به نظر ما مجازات‌هایی که صلاح‌الدین دمیرتاش، فیگن یوکسَک‌داغ و رفقایشان دریافت کردند، مجازات‌هایی هستند که باعث افتخار هستند، نه ناراحت‌کننده. آنها گواه این هستند که ما با ذهنیت و سیاست فاشیستی-نسل‌کشی مبارزه می‌کنیم و هرگز تسلیم نمی‌شویم.
سرانجام آنچه مورد انتظار بود اتفاق افتاد. قوه قضاییه آک‌پ-م‌ه‌پ در تاریخ ۱۶ می در مورد پرونده ساختگی کوبانی که مدت‌ها در حال انجام آن بود تصمیم گرفت و همانطور که انتظار می‌رفت مجازات‌های سنگینی را برای مدیران وقت حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه‌دپ) تعیین کرد. نتیجه مورد بحث با واکنش شدید نیروهای سیاسی دموکراتیک مواجه شد. همچنین تأثیر قابل توجهی در دنیای خارج ایجاد کرد. این نتیجه از آن زمان به شدت مورد بحث بوده است. تصمیم دادگاه فاشیستی با اقدامات توسعه‌یافته در ترکیه و خارج از آن مورد اعتراض قرار گرفته است. بر این اساس به نظر می‌رسد تقریباً همه چیز در مورد این واقعه گفته شده است. منتها ما هم می‌خواهیم با بیان مطالبی در بحث‌ها شرکت کنیم.
قبل از هر چیز بیان کنیم که محاکمه‌ای که توسط قوه قضاییه فاشیست آک‌پ-م‌ه‌پ تحت عنوان «پرونده کوبانی» انجام شد ساختگی بود. آنها با اجبار به قانون یا با پوشاندن آن با قانون این وضعیت را آشکار کردند. بسیاری از این موارد ساختگی وجود دارد که توسط فاشیسم آک‌پ-م‌ه‌پ انجام شده است. «پرونده کوبانی» یکی از آنها بود. تحریکات طیب اردوغان و دولت ترکیه و حمایت آشکار آنها از داعش واکنش اجتماعی قابل توجهی را در سراسر ترکیه به ویژه در میان کوردها به همراه داشت. اگر قرار بود کسانی که به این امر دامن زده‌اند محاکمه می‌شدند، ابتدا طیب اردوغان و دولت باید محاکمه می‌شدند. اما این چیزی نیست که اتفاق افتاده است. جنایتکار طبق معمول قدرتمند شد و سعی کرد مخالفان سیاسی خود را از این طریق در هم بکوبد.
از این حیث، تقریباً هر آنچه در مورد پرونده مورد بحث گفته شد، درست است. اولاً پرونده مورد نظر یک پرونده سیاسی است و تصمیم بر این اساس گرفته شده است. دولت طیب اردوغان سعی کرد با استفاده از قانون به عنوان ابزاری برای سیاست، رقبای سیاسی خود را در هم بکوبد. از سوی دیگر، پرونده مورد بحث و نتیجه آن بار دیگر به وضوح تایید کرد که دولت طیب اردوغان یک دیکتاتوری فاشیستی است. پرونده کوبانی یک پرونده انتقام‌جویانه است، بنابراین تصمیمی که در ۱۶ می صادر شد نیز یک تصمیم انتقام‌جویانه است. با این پرونده و تصمیم، داعش به وضوح حمایت شد، مبارزه با داعش مقصر شناخته شد و مجازات‌های سنگینی در نظر گرفته شد. بدین ترتیب بار دیگر مشخص شد که سرکردگان داعش چه کسانی هستند. مردم کورد و نیروهای دموکراسی ترکیه که به شدت علیه داعش جنگیدند، در شخص نمایندگان سیاسی خود مجازات شدند. در واقع این مدیران وقت ه‌دپ نیستند که مجازات می‌شوند، بلکه مردم کورد و نیروهای دموکراتیک ترکیه در شخص آنها مجازات می‌شوند.
