صالح مسلم، عضو شورای ریاست مشترکی پ‌ی‌د با بیان اینکه کوردستان با حملات بزرگ سیاسی، اقتصادی و دیپلماتیک و همچنین حملات اشغالگرانه نظامی مواجه است، گفت: «تدارک ما برای مبارزه با همه حملات ادامه دارد. هرچه سازماندهی بیشتری داشته باشیم، بیشتر می‌توانیم از خود محافظت کنیم.»

صالح مسلم در رابطه با سالگرد ۹ اکتبر به پرسش‌های خبرگزاری فرات (ANF) پاسخ داد.

با نزدیک شدن به سالگرد جدیدی از توطئه ۹ اکتبر، از انتخاب این تاریخ که سالگرد رویدادهای بسیاری برای کوردستان است تا بازتاب امروز آن چه می‌خواهید بگویید؟

۹ اکتبر تاریخ سیاهی است. شاید در ابتدا معنای ۹ اکتبر را به طور کامل نفهمیدیم، اما با پیشروی روند و اتفاقاتی که افتادند، مشخص شد که چه بوده است. به همین دلیل می‌توان گفت که توطئه ۹ اکتبر آغاز یک روند جدید است. همانطور که می‌دانیم، پیشتر قدرت‌های هژمونیک درباره خاورمیانه بزرگ صحبت می‌کردند. انگار پشت میزها نقشه‌های بزرگی کشیده شد. این طرح‌ها که اکنون در حال اجرایی شدن است از ۹ اکتبر آغاز می‌شود. آنچه قبلاً اتفاق افتاد آماده‌سازی بود، آنها توطئه را در ۹ اکتبر شروع کردند. آنها این توطئه را علیه رهبر خلق کورد آقای اوجالان در ۹ اکتبر آغاز کردند.

می‌خواستند او را حذف کنند. ولی آنطور که آنها می‌خواستند نشد، اما در نتیجه اسیر شد و به ترکیه تحویل داده شد. ترکیه برنامه‌ریز این کار نبود، اما یک بازیگر بود. قدرت‌های بین‌المللی این کار را کردند. امروزه اهداف این توطئه به وضوح بیشتر دیده می‌شود. این توطئه فقط علیه آقای اوجالان نبود، علیه کل خاورمیانه بود. این اولین گام از پروژه خاورمیانه بزرگ بود. با این گام، روز به روز مقدمات و ابتکارات جدیدی صورت گرفت. حمله به عراق و غیره تا به امروز به صورت زنجیره‌ای ادامه داشته است. اجماع آدانا نیز نتیجه این بود. هدف آن تصرف سوریه بود.

در ۹ اکتبر ۲۰۱۹ به سرکانی و گریسپی حمله کردند. یک سال بعد، در ۹ اکتبر جدید، این بار در شهر هولیر، آنها در مورد شنگال توافق کردند. آنها می‌خواستند با انتخاب مداوم روز ۹ اکتبر به عنوان تاریخی که ما شما را نابود کردیم، این کار را انجام دهند و آنها به این کار ادامه می‌دهند.

قبلاً جلساتی بین دولت ترکیه و روژاوا برگزار شده بود که شما شخصاً در آن شرکت داشتید. چرا آنکارا به این گفتگوها و سپس این سخنان نفرت‌انگیز علیه روژاوا متوسل شد؟

آنها یک میراث تاریخی دارند که به آنها اجازه می‌دهد دیگری را نابود کنند. آنها این کار را یا در داخل یا خارج، با کلام، شمشیر و تفنگ انجام می‌دهند... وقتی «بهار عربی» به سوریه رسید، تلاش‌هایی کردند تا کوردها را به سمت خود جذب کنند. آنها ابتدا تا مرحله ۲۰۱۲ به ما «سلام» نمی‌دادند. بعد که دیدند ما قوی‌تر می‌شویم و هیچ‌کس نمی‌تواند در مقابل ما بایستد، می‌خواستند «دوستی» برقرار کنند تا با ما وارد جنگ نشوند. ما همیشه به خاطر منافع مردم منطقه پذیرای گفتگو بوده‌ایم. بر همین اساس به ترکیه رفتیم. دیدیم می‌خواهند ما را سربازشان کنند و در خدمتشان باشیم. ما گول این نقشه را نخوردیم. وقتی گفتیم هویت و مسائل ما را بپذیرید و آنها را حل کنید، نتیجه‌ای حاصل نشد، به همین دلیل داعش را به حمله به ما واداشتند. با این کار، روند به کلی تغییر کرد. آن طور که آنها می‌خواستند نشد و شروع به حمله به ما کردند.

هدف آنها فقط روژاوا نیست

همانطور که ما فکر می‌کنیم مسئله کورد به هم پیوسته و موثر است، نقشه آنها فقط علیه روژاوا نیست، بلکه کل کوردستان است. هر کجا که یک کورد به حق خود برسد، با او دشمنی می‌کند. آنها مخالف پروژه‌های ملت دموکراتیک رهبر خلق کورد و وحدت جامعه دموکراتیک هستند. هدف اصلی از برنامه‌های دولت ترکیه، به ویژه در سال ۲۰۱۴، نابودی کوردها و پایان دادن به مبارزه آزادی کوردستان است. آنچه در روژاوا در حال رخ دادن است نیز به عنوان بخشی از این برنامه‌ریزی اتفاق می‌افتد. همانطور که ما می‌گوییم دستاوردها در همه جای کوردستان دستاورد همه کوردستان است، آنها نیز دشمنی خود را بر این اساس نشان می‌دهند زیرا نمی‌خواهند کوردها در هیچ جایی دستاوردی داشته باشند.

