هدف از اقدام ما پایان دادن به حصر غیرانسانی است که دولت ترکیه بر اوجالان اعمال می‌کند. تا زمانی که تقاضای ما برآورده نشود، دست از اعتصاب نخواهیم کشید. چشم انداز مرگ ما را از ادامه تصمیم به اعتراض باز نمی‌دارد."
کاردو بوکانی یکی از ١۴ اعتصابگر غذا در استراسبورگ است که خواستار پایان دادن به حصر غیرانسانی اعمال شده بر رهبر خلق کرد عبدالله اوجالان است. کاردو طی فراخوانی از دانشگاهیان، روشنفکران و فیلسوفان بین‌المللی خواستار حمایت از اقدام آنها شد.
متن فراخوان به شرح زیر است:
"دوستان عزیز و همکاران،
آکادمیسین‌های عزیز، روشنفکران و فیلسوفان
به نمایندگی از اعتصاب غذای کردها در استراسبورگ از شما می‌خواهم برای پایان دادن به حصر عبدالله اوجالان رهبر خلق کرد که ٢٠ سال گذشته را در زندان بسر برده است به ما کمک کنید تا حقوق بنیادین وی مراعات شود.
من یک شهروند ایرلندی هستم و همراه با ١٣ فعال سیاسی دیگر از جمله وکیل، پارلمانتار سابق، سیاستمدار، روشنفکر و روزنامه نگار، از ١٧ دسامبر در اعتصاب غذای نامحدود در استراسبورگ شرکت کرده‌ام. ما در اینجا گرد هم آمده‌ایم زیرا دفتر شورای اروپا در این شهر است. در حال حاضر بیش از ٣٠٠ کرد در اعتصاب غذای نامحدود در مکان‌های مختلف وجود دارد، بسیاری از آنها زندانیان سیاسی در ترکیه هستند. اعتصاب غذا توسط زندانی سابق، لیلا گووَن در ٧ نوامبر آغاز شد. هدف ما پایان دادن به انزوای غیرانسانی است که دولت ترکیه به اوجالان تحمیل کرده است. خواسته ما دیدار و ملاقات منظم اعضای خانواده و وکلا با عبدالله اوجالان است، همانگونه که ترکیه قوانین بین‌المللی حقوق بشر و قانون اساسی در این مورد را پذیرفته است.
اوجالان یک زندانی سیاسی معمولی نیست، اولا او یک چهره سیاسی است که میلیونها نفر از کردها ایشان را به عنوان رهبر حقیقی خود مورد احترام قرار می‌دهند. ایشان زندگی خود را وقف نجات کردستان از استعمار بی‌رحمانه و داخلی [رژیم‌های] ترکیه، ایران، عراق و سوریه نموده است. دوم، او یک نظریه‌پرداز سیاسی است که روژاوا در شمال سوریه ثمره اندیشه‌های فلسفی ایشان است؛ جامعه‌ای دمکراتیک، چند فرهنگی و فمینیستی که توسط نیروهای مترقی در سراسر جهان تحسین شده است. سوم اینکه، وی سیاستمدار‌ترین صدا در ترکیه است که خواستار صلح و راه حل دمکراتیک برای چاره‌یابی مسئله کردهاست. خاموش کردن شخصیتی سیاسی همچون اوجالان ساکت کردن ندای حیاتی صلح در ترکیه است.
شما حق دارید بپرسید، چرا زندگی خود را در معرض خطر قرار می‌دهید؟ پاسخ ساده است: بی‌تفاوتی اروپا نسبت به مسئله کرد به طور کلی و به ویژه پرونده اوجالان، هیچ جایگزینی برای ما نگذاشته است. قصور مداوم موسسات اروپایی، مانند کمیته پیشگیری از شکنجه و شورای اروپا، در انجام وظیفه ما را به عنوان شهروندان اروپایی وادار کرده است تا این دوره مرگبار را بگذرانیم. ناتوانی آنها در عمل، به بحران دمکراسی و تضعیف ارزشهای انسانی انجامیده است و مسئول هر گونه مرگ و میر آنان خواهند بود. در نهایت، انتظار ما از موسسات اروپایی فراتر از حمایت شفاهی است، آنچه ما می‌خواهیم یک گام عملی و قابل پیگیری است.
تا زمانی که تقاضای ما برآورده نشود، اعتصاب غذا را ادامه خواهیم داد. چشم انداز مرگ ما را از ادامه تصمیم به اعتراض باز نمی‌دارد. ما به عنوان انسان مسئولیت‌های انسانی خود در جهان را درک می‌کنیم. ما با هم، قدرت تصمیم‌گیری در مورد آنچه که در جهان روی می‌دهد را داریم. ما تصمیم گرفتیم که عقب‌نشینی جهانی از دمکراسی را نپذیریم. ما تصمیم گرفته‌ایم که در برابر سکوت و بی‌تفاوتی سبعانه مقاومت کنیم.
به عنوان یک فیلسوف سیاسی جوان که در دانشگاه دوبلین تدریس می‌کند و از طرف بیش از ٣٠٠ اعتصابگر غذا؛ از شما خواسته می‌شود که موسسات اروپایی را فراخوانده تا فریاد شهروندان خود را در استراسبورگ بشنوند و برای انجام وظایف خود، که در کنوانسیون اروپایی حقوق بشر قید شده است، برای پایان دادن به انزوای اعمال شده بر اوجالان قبل از آنکه دیر شود گام بردارند."
کاردو بوکانی: دکترای تئوری سیاسی؛ استاد پیشین فلسفه‌ی سیاسی؛ دانشگاه دوبلین، ایرلند.
نویسنده کتاب‌های:
١- وضعیت استثنایی، وضعیت کرد/ ٢٠١۶
٢- ارتباطات اجتماعی و بسیج سیاسیِ کُردی در ترکیه/ ٢٠١٧
کاردو بوکانی یکی از چهارده سیاستمدار و فعال کردستانی است که از ١٧ دسامبر ٢٠١٨/ ٢۶ آذر ١٣٩٧ برای پایان دادن به حصر و انزوای رهبر خلق کرد عبدالله اوجالان دست به اعتصاب غذای نامحدود زدند. کاردو امروز در ٧٩مین روز اعتصاب غذاست.
