خبرها حاکی از تداوم مذاکرات میان ا.ن.ک.س و پ.ی.ن.ک است ولی آنسوتر پ.د.ک همچون حامی اصلی ا.ن.ک.س در مرز روژآوا اقدام به ایجاد سنگر و احداث می‌کند و سلاح سنگین به آنجا ارسال می‌کند. این سبب خواهد شد که انسان از نیت و هدف مذاکرات به شک و تردید بیفتد.
◼️ در حالیکه حصر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان تشدید شده و در باکور کوردستان، عفرین، سرکانی و باشور (جنوب) کوردستان سیاست اشغالگری و امحا به اوج خود رسیده بود، ماه آوریل در روژآوا پ.ی.د و ا.ن.ک.س استارت گفتگوها را زدند. بعد از اینکه ۲۵ حزب و سازمان سیاسی ماه مه گرد هم آمدند و سازمانی به نام حزب اتحاد ملی (پ.ی.ن.ک) تاسیس کردند، مذاکرات بین پ.ی.ن.ک و ا.ن.ک.س ادامه یافت.
کوردها در چهار بخش کوردستان که خواستار اتحاد ملی هستند، هرچند در مورد خصوصیت ا.ن.ک.س و حامی وی دچار شک و تردید شوند، به امید اینکه مذاکره قادر خواهد بود اتحاد ملی را ایجاد کند، یا اینکه مانع حملات به روژآوا خواهد شد، از آن حمایت می‌کنند. ارتباط و رابطه ا.ن.ک.س با ترکیه و پ.د.ک و همچنین تلاش‌های پ.د.ک که در مرز روژاوای کوردستان کلی پایگاه ایجاد کرده و محاصره می‌کند، در نیت و هدف آن مذاکرات، انسان را دچار شک و تردید می‌کند.
درباره تاسیس شورای عالی کورد، نظر مشترک و اتحاد ایجاد شد
مذاکرات در راستای همبستگی ا.ن.ک.س – پ.ی.ن.ک که از ۳ آگوست گذشته شروع شد، ادامه دارد. مذاکرات در مرحله دومین خود به سر می‌برد. در مکانیسم تصمیم‌گیری سیاسی به منظور ایجاد نظر واحد کوردها بحث شد. در آن شیوه مدیریت جدید، راه و راهکار مشارکت ا.ن.ک.س در مدیریت، وضعیت دفاع و امنیت به بحث و گفتگو گذاشته می‌شوند. عضو شورای رئیس مشترک پ.ی.د آلدار خلیل ۱۹ سپتامبر در برنامه «بویَر» [رخداد] در تلویزیون روناهی حضور یافتو و درباره مذاکرات میان پ.ی.ن.ک و ا.ن.ک.س صحبت کرد.
آلدار خلیل گفت که اتفاق نظر ایجاد شده، اسم این مکانیسم تصیم‌گیری سیاسی «مرجع عالی کورد» است. آلدار خلیل گفت که در این خصوص اتفاق نظری کلی صورت گرفته است، بعد از تحلیل چند پارامتر کوچک وارد بحث درخصوص مدیریت می‌شوند.
براساس معلوماتی که ما دریافت کرده‌ایم، اتفاق نظردارند که مجمع عالی کورد با حضور %۴۰ ا.ن.ک.س و %۴۰ پ.ی.ن.ک و %۲۰ دیگر افراد خارج از ا.ن.ک.س و پ.ی.ن.ک تشکیل شود.
دیدار و گفتگو برای اتحاد ملی نیست، بلکه تحمیل و فشار سیاسی است
به خاطر اینکه پ.ی.د خودمدیریت ملت دمکراتیک را برای خود اساس و منبا قرار داده است، ا.ن.ک.س سالهاست به نام کورد بودن پ.ی.د را متهم کرد. جناح ا.ن.ک.س خود در خط ترکیه قرار دارند، با پ.د.ک، آمریکا، اروپا و مسکو همه نوع توافق کثیف امضا کرد. به منظور اشغال شهر کوردها عفرین، همکار ترکیه است. در عفرین مقامات و مردم آن توسط راهزنان اپوزسیون سوریه و ائتلاف ملی نیروهای شورشی (!) که وابسته به ترکیه است ربوده شدند و مورد شکنجه قرار گرفتند. یک هفته قبل رئیس ک.ن.ه.ش عضو شورای رهبری ا.ن.ک.س حواس عگید را از مدیریت اخراج کرد و عرب جایگزین وی کردند. علی رغم همه اینها ا.ن.ک.س نه از ترکیه و نه از ک.ن.ه.ش فاصله نگرفته و قطع رابطه نکرده است.
