"... مقاومت ستایش برانگیز زنان کرد در به شکست کشاندن داعش بعنوان خشن‌ترین و قدرتمند‌ترین گروه تروریستی تاریخ خاورمیانه، نقش پر اهمیت و کلیدی زنان به عنوان ستونهای اصلی جوامع انسانی را یادآور می‌گرداند ..."
دبیرخانه سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان با انتشار بیانیه‌ای ضمن گرامیداشت ٨ مارس روز جهانی زن با اشاره به چهارده دهه مبارزه زنان در سطح جهان از آنها به عنوان "بازوی توانمند و چشمان تیزبین حرکتهای مدنی" نام می‌برد و زنان را "رهبر جنبش اعتراضی مردم" در ایران می‌نامد.
بیانیه سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان در آغاز با مرور تاریخ مبارزات زنان کارگر در غرب اشاره نموده و سپس به مسائل زنان در ایران و روژهلات می‌پردازد.
این سازمان سپس به وضعیت زنان در شرایط کنونی جهان پرداخته و می‌گوید:" در سالهای اخیر نیز مسائل زنان متاثر از بحرانهای سیاسی و امنیتی و بحران بازگشت بنیاد گرایی مذهبی و آموزه های خشونت محور مذهبی دستمایه گروههای واپسگرا و تروریست ها در جهان گردیده است که کمترین نتیجه آن بازگشت برده‌داری و استثمار زنان به عنوان برده جنسی بوده است.
حدود چهارده دهه از نخستین حرکتهای اعتراضی زنان در جهان می گذرد. زنان طی این سالها همیشه زبان گویای مردم جامعه خود بوده‌اند. زنان در کنار طرح خواستهای جدی خود همچون پل رابط دمکراتیک در میان اقشار مختلف مردم، بیانگر خواستها و مطالبات آنان به مسالمت‌آمیز‌ترین شکل ممکن بوده‌اند. صدای این اعتراض های مدنی امروز دیگر نه کاملاً زنانه است و نه محدود به منطقه و کشوری خاص است. اعتراض‌های مدنی زنان امروز برخوردار از پشتوانه و حمایتهای نظری و عملی روشنفکران جامعه و مردان همفکر است."
بیانیه سپس به تفصیل در مورد وضعیت ناگوار زنان در ایران و روژهلات داد سخن داده و از نقش پیشاهنگ آنان در مبارزه دمکراتیک خبر می‌دهد:"در ایران اما حضور جدی زنان در جامعه به سالهای آغازین مشروطیت باز میگردد. زنان البته در ابتدا برای تحقق خواستها و مطالبات خاص خود، بطور ویژه وارد میدان مبارزه نشده بودند. زنان ایرانی طی آن سالها در مبارزات ضد استعماری همرزم مردان مشارکت نمودن و آن با تمام کاستیهایش اولین گام شان برای حضور فعال در جامعه ایران بود.
مطالبات زنان در ایران نیز متاثر از فاکتورهای چون جنگ، فقر، بیکاری، رسوم، سنن، عرف، مذهب و خشونتهای دولتی، مذهبی و خانوادگی بوده است.
در کردستان و روژهلات اما، تلاش برای آشنایی با مسائل زنان کرد بدون شناخت جامعه کرد تلاشی عبث است. جامعه ای که بسیاری از روشنفکران، روزنامه نگاران و حتی مدافعان حقوق بشر غیر کرد نیز از کنار آن ساده و بی تفاوت گذشته اند و هیچ گاه تحلیلی روشن و درست و مبتنی بر واقعیت های موجود از عمق مسائل جاری و ساری در آن ارائه ندادند. آغاز و پیشینه مساله کرد در ایران به بیش از یک قرن و نیم پیش باز میگردد. زنان کرد ایرانی بیش از ۱۵۰ سال است که در کنار مردان کرد برای احیای هویت از دست رفته‌شان در حال مبارزه‌اند. مطالبات زنان کرد همیشه متاثر از حقوق و مطالبات مردم کرد و جنبشهای کردی بوده است. خواسته‌ها و مطالبات مردم کرد تا کنون خواستهای زنان را در هاله و تحت الشعاع خود قرار داده است. مردمی که نه در حکومت ایران مشارکتی داشته‌اند و نه حتی حق دخالت در تعیین سرنوشت خویش.
زنان کرد سالهاست که قربانی رویکرد امنیتی دولت ایران به مناطق کردستان و خشونتهای دولتی ناشی از این رویکرد، هستند. خشونتهای که زنان مرکز نشین به نسبت کمتری آن را احتمالا طی سالهای اخیر لمس نموده‌اند.
از دیگر تبعات رویکرد امنیتی ایران به مناطق روژهلات کردستان، عدم امکان سرمایه گذاری و توسعه نیافتگی در این مناطق است که افزایش بیکاری در منطقه را به دنبال داشته است و این خود به تنهایی امنیت انسانی مردم کرد را به شدت مورد تهدید قرار داده که به تبع اولین قربانیان چنین تهدیدی زنان و کودکان‌اند.
رویکرد امنیتی دولت ایران به کردستان روژهلات و تبع آن فقدان فضایی آزاد و مناسب جهت پیگیری حقوق شهروندی و مدنی مردم کرد، گرایش به تشکیل احزاب مبارزه‌جو با مشی مسلحانه را تشدید نموده است. در سایه فضایی به شدت میلیتاریستی و تشدید ناامنی روانی و انسانی و اجتماعی در مناطق کردستان، زنان و کودکان کرد با آسیبهای بسیار جدی مواجه شده‌اند.
