشمرگه را وارونه جلوه داده‌اند.

پ.ک.ک درخواست کرد که هیئتی بی‌طرف به تحقیق میدانی پراخته و زوایای آن را روشن کند. اما پ.د.ک اجازه نداد که هیچگونه هیئت مستقی به محل حادثه رفته و دست به تحقیق بزند. بجای آشکار کردن واقعیت پ.ک.ک را متهم کرد. از طریق رسانه‌ها به حملات خود ادامه داد. امروز نیز در سالگرد کشته شدن این پیشمرگه‌‌ها یادبودی را در محل حادثه قرار داده و با حضور شخصیت‌ها، فرماندهان نظامی، مسئولین سیاسی به شیوه‌ای ناجوانمردانه سیاه‌نمایی و جرم‌انگاری علیه پ.ک.ک را ادامه داد.

واقعیت این است که پ.د.ک امروز اقدامات ژیتم و کنترای دهه ١٩٩٠ علیه پ.ک.ک را به شیوه‌ی گسترده‌تری بر عهده گرفته است. خلق باشور کوردستان باید نیک بدانند که فرزندان آنان در توطئه مخفی پ.د.ک و میت به قتل رسیدند. پ.د.ک در تلاش است تا با وارونه کردن واقعیت خلق کورد را علیه جنبش آزادیخواهی کوردستان تحریک کند.

سال‌های دهه ١٩٩٠ وظیفه ژیتم گسترش فعالیت‌های کنترا و دامن زدن به تنش در باکور کوردستان بود. به ربودن شهروندان کورد دست زده و خلق را علیه گریلا تحریک می‌کردند. رژیم ترک سازماندهی کنترا و فتنه در سال ١٩٩١ را در باشور کوردستان آغاز کرد. عناصر ترک همچون احمد جم ارسور که یکی از بنیانگذاران ژیتم بود همراه با تیم ویژه خود با هماهنگی میت ترکیه و با لباس کوردی و چفیه قرمز وارد بهدینان شدند و روستا به روستا و منطقه به منطقه برای شعله‌ور کردن جنگ میان پیشمرگ و گریلاهای پ.ک.ک تلاش کرده بود. این اقدام برنامه‌ریزی شده و با همهانگی اشرف بدلیسی و دست‌های پنهانی خاندان بارزانی (پاراستن) و شخص مسعود بارزانی مدیریت می‌شد.

برای تداوم این پروژه تمامی هزینه‌های آن از سوی رژیم ترکیه تأمین شده بود.

هدف آنان محقق شد و جنگ بزرگی میان پیشمرگ و گریلا درگرفت.

افراد منفعت‌پرست کورد در حاکمیت اقلیم کوردستان برای دستیابی به اهداف شخصی خود در این نقشه جای گرفتند. برای فعالیت‌های کثیف و اقدامات پلید گردهم آمدند. در آن سال‌ها پ.د.ک در دو حوزه علیه جنبش آزادیخواهی کورد به سیاه‌نمایی علیه پ.ک.ک ادامه داد. از یکسو با اقدامات پلیدی همچون ترور، بازداشت و تحویل دادن گریلاها به رژیم فاشیست ترک پرداخت و از سوی دیگر نیز از طریق رسانه‌ای، عوامفریبی و سیاه‌نمایی به جنگ ادامه داد. نمونه‌های فراوانی از اقدامات کثیف مشترک ژیتم – پ.د.ک وجود دارند؛

- سمپاتیزان‌های محلی و سیاسی پ.ک.ک همچون علی شعبان آمیدی، صادق عمر سندی، رئوف آکره‌ایی و صدها عضو حزب پاک همچون هوشنگ میرزا (هوال چکدار)، زکی آمیدی (هوال کندال)، بکر هیرانی (هوال آرمانج) و روزنامه‌نگاران و کادرها و هواداران نزدیک پ.ک.ک در دهوک و هولیر ربوده شده و از سوی ژیتم-پ.د.ک به قتل رسیدند.

- پاکسازی تمامی جبهه‌هایی ملی-میهنی در باشور، بر اساس این سیاست در ١٢ دسامبر ١٩٩١ (پایان سال ٩١)، ٢٣ عضو حزب پاک در شهر دهوک که تعدادی از آنان زن بودند پس از ٢٠ روز بازداشت در ٨ ژانویه ١٩٩٢ توسط پ.د.ک از مرز ابراهیم خلیل به دولت ترکیه تحویل داده شدند. ١۴ ژانویه ١٩٩٢ دو عضو حزب پاک به نام‌های نجات ملا احمد و محمد نظیر در نزدیکی شهرک سیمیل استان هدوک از سوی نظامیان پ.د.ک به شهادت رسیدند. ٢٩ ژوئن ١٩٩٢ میهن‌دوست و فعال اتحاد ملی کورد به نام صادق عمر سندی در زاخو از سوی پ.د.ک ترور شد. قتل، ترور، ربایش و تحویل دادن هواداران جنبش آزادی کورد تا پایان ادامه یافت و صدها نفر به شیوه‌های آشکار و پنهان از سوی نظامیان پ.د.ک و با درخواست ژیتم و میت به قتل رسیده و یا ربوده شدند.