علی رغم اینها رئیس ا.ن.ک.س صعود ملا با زبان پ.د.ک اظهارنظر کرد و گفت: باید کوردهایی که از غرب کوردستان نیستند از آنجا خارج شوند. صعود ملا در این زمان بار دیگر با رسانه‌های پ.د.ک گفتگو کرد و اعلامیه‌ای غلط را منتشر کرد که در آن میهگفت: دیدارها در حال انجام هستند، پ.ک.ک مانع دیدارهاست.
همچنین کمیته مرکزی پ.د.ک.س درخصوص ا.ن.ک.س که مستقیما با مسرور بارزانی و سرویس اطلاعاتی پ.د.ک در ارتباط است، به خاطر توافقی که م.س.د در مسکو با حزب امید خلق سوریه انجام داد، آنرا متهم کردند. این همه اظهار نظر و بیانیه به خاطر اینست که فشار به پ.ی.ن.ک وارد آورند، افکار عمومی را جهت‌دهی کنند و اینگونه روی آمریکا حساب کنند.
بازی‌ای حول م.س.د
وقتی انسان به نشانه‌ها و نتایج دقت می‌کند، مشاهده می‌کند که احزاب و نیروهای دمکراتیک – میهن‌دوستی که زیر چتر پ.ی.ن.ک هستند و احزابی که در ائتلاف ا.ن.ک.س قرار دارند، هرگز به عنوان بخشی از آنها نخواهد شد، برای اینکه مخالفت صورت نگیرد فداکاری جدی انجام می‌دهند. بدون شک هدف اینست که دستاوردهای کوردها و خلق در شمال و شرق سوریه را زیر سوال ببرند. اما اشتباه نیست که انسان بگوید، ا.ن.ک.س در گفتگوها به جای ایجاد توافق و اتحاد کوردها با تبلیغات و داد و فریادهایش سعی می‌کند به آمریکا تکیه کند و اینگونه حکومت را تقسیم کند.
عضو شورای رهبری ا.ن.ک.س سلیمان اسو در ۱۵ سپتامبر در شبکه تلویزیونی وابسته به پ.د.ک صحبت کرد و گفت: آمریکا پیشنهاد کرده که ا.ن.ک.س و پ.ی.ن.ک هر کدام ۴۰ درصد سهم در شورای تصمیم گیری سیاسی غرب داشته باشند. نیرویی که هیچ ارتباطی به سیستم، خلق و انقلاب غرب ندارد، برعکس مدام در خط دشمن قرار داشته و با آن همکار کرده، حالا تحمیل می‌شود که باید در اراده کوردها در منطقه به عنوان شریک شرکت داشته باشد. این وضعیت در هیچ کجای جهان نمونه نداشته است.
مسئله مردم و نارضایتی‌ها نشان داده می‌شوند
با گذشت زمان که کوردها در روژاوا و عرصه سیستم خودمدیریت دمکراتیک در شمال و شمال شرق سوریه درباره این مذاکرات و رفتار ا.ن.ک.س سوالات زیادی پرسیدند و به نتیجه‌ای فکری رسیدند. روژاوایی‌ها در بحث‌های روزانه این سولات را از پ.ی.د و پ.ی.ن.ک می‌پرسند. کوردهای روژاوا به خوبی رابطه ا.ن.ک.س با دولت ترک و پ.د.ک را می‌دانند. یکی از آن سوال‌ها این است: آیا ا.ن.ک.س به خاطر اعمال و رفتار خود در خصوص انقلاب روژآوا و مسئله‌ی عفرین از خود انتقاد خواهد کرد در حضور کوردها و ارتباط خود با ترکیه و ک.ن.ه.ش را قطع خواهد کرد یا نه؟
کوردهای روژآوا به خاطر حمایت‌های پ.د.ک از ا.ن.ک.س ناراضی هستند، به خاطر اینکه از دولت ترکیه حمایت می‌کند که حملات اشغالگرانه خود در امکانی گریلا در آن مستقر است، حملات هوایی به مخمور و شنگال که بهانه آنها را پ.ک.ک اعلام می‌کند ناراضی هستند. آنها می‌پرسند که در وضعیتی که تلاش می‌کنند جنبش آزادی کورد در جنوب را نابود کنند، آیا چگونه است در روژاوا کوردستان شعار اتحاد ملی سر داده شود؟
همچنین فراموش نمی شود سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ وقتی در مدارس روژاوای کوردستان سیستم آموزش با زبان مادری شروع شد، ا.ن.ک.س به همراه هوادارانش آموزش به زبان کوردی را محکوم کرد. در این خصوص این شک و گمان ایجاد می‌شود: ا.ن.ک.س که به جای آموزش به زبان کوردی خواستار آموزش به زبان عربی سیستم بعث را تحمیل می‌کند آیا اجازه بدهد که ما سیستم جدید آموزشیمان را از نو تعریف و طراحی کنیم؟
ا.ن.ک.س سر میز مذاکره است، حامی آن پ.د.ک هم روژآوا را در محاصره قرار داده است
کوردهای روژآوا به همراه آن سوال و انتقادها، به امید پیشرفت مدام از مذاکرات حمایت کرده‌اند. اما شک و تردید در باره مذاکرات میان ا.ن.ک.س و پ.ی.ن.ک این اواخر افزایش یافته است. در میان مردم بحث بر سر اینست که آیا جنگ رخ خواهد داد. مثلا ملت‌های دیگر در منطقه و کوردها هم شاهد هستند که پ.د.ک در مرز پایگاه نظامی ایجاد می‌کند و سلاح سنگین مستقر می‌کند. پ.د.ک در تپه‌های مرزی فیشخابور در گذرگاه مرزی سملکا حدود ۴۰ پایگاه، خاکریز و سنگر جدید نظامی احداث کرده است. این درحالیست که مدیریت جنوب قبلا در این مرزها تنها یک پایگاه با سه چهار پیشمرگه در آن داشت. اهالی روژاوا اینرا با چشم خود دیده‌اند.
