انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان از ۱۵ فوریه ۱۹۹۹ ادامه دارد. درخواست‌های وکلا و خانواده‌اش برای ملاقات با او، خودسرانه رد می‌شود یا بدون پاسخ می‌ماند و ماه‌ها بعد اعلام می‌شود که او مجازات انضباطی شده است. اما دلیل مجازات انضباطی هرگز اعلام نشده است.

در کنفرانس صلح و دموکراسی در برلین، با وزیر کشور و دادگستری سابق ایسلند اوگموندور یوناسون، در مورد انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان صحبت کردیم.

«سیستم شکنجه امرالی باید شکسته شود»

اوگموندور یوناسون توضیح داد که رهبر عبدالله اوجالان از سال ۱۹۹۹ در جزیره امرالی در انزوای شدید نگهداری شده است و گفت: «این وضعیت ربع قرن است که ادامه دارد و از هر زاویه که نگاه کنیم این وضعیت بسیار بحرانی است. به شرایط نگاه کنید، با وجود اینکه من در موضوع شکنجه یا زندان متخصص نیستم، اما وقتی آدم قوانین و عهدنامه‌های مربوطه را می‌خواند، می‌فهمد که این وضعیت خلاف حقوق بشر است. در واقع، علیه همه کوردها و تلاشی برای منزوی کردن همه خلق کورد است.

رهبر عبدالله اوجالان را همه به عنوان رهبر جنبش آزادی کوردها می‌شناسند. این جنبش برای حقوق دموکراتیک، سیاسی و فرهنگی کوردها و برای حقوق بشر مبارزه می‌کند. پیام آنکارا با انزوای عبدالله اوجالان پیامی برای همه کوردهایی است که با این مبارزه برای آزادی ارتباط دارند. این پیام برای کوردهایی است که برای حقوق بشر تلاش می‌کنند و به این شرح است: «انزوای تحمیلی ممکن است برای شما هم اتفاق بیفتد.» بنابراین، این یک تلاش مشروع است که مردم از شکنجه در سیستم امرالی صحبت کنند و صد البته این سیستم شکنجه باید شکسته شود. در اینجا به تلاش مشترک کوردها و جامعه بین‌المللی نیاز داریم.»

«می‌خواهند سر فرود بیاورد»

اوگموندور یوناسون به گزارش سی‌پی‌تی در سال ۲۰۱۹ اشاره کرد و گفت که بر اساس آن گزارش باید فوراً به سیستم تحمیل انزوا در امرالی پایان داده شود. یوناسون گفت: «اما بعد هیچ اتفاقی نیفتاد. من قبلاً بخشی از هیئت امرالی بودم و چیزی که از آن آموختم این بود: ترکیه، ناتو یا متحدانش صلح بی‌قید و شرط نمی‌خواهند، آنها صلح مشروط می‌خواهند. شرط آنها تسلیم شدن است. اطاعت کوردهاست. می‌گویند ما از شما می‌خواهیم که سر فرود آورید. مشکل این است.

من در ماه می سال گذشته به هیئت امرالی پیوستم. پس از سفر به ترکیه، کنفرانس مطبوعاتی برگزار کردیم. این دیدار در اجلاس سران شورای وزیران در رَیکیاویک برگزار شد. یکی از اعضای ما، لورا کاستل، وظیفه پیگیری این موضوع را داشت. او به مجلس نمایندگان نامه نوشت، به شورای وزیران رفت و پرسید که آنها چه خواهند کرد و انزوای عبدالله اوجالان را چگونه ارزیابی می‌کنند.

پاسخی که به او داده شد این بود که ما نمی‌توانیم به شما پاسخ دهیم. یعنی نتیجه‌ای که من گرفتم این است که از مقامات ترکیه نمی‌توان انتظار صلح داشت. هیچ انتظاری از شورای اروپا هم نمی‌رود. تا زمانی که ما خود اقدام نکنیم نمی‌توان از ناتو انتظار داشت.»

«ما صلح را از کوردستان آغاز خواهیم کرد و آن را در سراسر جهان گسترش می‌دهیم»

یوناسون به اهمیت ایجاد یک شبکه بین‌المللی مقاومت و مبارزه اشاره کرد و گفت: «نیروهای امپریالیست هم این کار را می‌کنند، آنها با هم همکاری می‌کنند؛ ما هم باید همین کار را بکنیم، بشریت را مخاطب قرار دهیم. وقتی انسان‌ها به تاریخ نگاه می‌کنند، می‌بینند که با اتحاد پیروز خواهند شد.

چنین جنبشی موفقیت‌آمیز خواهد بود. من در کنفرانس یا در سخنرانی‌های خود، توجه را به جنبش صلح دهه ۱۹۸۰ جلب می‌کنم؛ زمانی که ناتو به ویژه ایالات متحده آمریکا می‌خواست موشک‌های کوتاه برد و دوربرد را در آلمان علیه اتحاد جماهیر شوروی و بلوک شرق مستقر کند. تظاهرات برگزار شد؛ اول کوچک بودند بعد فراگیر شد. در سال ۱۹۸۱ دویست و پنجاه هزار نفر در بن جمع شدند و ما به پیروزی رسیدیم. آن جنبش به موفقیت رسید.

اکنون ما پیمان INF در سال ۱۹۸۷ را امضا کردیم که البته توسط ایالات متحده نقض شد. اما بهرحال این یک موفقیت بود. در سال ۲۰۰۳ عراق مورد اشغال قرار گرفت. اینجا در برلین، نیم میلیون نفر به میدان رفتند. نتیجه چه شد؟ دولت آلمان نتوانست از حمله به عراق حمایت کند. لذا من این را مصداق تأثیر حرکت مردم و افکار عمومی می‌دانم.

امیدوارم در مورد رهبر عبدالله اوجالان هم بتوانیم این کار را انجام دهیم. زیرا جهان اکنون با تهدید بسیار جدی جنگ مواجه است. در هر کجای دنیا؛ در اوکراین، فلسطین، ترکیه، باشور، باکور، روژاوا.

جنگ در همه جا ادامه دارد. البته در غزه بیشتر مورد توجه است. نظر من این است: اگر رهبر عبدالله اوجالان را آزاد کنید، انزوای تحمیلی را از میان بردارید، مانند سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ رفتار کنید، می‌توانید روند مذاکرات صلح را آغاز کنید. این نه تنها در کوردستان، ترکیه و مناطق کوردی، بلکه کل خاورمیانه و جهان را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

این موردی برای معکوس کردن روند دومینوی جنگ است. همانطور که می‌دانید، در ویتنام در جنوب شرقی آسیا، آنها در مورد تئوری دومینو صحبت کردند. تئوری دومینوی ما این خواهد بود: صلح را از کوردستان آغاز کرده و آن را به خاورمیانه و کل جهان گسترش خواهیم داد.

دنیا به این نیاز دارد. منظورم این است که نه تنها کوردها به صلح نیاز دارند، بلکه همه ما به آن نیاز داریم و برای رسیدن به صلحی فراگیر و باثبات باید انزوای رهبر عبدالله اوجالان را برداریم.»