- انفجار خودروهای غیرنظامیان از سوی نظامیان پ.د.ک در مسیر جاده‌های زاخو-دهوک، زاخو- باتوفا و راه‌های منتهی به روستاهای مناطق گوناگون در بهدینان با هدف سیاه‌نمایی علیه پ.ک.ک و جنبش آزادیبخش کوردستان به درخواست ژیتم-میت.

- انفجار TNT در زاخو روز ٢٧ فوریه ١٩٩۵ صدها نفر کشته و زخمی شدند.

- قتل افراد سرشناس محلی و نسبت دادن قتل به پ.ک.ک با هدف سیاه‌نمایی. به عنوان مثال در سال ١٩٩۵ فردی به نام یاسین مصطفی متخلص به یاسین مستو شخصیت سرشناس عشیره نهیلی، او فردی چپگرا و میهن‌دوست بود و هیچ انگیزه‌ای برای جنگ با پ.ک.ک نداشت. همیشه حقایق را بر زبان می‌آورد. وی در مابین روستاهای گوهرز و دیرلوک در آمیدی به قتل رسید. شاهدان محلی اعلام کردند که در زمان قتل وی نیروهای گریلا در این منطقه نبوده و کنترل منطقه به تمامی در دست نیروهای پ.د.ک و میت بوده است. این فرد در توطئه مشترک پ.د.ک-ژیتم به قتل رسید تا جنگ میان ساکنان منطقه با نیروهای گریلا را شعله‌ور کند و همچنین به نارضایتی شخصیت‌های منطقه علیه گریلا دامن زند. احمد علی یکی دیگر از اعضای عشیره نهیلی از سوی فردی ناشناس از پشت با سلاح قناس به قتل رسید. تمامی خلق منطقه اعلام کردند که احمد علی از سوی گریلا کشته نشده است، زیرا او مخالف سرسخت جنگ با پ.ک.ک بود و مخالفت خود را با جنگ نیروهای تحت امر خود علیه پ.ک.ک اعلام کرده بود.

امین سرگلی یکی از ساکنان منطقه بود که از سوی ژیتم-پ.د.ک به قتل رسید. او با قناس به قتل رسید و قتل وی را به پ.ک.ک نسبت دادند، اما ساکنان منطقه اعلام کردند که قتل امین از سوی پ.د.ک-ژیتم با هدف ایجاد فتنه در منطقه بوده است. پ.د.ک شخصیت‌های خوشنام عشیره نهیلی را به شیوه‌ای برنامه‌ریزی به قتل رسانده و از سوی دیگر درصدد بود تا با نسبت‌دادن کشتن آنان به پ.ک.ک خلق منطقه را علیه پ.ک.ک تحریک نماید.

شمار زیادی از افسران و فرماندهان پیشمرگ که حاضر به جنگ با پ.ک.ک نشده بودند از پشت توسط پ.د.ک-ژیتم هدف گلوله قرار گرفته و به قتل رسیدند. متعاقب قتل آنان رسانه‌های پ.د.ک این جنایت‌ها را به پ.ک.ک نسبت دادند. شمار زیادی از افرادی که در قتل غیرنظامیان بدستور ژیتم-پ.د.ک دست داشتند در جنگ علیه داعش به خط مقدم منتقل شدند و بدست داعش به قتل رسیدند تا واقعیت‌ها در هاله‌ای از ابهام باقی بمانند.

جم ارسور و اشرف بتلیسی پس از آنکه به وظایف خود در ایجاد فتنه میان کوردها عمل کرده بودند برای پنهان ماندن شواهد ترور و جنایت علیه کوردها از سوی خود رژیم ترک کشته شدند. حکومت ترکیه رویدادهای ترور را با نابودی شواهد و مدارک پنهان کرد.

به همین دلیل می‌توان گفت که قتل پیشمرگه‌ها در ۵ ژوئن ٢٠٢١ تکرار سناریویی است که پیش از این بارها از سوی ژیتم-پ.د.ک اجرا شده است. از قتل غازی علیخان و چندین فرد دیگر عضو آسایش و پاراستن در سال‌های گذشته تا قتل رضوان سندی پیشمرگه‌ای که در درکاره به قتل رسید و تا ۵ پیشمرگه‌ای که سال گذشته کشته شدند و رخداد اخیر در بامرنی که دو کودک به قتل رسیدند. همه این رویدادها بدون شک و گمان در چارچوب اخلالگری و نقشه‌ای پلید با دستور رژیم اشغالگر ترک و بدست خانواده بارزانی با هدف سیاه‌نمایی پ.ک.ک صورت گرفته‌اند.

منبع: xwebun