به خاطر همکاری دولت ترک با پ.د.ک، همچنین عملکرد سابق پ.د.ک و ا.ن.ک.س که به خوبی قابل درک است، شک و تردید زیادی را ایجاد می‌کند که ترکیه با حمایت پ.د.ک حمله‌ای جدید اشغالگرانه در منطقه خودمدیریتی دمکراتیک در شمال شرق سوریه انجام دهد. با این تفکر مذاکرات در حال انجام هم مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند. مردم شک دارند که این مذاکرات تلاشی برای مشغول کردن است.
آیا نقشه‌ای جدید اشغالگرانه با طراحی مشترک است؟
وقتی انسان رخدادهایی را که در تمام کوردستان اتفاق می‌افتند و تاریخ را در نظر می‌گیرد و تجزیه و تحلیل می‌کند، آن وقت است که می فهمد این شک و تردیدهایش به جا و صحیح هستند، شاهدیم که پ.د.ک در تمامی عرصه‌ها بطور مخفیانه به حملات اشغالگرانه و امحاگرانه دولت ترک کمک می‌کند. روزنامه‌نگاران ترک اقرار می‌کنند که دولت ترک به غیرنظامیان حمله می‌کند، صدها روستا را تخلیه کرده، هدفش اینست که در جنوب کوردستان، غرب تا موصل – کرکوک را به کنترل خود درآورد. در چنین وضعیتی پ.د.ک هم پ.ک.ک را متهم می‌کند.
در ۴ سپتامبر رئیس اقلیم کوردستان نچیروان بارزانی به نام حکومت جنوب به همراه هیئتی از مقامات پ.د.ک به ترکیه سفر کرد و با مولود چاوش اوغلو و اردوغان دیدار کرد که این به خودی خود نارضایتی کوردها و افکار عمومی را به همراه داشت. ی.ن.ک، گوران و همکاران حکومت در این سفر مشارکت داده نشدند. لذا این باعث عصبانی هرکسی شد و آنها را به فکر و شک فرو برد. تمامی طرف‌های شرکت کننده در این نشست هم رای و هم نظر بوده‌اند در اینباره که علیه جنبش آزادیخواه کورد گام‌های جدید برداشته شود و در این خصوص گفتگو کردند.
وقتی انسانی در کوردستان این را تجزیه و تحلیل می‌کند به این فکر می‌کند که باید درخصوص روژآوا و شنگال و نقشه عملیات اشغالگرانه جدید هم گفتگو شده باشد. چرا که دولت ترک که در سیاست لیبی، شرق دریای سفید و اژه شکست خورد، و ضربه و شکست خیلی دشوار و سنگینی هم در هفتانین توسط پ.ک.ک به آن وارد شد. طبق معلومات واصله از روزنامه‌نگاران منطقه، ارتش ترک که با نیرو و تکنیک خود بخشی از هفتانین را اشغال کرده است، با نزدیک شدن زمستان هم به علت عملیات‌های گریلا قادر به مقاومت و ایستادگی نیست. گفته می‌شود که اگر وضعیت اینچنین ادامه یابد ارتش ترکیه مجبور خواهد شد از هم اکنون از منطقه عقب‌نشینی کند.
از اینرو، ترکیه‌ای که خواستار اشغال جنوب و روژاوای کوردستان است، برای پنهان کردن شکست خود در هفتانین، احتمال دارد که حملات اشغالگرانه جدید در روژآوا انجام دهد. احداث پایگاه جدید توسط پ.د.ک هم این شک و افکار را تقویت می‌کند. خلاصه اینکه پ.د.ک که شریک دولت ترک شده برای اشغال کردن مرزهای باکور کوردستان، احتمال دارد که در نقشه قطع و فاصله انداختن در میان بخش‌های کوردستان از همدیگر و نابودی هریک از بخش‌ها، شریک و همکار ترکیه شده باشد.◻️
