حسین دجله از اعضای رهبری ک.ج.ک اعلام نمود که فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ به منظور نابودی کورد، برای خاتمه دادن به نیروی مهار ناپذیر کورد تصمیم استراتژیکی را اتخاذ کرده است و این تصمیم استراتژیک تنها از طریق مقاومت است که درهم شکسته می‌شود.
حسین دجله عضو شورای رهبری کنفدارالیسم جوامع کوردستان با خبرگزاری فرات نیوز به گفتگو پرداخته و اظهار داشت که فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ به منظور نابودی کورد، برای خاتمه دادن به نیروی مهارناپذیر کورد تصمیم استراتژیکی را اتخاذ کرده است و این تصمیم استراتژیک تنها از طریق مقاومت است که درهم شکسته می‌شود.
حسین دجله در این کفتگو اظهار داشت که فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ این هدف را به عنوان هدفی استراتژیک مورد توجه قرار داده است. در واقع فاشیسم در ترکیه بر این اساس ایجاد شده است. تلاش می‌کنند تا کورد را از یک طرف و سازمان و اراده کورد را نیز از طرف دیگر نابود کنند. این امر در حملات اخیر بهتر درک شده است. نه فقط علیه پ.ک.ک حمله می‌شود، بلکه همزمان به موجودیت کورد نیز حمله می‌کنند. فاشیستی بودن رژیم ترکیه و استثمار کورد صرفا در راستای قتلعام خلق کورد است. ائتلاف ا.ک.پ/م.ه.پ و ارگنکون از ان طریق موجودیت پیدا کرده و حیات خود را ادامه می‌دهد.
دجله در بخش دیگری از سخنان خود در رابطه با مبارزه خلق کورد علیه این اقدامات اظهار داشت: در میدان سیاست دمکراتیک، در خیابان‌ها، در میادین و در تمامی عرصه‌ها مبارزه در جریان است. در واقع جنبش ما برای این مسئله مبارزه می‌کند. در این رابطه نیز همواره واکنش نشان داده و گریلا علیه این تفکرات فاشیستی در مقابل دمکراتیک شدن مبارزه، مقاومت کرده است. اگر هم اکنون نیز فاشیسم دست به حمله می‌زند، باید واکنش‌های جدیتری در این رابطه نشان داده شود، اکنون نیازمند اتخاذ موضع صریح علیه فاشیسم در فکر و عمل هستیم. جنگ سختی در جریان است، جنگ روانی ویژه‌ای واقعیات را معکوس جلوه می‌دهد. باید تاثیر این جنگ روانی نیز شکسته شود.
فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ برای نابودی کورد، برای خاتمه دادن به موجودیت کورد تصمیمی استراتژیک را انخاذ کرده است و لغو مصونیت سیاسی نمایندگان کورد در مجلس ترکیه، بازداشت شهرداران، دستگیری سیاستمداران کورد و عادی شدن شکنجه در زندان‌ها و حملات سنگین نشان دهنده این مسئله هستند.
دجله در بخش دیگری از گفتگوی خود با خبرگزاری فرات اظهار داشت که لازم است که مبارزات خلق و گریلا در سطحی ادامه پیدا کند که تمامی این اقدامات و برنامه‌ریزی‌ها را در هم بشکند. در عرصه سیاست دمکراتیک، در میان جامعه، در خیابان‌ها و میادین، اعتراضاتی وجود دارند، اما باید هدف اصلی این اعتراضات درهم شکستن رژیم فاشیستی باشد. زمانی که چنین هدفی برای اعتراضات مورد توجه قرار نگیرد، این اعتراضات را نمی‌توانند با حملات فاشیستی برابر باشند.
باید در این مقطع این مسئله خاطرنشان شود که جامعه در انتخابات عمومی، منطقه‌ای و حتی در صورت برگزاری رفراندوم بتواند موضع خود را نشان داده و اعتراضات خود را بیان کند. در واقع، در وهله نخست، خلق کورد و خلق‌های ترکیه هیچگاه موافق فاشیسم نیستند، جامعه فاشیسم را نمی‌پذیرد، زیرا فاشیسم دشمن خلقهاست. دشمن جامعه و خلقهاست. فاشیسم چیزی برای تقدیم به جامعه و بشریت در چنته ندارد. در مرحله کنونی نیازمند فعالیت و سازماندهی هستیم تا تهدیدهای علیه خلق کورد برداشته شوند. باید این مسئله مور توجه قرار گرفته و سازماندهی هر چه بیشتری شکل گیرد. در این مرحله نقش اساسی بر عهده پیشاهنگان جامعه قرار می‌گیرد. کسانی که در میدان‌های سیاست دمکراتیک حضور دارند باید این نقش را برعهده بگیرند و در اخرین مرحله است که نقش و موضع خلق‌ها تعیین کننده است. فاشیسم اکنون در عریان‌ترین مرحله خود ظاهر شده است و بیش از پیش مشخص شده است که آ.ک.پ/م.ه.پ غیر از نابودی کورد اقدام دیگری انجام نداده و قتلعام کورد را به عنوان یک استراتژی برای خود تعیین کرده‌اند.
لازم است که جوانان و نیروهای پیشاهنگ جامعه بیش از پیش وارد عمل شده و اقدامات خود را توسعه بخشند. مقاومتی از این دست در جریان است. اما باید این فعالیت‌ها بیش از پیش گسترش یابند. چنین فعالیت‌هایی تاثیر گذار هستند و نتایج مثبتی را از خود بر جا می‌گذارند. فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ را در تنگنا قرار می‌دهند و درنهایت می‌توانند فاشیسم را در هم بشکنند. در جریان این فرایند لازم است که جوانان نیز نقش خود را ایفا کنند. برای نمونه، ابتکار عمل فرزندان آتش اکنون بخشی از این نقش را بر عهده گرفته‌اند. انجام چنین اقداماتی از سوی جوانان بسیار مهم است. باید این اقدامات بیش از هر زمان دیگری گسترش پیدا کند. در همه مناطق چنین اقداماتی گسترش پیدا کنند. جوانان در ترکیه و باکور کوردستان، همه باید بخشی از فرزندان اتش باشند و آتش آزادیخواهی را شعله‌ور سازند. بهترین موضع علیه فاشیسم مقاومت است. بدون مقاومت سیستم اجازه نمی‌دهد که حتی یک نفر نیز سر بلند کند، حتی اجازه نمی‌دهد که دو نفر با یکدیگر قدم بزنند یا نشستی را برگزار کنند و تظاهراتی را برپا دارند. امکان ندارد که در یک دولت پلیسی بدون موضع مقاومت، حتی تظاهراتی نیز برگزار گردد. به همین دلیل لازم است که مقاومت و صفوف مقاومت هر چه بیشتر انسجام پیدا کند.
