در این بیانیه خاطرنشان شد که جشن زبان کوردی روزی برای افزایش آگاهی در برابر سیاست‌های همسان‌سازی، مقاومت در برابر سیاست‌های تخریب و به دست آوردن حافظه اجتماعی در برابر درک بی‌حافظه‌سازی است، گفته شده است: «به عنوان کمیته آموزش ک‌ج‌ک، جشن زبان کوردی را به رهبر آپو که امید آزادی مردم ما را به مبارزه منتقل نمود و در این راه هیچ مانعی را نشناخت، به شهیدانی که در مبارزه برای آزادی جاودانه شده‌اند، به مردم مقاوم و خلق‌هایی که در برابر همه ممنوعیت‌ها، سرکوب‌ها، شکنجه‌ها و مرگ‌ها به زبان خود آواز می‌خوانند و زانو نمی‌زنند، تبریک می‌گوییم.»

در این بیانیه که به ارزیابی‌های رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان مبنی بر اینکه: «سطح پیشرفت زبان، سطح پیشرفت زندگی است. هر چه جامعه زبان مادری خود را بیشتر توسعه دهد، سطح زندگی خود را بیشتر بهبود می‌بخشد. نیز هر چه زبان خود را از دست بدهد و در معرض هژمونی زبان‌های دیگر قرار گیرد، بیشتر مستعمره، تحت آسیمیلاسیون و نسل‌کشی قرار می‌گیرد. واضح است که جوامعی که این واقعیت را تجربه می‌کنند، نمی‌توانند زندگی معناداری از نظر روحی، اخلاقی و زیبایی‌شناختی داشته باشند و تا زمانی که به‌عنوان جامعه‌ای بیمار محو می‌شود، محکوم به زندگی تراژیک خواهند بود.» جای داده شده است، آمده است: «زبان، هویت مشترک و حافظه اجتماعی جامعه است. حفظ و توسعه حافظه اجتماعی ارتباط مستقیمی با حفظ و توسعه زبان مادری دارد. عملی که در آن انکار با نسل‌کشی همراه می‌گردد. زبان ممنوع است ممنوعیت و اعتراض زبان کوردی اساساً سیاست حذف وجود کوردی است. ما باید با صحبت کردن، نوشتن، فکر کردن و سازماندهی بیشتر به زبان کوردی، در برابر این نسل‌کشی مقاومت کنیم و مبارزه برای زنده ماندن زبانمان را بیش از هر زمان دیگری انجام دهیم. در این مرحله، مبارزه روزانه با اتوآسیمیلاسیون و همچنین همگونی‌سازی است، وظیفه ضروری هر کوردی است که به آینده‌ای آزاد اعتقاد دارد.

ما نباید فراموش کنیم که؛ همانطور که آموزش به زبان مادری یک حق مشروع است، سازماندهی و کنشگری در همه عرصه‌های زندگی برای دستیابی به این حق نیز یک حق و ضرورت مشروع و ضروری است!

جمله «واقعیت وجود ندارد، زبان وجود دارد» ضرورت زبان را در هستومندی یک خلق آشکار می‌کند. از این نظر زبان کوردی واقعیت خودبودن (خودیت-متعلق به خود بودن) مردم کورد است. صیانت از زبان ما که با تمام ابزارهای خشونت و جنگ ویژه سعی در نابودی و فراموشی آن دارند، همانند دیروز، امروز نیز به اقتضای موجودیت ما، اعتقاد ما به موفقیت مبارزه و مسئولیت ما در قبال تاریخ و مردم است.

مردم ما باید گفتن و نوشتن به زبان کوردی را چه در داخل و چه در خارج از کشور، اساسی‌ترین کنش و عمل برای جاودان‌سازی زبان مادری بدانند و برای تضمین آموزش به زبان مادری در هر کجا که هستند، برای رفع موانع استفاده از زبان مادری در حوزه عمومی با قدرت مبارزه کنند و هرگز نباید به سیاست‌های همگون‌سازی اجازه بدهند.

به مناسبت فرارسیدن ۱۵ می جشن زبان کوردی که نود و دومین سالگرد نشریه هَوار است، به مردمی که در برابر سیاست‌های همسان‌سازی و انکار زانو نزده‌اند و با هزینه‌ها و تلاش‌های فراوان زبان کوردی را حفظ و توسعه دادند، درود می‌فرستیم. به جَلادَت علی بَدرخان و یارانش درود می‌فرستیم و در شخصیت آنها یک بار دیگر جشن زبان کوردی را به همه خلق‌ها به ویژه مردم‌مان تبریک می‌گوییم.»