به عنوان بخشی از الحاق باشور کوردستان توسط دولت ترکیه، صدها روستا در این منطقه تخلیه می‌شوند. در حالی که محموله‌های نظامی روزانه به منطقه آمدیه از توابع دهوک ادامه دارد، ارتش ترکیه به مناطق و روستاهایی که در آن مستقر است حمله می‌کند تا حضور دائمی در این منطقه داشته باشد. در این زمینه در حالی که بیش از ۱۰۰ روستا تخلیه شد، بیش از ۶۰۰ روستا در معرض تهدید قرار دارند. بارزانی‌ها که باشور را به روی الحاق ترکیه باز کردند، در حال جنگ بر سر تاج و تخت هستند.

درگیری و کشمکش بارزانی‌ها

در حالی که حزب دمکرات کوردستان (پ‌د‌ک) نقش پیشتازی سیاست اشغال و الحاق در میدان را بر عهده می‌گیرد، بازتاب‌های داخلی مارپیچ خیانت در پ‌د‌ک را دیگر نمی‌توان پنهان کرد. جنگ‌های خاندانی بر سر دستاوردهای مردم کورد به نقطه‌ای بی‌بازگشت بین نچیروان بارزانی و مسرور بارزانی رسیده است. یکی از آخرین مشکلات دیدار مسعود بارزانی با بغداد به عنوان رئیس حکومت اقلیم کوردستان بود.

ارتش ترکیه برای حفظ قدرت پ‌د‌ک نمی‌آید

به نظر می‌رسد توانایی دولت اردوغان برای عمل آزادانه در باشور کوردستان و انجام حملات نظامی حتی در مناطق غیرنظامی معادل منطقه‌ای سیاست پ‌د‌ک مبنی بر تکیه بر دشمن است. در ادامه این سیاست، در روزهای اخیر هزاران سرباز و صدها تانک به باشور اعزام شده و پایگاه‌های نظامی زیادی نیز ایجاد شده است. قدرت نظامی دولت ترکیه که در باشور کوردستان و عراق در نتیجه جستجوی خلافت جدید مستقر شده است، برای محافظت از قدرت پ‌د‌ک «هدر داده نمی‌شود». برخلاف آنچه تصور می‌شد، در پایان روز، ترکیه جدیدی با تعداد استان‌های افزایش‌یافته در حال طراحی است.

گام به گام پیش به سوی یک قدرت شبه‌نظامی

تمایل بارزانی‌ها برای شکل دادن به تلاش‌های خود برای بقا از طریق فروپاشی پ‌ک‌ک بواسطه تسلیم دهوک و هولیر به دولت ترکیه است. در واقع، در حالی که وقایع میدانی در این راستا ادامه دارد، ارتش ترکیه اقدامات اداری اماکن تحت تصرف نیروهای پ‌د‌ک را نیز در اختیار گرفت. در عین حال این امر به معنای مبدل شدن به نیروی شبه‌نظامی دولت ترکیه است.

انحلال در مبارزه بین نچیروان بارزانی و مسرور بارزانی آغاز شده است

با آشکارتر شدن تضاد بین نچیروان بارزانی و مسعود-مسرور بارزانی که تصویر جنگ بر سر قدرت است، تلاش پدر و پسر برای انحلال نچیروان بارزانی نیز افزایش یافت.

درگیری میان بارزانی‌ها که هر از چند گاهی نیز سوژه اخباری بود، با قتل محسن رشید، یکی از مدیران ارشد مقتول پ‌دک بیشتر شد. در حالی که اشاره شد که طرف نچیروان بارزانی علیه این موضوع اقدام کرده است، اما معلوم شد که مسرور بارزانی و محفلش افراد نزدیک به نچیروان بارزانی را در پاراستن (دستگاه اطلاعاتی پ‌دک‌) تصفیه کرده‌اند. در این زمینه، پنهان کردن برخی قتل‌های سیاسی در شهر هولیر از افکار عمومی از جمله اطلاعاتی است که به دست آمده است.

مسعود بارزانی به عنوان نخست‌وزیر اقلیم به بغداد می‌رود...

از سوی دیگر، تصمیم مسعود بارزانی، رئیس پ‌دک برای رفتن به بغداد و نشستن در کنار دولت مرکزی عراق به عنوان رئیس اداره منطقه، اقدام قابل توجه دیگری است. در میان هیئتی که همراه بارزانی به بغداد رفتند؛ در حالی که رِبَر احمد وزیر امور داخلی اقلیم کوردستان، امید صباح رئیس شورای وزیران و همچنین بسیاری از مقامات دولتی حضور داشتند، سودانی نخست وزیر عراق پس از این دیدار بیانیه‌ای ارائه کرد و گفت: «قطعاً مرحله خوبی را در ایجاد اعتماد در روابط بین حکومت فدرال و حکومت اقلیم کوردستان پشت سر گذاشته‌ایم..» بیانیه وی بحث در مورد ظرفیت سفر بارزانی به بغداد را به ابعاد دیگری تبدیل کرد. پیش‌بینی می‌شود بحران ناشی از دیدار بارزانی‌ها در بغداد در روزهای آینده عمیق‌تر شود.

نچیروان بارزانی درخواست حمایت کرد

گزارش‌ها حاکی از آن است که نچیروان بارزانی در برابر اقدامات مسعود بارزانی خواستار حمایت قدرت‌های بین‌المللی شده است. برخی محافل همچنین اشاره می‌کنند که قدرت‌های بین‌المللی به نچیروان بارزانی نزدیک‌تر شده‌اند.

«وجودیابی» از طریق پ‌ک‌ک

از سوی دیگر، تلاش هر دو طرف بارزانی برای اثبات خود از طریق پ‌ک‌ک نمونه بارز این است که مارپیچ خیانت چقدر عمیق است. اعطای مبالغ هنگفت از سوی پ‌د‌ک به برخی نهادها در عراق و هدف قرار دادن رسمی ی‌ن‌ک و پ‌ک‌ک در رابطه با موضوع آتش‌سوزی یکی از مهم‌ترین نمونه‌هایی است که باید مورد بررسی قرار گیرد. ابراز خشم اتحادیه میهنی کوردستان با گفتن «عکس‌ها و فیلم‌هایی از داعشی‌ها را داریم که به باشور آورده‌اند» باعث شد تا نچیروان بارزانی از این موضوع عقب‌نشینی کند. بلافاصله پس از این بیانیه، بارزانی در مقابل دوربین‌ها حاضر شد و گفت: «هیچ مدرکی دال بر دست داشتن ی‌ن‌ک وجود ندارد، این پ‌ک‌ک است که آتش‌سوزی‌ها را سازماندهی کرده است»، تلاش برای جرم‌انگاری جنبش آزادی کوردستان در نتیجه این سیاست شکل گرفته است. با این کار، نچیروان بارزانی که می‌خواست اتحادیه میهنی را به نفع خود جلب کند، پیام خود را به وضوح بیان کرد.

باز هم، لابی‌گری مسعود بارزانی به نفع دولت ترکیه برای اشغال در بغداد به عنوان یک تحول متفاوت که منعکس‌کننده سیاست پ‌د‌ک است، برجسته می‌شود. مسرور بارزانی که نیروهای ویژه به نام پارستن و گولان را در مناطق حفاظتی مدیا مستقر می‌کند و در راس دسته‌هایی قرار می‌گیرد که اراده مردم شنگال را غصب می‌کنند، و بدین ترتیب آنچه از پدرش باقی مانده را تکمیل می‌کند.