آیا می‌توان گفت که این حملات واکنشی سیاسی به همراه دارد؟

درست است، بله. امروزه تمام هجمه‌ها و سیاست‌های جغرافیایی در جهت دستیابی به اهداف سیاسی است. دقیقاً نکته همین است. کسانی که این سیاست را انجام می‌دهند اقدامات سیاسی هم انجام می‌دهند. آنها به قدرت‌های اروپایی و غیره، به همه نیروهایی که با مشکل سوریه سر و کار دارند، گفتند: «اینها تروریست هستند، به آنها نزدیک نشوید.» هر کاری از دستشان بر می‌آمد برای قطع ارتباط با ما انجام دادند. هر جا برویم آن در به روی ما بسته می‌شود. متقابلا مبارزه ما با این امر سازماندهی مردم و معرفی خود و پروژه دموکراتیک خود به همه است. آنها با گفتن این جمله که «نگذارید با کسی ارتباط برقرار کنند، فعالیت‌های دیپلماسی انجام دهند، دستاوردهای سیاسی داشته باشند» مانع از نتیجه گرفتن مبارزات قوی ما می‌شوند. همه چیز در اروپا، از موسسات ما در آنجا تا فعالیت‌های ما، توسط آنها مسدود و ممنوع شده است. البته ارتباط ما با نیروهای دموکراتیک قوی است. ما سیاست خود را در این راستا انجام می‌دهیم. دولت‌ها برای منافع خود به ما نزدیک نمی‌شوند، زیرا ترک‌ها آنها را تهدید می‌کنند. آنها هر کسی را که روی روژاوا کار می‌کند مسدود می‌کنند. مثلا سازمان ملل و پارلمان اروپا اقامت رسمی ما را در آنجا قبول نمی‌کنند. درست است که ما به عنوان نهاد جلساتی برگزار می‌کنیم، اما موانع سیاسی هم ایجاد می‌کنند. ما به عنوان پ‌ی‌د نیز عضو انترناسیونال سوسیالیست هستیم، اما آنها از انتشار اعلامیه‌های ما در توصیف مسئله کورد جلوگیری می‌کنند. این واقعیت که بسیاری از سازمان‌ها مانند سازمان ملل و نمایندگی سوریه ما را قبول ندارند، نتیجه حملات سیاسی دولت ترکیه است.

ادعاهایی مبنی بر دیدار آنکارا با دمشق به طور مداوم در دستور کار قرار می‌گیرد. آیا ممکن است مربوط به حملات باشد؟

حملات فاشیسم ترکیه اثرات منفی چند وجهی دارد. این حملات خلاف قانون است. آنها از سلاح‌های ممنوعه استفاده می‌کنند، آنها مرتکب جنایات جنگی می‌شوند، آنها مرتکب نسل‌کشی علیه بشریت می‌شوند. جدای از اینها، آنها حملات وحشیانه‌ای نیز انجام می‌دهند. همه اینها بر جامعه تأثیر می‌گذارد. تمامی جرایمی مانند قاچاق مواد مخدر و قاچاق انسان برای تغییر جمعیت، جنایت علیه بشریت است. دولت ترکیه همه این کارها را آشکارا، هم با دستان خود و هم از طریق تبهکارانش، در برابر چشم جهانیان انجام می‌دهد. آنها فقط به نقاط نظامی حمله نمی‌کنند. آنها در سال گذشته با حمله به زیرساخت‌های منطقه مانند بیمارستان‌ها، ایستگاه‌های برق و آب و چاه‌های نفت خسارات مادی زیادی وارد کردند. آنها چنین وحشیگری را علیه ما مرتکب شدند. بدون شک اگر این حملات صورت نمی‌گرفت، اوضاع منطقه بسیار متفاوت بود. شاید مسائلی را که امروز با آنها مشکل داریم تجربه نمی‌کردیم. آنها حملات وحشیانه‌ای را در هر دو زمینه سیاسی، نظامی، دیپلماتیک و اقتصادی انجام می‌دهند. اخیراً تلاش کرده‌اند با نظام مذاکره کنند که هدفشان حمله مشترک علیه ما می‌باشد.

اداره روژاوا در برابر همه اینها چه راهی را دنبال می‌کند؟

ما به عنوان روژاوا برای مبارزه با همه حملات آماده می‌شویم. در حالی که نیروهای نظامی ما می‌جنگند و نیروهای امنیت عمومی (آسایش) با جنایاتی مانند قاچاق مواد مخدر و قاچاق انسان مبارزه می‌کنند، مردم ما باید بتوانند به شیوه‌ای سازماندهی شده به نیروهای خود کمک کنند. هرچه مردم ما سازماندهی بیشتری داشته باشند، بیشتر می‌توانند از خود در برابر انواع حملات مانند جنگ اقتصادی، فکری و ویژه محافظت کنند. آنچه برای ما مهم است سازماندهی مردم است. دشمن در طول تاریخ تاکنون سعی در ایجاد تضاد بین باورداشت‌ها و خلق‌ها داشته است، ما باید نسبت به این موضوع حساس باشیم. به عنوان همه خلق‌ها، ما به همزیستی نیاز داریم.