ترانهای از مبارز یپژ، هِوی ژیان، برای مردم و رفقایش
با صدای آهنگها خود را برای جنگ آماده میکنند و سلاحهای خود را با فریاد آزادی برمیدارند. قهرمانان تاریخی خود را بدرقه میکنند و در پایان، پیروزی خود را با آن آهنگها جشن میگیرند.
با صدای آهنگها خود را برای جنگ آماده میکنند و سلاحهای خود را با فریاد آزادی برمیدارند. قهرمانان تاریخی خود را بدرقه میکنند و در پایان، پیروزی خود را با آن آهنگها جشن میگیرند.
این همان چیزی است که باعث میشود این نیرو به روحیه تبدیل شود و با این روحیه، به مبارزه و آزادی روی میآورند. اما چه کسی گفته است که هنر فقط برای هنرمندان است؟ و چه کسی گفته است که مبارزان نمیدانند هنر چیست؟ کسانی که هر لحظه از زندگی، هر خیابانی که از آن میگذرند و در هر امیدی که در دل مردم خود میسازند، زندگی را زیبا میکنند، آنها هستند. زیرا آزادی، جستجوی حقیقت است، که مقدسترین چیز، نجات میهن است. این حقیقت آن انقلابیونی است که در راه آزادی گام برمیدارند.
مبارز یپژ یکی از آن مبارزانی است که جهان را از ظلم و ستم دشمنان انسانیت، داعش، نجات داد و آوازی را به همه رفقای خود که امروز در سنگرهای جنگ علیه آن دشمن وحشی که از اخلاق و انسانیت دور است، میجنگند، تقدیم میکند. همانطور که میدانیم در تاریخ کوردها، اعراب و سایر ملل، آوازخوانی از اهمیت ویژهای برخوردار است که با آن، مردم درد، رنج، حماسههای تاریخی و شادیهای خود را بیان میکنند. مبارز یپژ، هِوی ژیان، حماسه درویش و عَدوله را در شخصیت رفقا و مبارزان خود میخواند. آن مبارزانی که در سنگرهای جنگ از میهن و خاک خود دفاع میکنند، مانند درویش در برابر آن دشمنان برای یافتن عدوله جنگیدند. زیرا عَدوله نه فقط یک شخص بود، عَدوله میهن و جامعه درویش بود. درویش از خاک، وطن و قبیله خود دفاع کرد و در راه آن، با وجود اینکه میدانست دیگر عَدوله را نخواهد دید، جان خود را فدا کرد و به این ترتیب نام خود، حماسه خود و فداکاری خود را در تاریخ ثبت کرد. در روزگار ما، مبارزان و فداییان ما چنین حماسههایی را بار دیگر زنده میکنند.
هِوی ژیان که یک سال پیش به صفوف یپژ پیوسته است، گفت: «از طریق آواز، احساسات خود را برای رفقای خود و مردم مقاومتگر خود که در سد تشرین هستند، بیان میکنم. سد تشرینی که به یمن آن حماسههایی که با مقاومت نوشته شدند، به سد شهدا تبدیل شد. ما امروز سلاح را نه فقط برای دفاع از خود، بلکه برای دفاع از رویاهای خود و مردم خود برداشتهایم تا زندگی توأم با صلح و امنیت را به مردم خود هدیه کنیم.»
هِوی با یک دست سلاح خود را بلند میکند و بازوی دیگرش را به رفقایش میسپارد و با صدای شفاف خود آن آوازها را میخواند. این نیز معنای متفاوتی به زندگی و مبارزه او میبخشد و امید و روحیه را در دل مردم و کودکان میکارد. هِوی برای اینکه آیندهای آزاد و روشن برای آنها رقم بزند، راه امنیت و صلح را میسازد.