گونه‌ای از قهوه که پیش از تاسیس جمهوری ترکیه با هویت کوردی وجود داشت با تاسیس دولت ترک تغییر نام یافته و از آن تحت عنوان قهوه ترک یاد می‌گردد. قهوه‌ای که امروز از آن تحت عنوان قهوه 'menengiç' یاد می‌گردد و با نام 'قهوه قزوان' در مناطق آمَد، سمسور، مردین، الیح استحصال می‌گردد، در اوایل قرن بیستم عثمانی‌ها خود را مالک آن شناخته و در اروپا و بسیاری از مناطق دیگر جهان آن را به فروش می‌رساندند.

البته نباید قهوه menengîç را با قهوه‌ای اشتباه گرفت که برای نخستین بار در اتیوپی و یمن استحصال شده و در زبان عربی از آن تحت عنوان 'القهوه' یاد می‌شود. قهوه کوردی طی سالهای ۱۸۳۰ تا ۱۹۳۰ در فرانسه تحت عنوان 'Chicorée au Kurde' مورد معامله قرار می‌گرفت. اما بعد از تاسیس دولت ترک 'Chicorée au Kurde تغییر نام یافته و به قهوه ترک معروف شد. این قهوه در سال ۲۰۱۳ به عنوان قهوه ترک در سال ۲۰۱۳ در رده میراث طبیعی بین‌المللی در یونسکو ثبت شد.

قهوه از محصول درخت بنه یا پسته کوهی (قزوان) استحصال شده و حاوی کافئین است. بر روی برچسب این قهوه که در آغاز سده در فرانسه فروخته می‌شد، عکسی از یک رزمنده کورد نقش بسته بود که گمان می‌رود تصویری از جنگجوی کورد در سده ۱۵ باشد. گفته می‌شود که این تصویر در قرن هفدهم از سوی سیاحان اروپایی ثبت شده است. زمانیکه قهوه کورد به فرانسه رسید، هنوز خبری از قهوه در اروپا نبود. در فرانسه نخستین قهوه‌خانه‌ها قبل از سال ۱۶۵۴ در مارسی ایجاد شدند. به همین دلیل بود که قهوه کورد در اروپا در رده نخستین نوشیدنها جای گرفته است.

بعد از آنکه از طریق قتل‌عام و کشتار جمعی، میراث فرهنگی دیگر خلق‌ها به تاراج و یغما رفت، برخی از سنت‌ها به تمامی رخت بربستند و تنها یادی از آنان در خاطره‌ها باقی ماند. از قهوه کورد نیز که در فرانسه فروخته می‌شد تنها برچسب آن باقی ماند. این برچسب هنوز نیز به صورت آنلاین در فضای مجازی به عنوان نشانگر فرهنگ عصر گذشته به فروش می رسد. به رغم آنکه هویت قهوه کورد از دست رفته است؛ اما با این وجود هم اکنون نیز در کوردستان در بسیاری از خانواده‌ها و قهوه‌خانه‌ها از قهوه قزوان استفاده می‌شود.