زنان کرد در کنار مردان برای کسب حداقل های حقوق شهروندی و مطالبات سیاسی، اجتماعی و اتنیکی پا در میدان مبارزه‌ای ناعادلانه و نابرابر نهاده‌اند. در این مبارزه زنان کرد همچون مردان با زندان، اعدام، شکنجه، تجاوز، توهین، تحقیر و تبعید روبرو میشوند. "
بیانیه به وضعیت زنان زندانی می‌پردازد:"امسال در حالی به استقبال ۸ مارس می‌رویم که تعدادی از زنان فعال کرد و غیر کرد همچنان زندانی هستند. برخی از آنان مانند زینب جلالیان قربانی شرایطی شده‌اند که خود در به وجود آمدنش کمترین نقش را نداشته‌اند. مادرانی هم چنان عزادار اعدام فرزندانشان و یا نگران وضعیت فرزندان در بندشان هستند. زنان کرد همچنان قربانی تبعیض جنسیتی، خشونتهای خانگی و مذهبی و خشونتهای عریان دولتی‌اند. آمار خودکشی و خود سوزی زنان جوان کرد که خود معلول علتهای بسیاری است، هم چنان رو به افزایش است. گزارشهای فعالان حقوق بشر همچنان از وجود قتلهای ناموسی در مناطق کردنشین حکایت دارد. فقر و بیکاری و بحران اقتصادی ادامه حیات بسیاری از خانواده های پر جمعیت کرد را با بحران و تهدید جدی مواجه کرده است."
در ادامه آمده است:"سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان بر این باور است که چهارده دهه مبارزه زنان در جهان ثابت کرده که آنان همچنان بازوی توانمند و چشمان تیز بین حرکتهای مدنی اند. زنان از پتانسیل بسیار بالایی برای ایجاد و هدایت و رهبری جنبشهای عظیم اجتماعی برخوردارند و این زنان‌اند که رهبری جنبش اعتراضی مردم ایران را بر عهده دارند. بر همین اساس سازمان حقوق بشر کردستان در پاسخ به ندای دموکراسی‌خواهی و برابری طلبی زنان کرد و زنان ایرانی امسال نیز بر خواست «آزادی و برابری جنسیتی در ایران و کردستان» پای می‌فشارد.
سازمان حقوق بشر کردستان در عین حال معتقد است طیف‌های مختلف جنبش زنان، هیچ گاه نتوانسته‌اند مسائل و مشکلات تمام زنان ایران خصوصاً زنان اقلیتهای قومی و مذهبی، اتنیکها و ملیتها را نمایندگی کنند. برخی مطالبات مطرح شده توسط زنان مرکز‌نشین حتی در رویای بسیاری از زنان حاشیه‌نشین هم نتوانسته است جایی داشته باشد و بسیاری مشکلات زنان در حاشیه نیز هیچ گاه مجال طرح پیدا نکرده‌اند.
این سازمان همچنین معتقد است که کم توجهی به جنبشهای زنان در کنار جنبشهای مدنی، سیاسی و اجتماعی به معنی حذف نیمی از بدنه و پیکره اجتماع و در نهایت عقیم ماندن این گونه جنبشهاست.
سازمان حقوق بشر کردستان بر این اعتقاد است که سکانداری جنبشهای مردمی باید به زنان سپرده شود و به شیوه‌های مسالمت‌آمیز آنان برای هدایت این جنبشها باید باور داشت.
سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان ضمن گرامیداشت روز هشتم مارس، آن را فقط یک روز جهت طرح سالها مطالبات انباشت شده خاص زنان نمی‌داند بلکه هشتم مارس را فرصتی جهانی برای طرح مطالبات به شیوه‌های کاملا دمکراتیک و به شکلی همه جانبه می‌پندارد. در واقع زنان را به مثابه رابط دمکراتیک بین اقشار گوناگون اجتماع می‌انگارد که می‌توانند خواستهای طیف‌ها و گروههای مختلف را به مسالمت‌آمیز‌ترین شکل ممکن مطرح و نمایندگی کنند.
سازمان حقوق بشر کردستان در پایان ضمن یادآوری وقایع خشونت بار چند سالە اخیر در منطقه خاورمیانه و بخشهای مختلف کردستان، بویژه ظهور ابر گروه خشن دولت اسلامی عراق و شام موسوم به داعش، توسل جستن این گروه به شیوه های خشونت آمیز، قدرت اسلحه، تعصب بنیاد گرایی مذهبی، تحمیل ایدئولوژی مذهبی، سرکوب و لگد کوب کردن اساسی ترین حقوق انسانی زنان و کشتار و به بردگی گرفتن زنان کرد ایزدی توسط این گروه تروریستی و در مقابل آن، مقاومت ستایش برانگیز زنان کرد در به شکست کشاندن داعش بعنوان خشن‌ترین و قدرتمند‌ترین گروه تروریستی تاریخ خاورمیانه، نقش پر اهمیت و کلیدی زنان به عنوان ستونهای اصلی جوامع انسانی را یادآور می‌گرداند.
این سازمان همچنین خطاب به حکومتهای ایران، ترکیه و سوریه اعلام می‌کند که آنها تنها با رعایت و بهبود وضعیت حقوق بشر، اتخاذ سیاست صلح و آشتی با اتنیکها و ملیتها، برقراری دموکراسی، اعاده حقوق و تامین خواستها، مطالبات و منافع اقشار و طبقات مختلف جامعه، اقلیتها، اتنیکها و ملیتهای تحت ستم، زنان، کودکان، جوانان و کارگران می‌توانند اعتبار این کشورها را احیاء و حیثیت آنها را اعاده نمایند. برون رفت این کشورها از وضعیت موجود، تطبیق کلیه قوانین با اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق های بین المللی، الغای قوانین ناقض حقوق بشری و پایبندی این کشورها به تعهدات بین‌المللی و اجرای کامل منشور و کنوانسیون‌های حقوق بشر است. "