واضح است که همه اینها درست است. بنابراین هر چه بیشتر مورد نقد و افشاگری قرار گیرد بهتر است. باز هم به‌حق و ضروری است که این تصمیم را به رسمیت نشناخته و با آن مبارزه فعال داشته باشیم. در واقع نه تنها باید تصمیم را به رسمیت نشناخت، بلکه باید پرونده مورد نظر را نیز رد کرد و با آن مبارزه کرد. مهم است که برای افزایش آگاهی مردم ترکیه و افکار عمومی جهان تلاش کنیم، به ویژه با افشای این موضوع که این پرونده و تصمیم به وضوح حمایت و صیانت از داعش است.
بدون شک هر کاری که بر این اساس انجام می‌شود لازم است و ما با همه آنها موافقیم. اما چیزهایی وجود دارد که ما می‌خواهیم اضافه کنیم و چیزهایی وجود دارد که کاملاً درک نمی‌کنیم. مثلا به نظر ما زمان تصمیم دادگاه مهم است. محاکمه‌ای که سال‌ها ادامه داشت به دلایلی در ماه می به پایان رسید. شاید بتوان این وضعیت را هم تصادفی دانست. اما اگر کسانی را که این کار را انجام می‌دهند را کینه‌توز بدانیم، باید در هر کاری که انجام می‌دهند به دنبال این کینه‌توزی باشیم. ماه می، ماه بسیار مهمی در مبارزات انقلابی ترکیه و کوردستان است. کوردها و انقلابیون ترکیه این ماه را ماه شهدا تعریف می‌کنند. بنابراین اشتباه نیست اگر چنین تصمیمی را حمله به شهدا و در عین حال تلاش برای انحراف دستور کار بدانیم.
علاوه بر این، ۱۶ می روزی است که اداره کنونی حزب دمکرات کوردستان (پ‌دک) در سال ۱۹۹۷ بیش از هفتاد نفر از آزادیخواهان بیمار و مجروح را در شهر هولیر قتل‌عام کرد. به عبارت دیگر، سالگرد کشتار بی‌سابقه و نفرت‌انگیز است. با توجه به ازدواج غیرقانونی فاشیسم آک‌پ-م‌ه‌پ و اداره پ‌دک، نمی‌توان از خود نپرسید که آیا این درخواست پ‌دک بوده که تصمیم در این روز گرفته شود و آک‌پ-م‌ه‌پ فاشیستی آن را برآورده کرد. در واقع، هر دو نیرو به عنوان دشمنان قسم‌خورده آزادی کوردها و دموکراتیزاسیون ترکیه ایستاده‌اند. آنها هر روز در مورد «ریشه‌کنی» صحبت می‌کنند. بدیهی است که هیچ کاری وجود ندارد که چنین افرادی انجام ندهند.
حالا بیایید به چیزی بپردازیم که نمی‌توانیم بفهمیم. برخی با ارزیابی تصمیم ۱۶ می می‌گویند که «این برخلاف نرمش است». این مفهوم «نرمش» است که ما از درک آن ناتوانیم. با این حال، ریاست مشترک شورای اجرایی کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک) در بیانیه خود گفت که این یک «فریبکاری» است. اما اگر فریبکاری هم باشد، اگر چنین فکر، محاسبه و انتظاری وجود دارد، باید جدی گرفته شود. احتمالاً برخی از ارزیابی‌های انجام شده درباره روند سیاسی پس از انتخابات ۳۱ مارس اشتباه برداشت کرده‌اند. تنش‌زدایی (نرمش)، جستجوی فاشیسم آک‌پ-م‌ه‌پ در روابطش با جهپ است. وگرنه چیزی نیست که شامل نیروها و مردم انقلابی و دموکراتیک باشد. برعکس، این جستجوی فاشیسم آک‌پ-م‌ه‌پ برای کسب حمایت از جهپ و نیروهای مشابه برای حمله بیشتر به مردم کورد و نیروهای انقلابی-دموکراتیک ترکیه است. به عبارت دیگر، نرمش بین آنها برای حمله و کشتار بیشتر کوردها و نیروهای دموکراتیک است. این هرگز نباید اشتباه فهمیده یا اشتباه محاسبه شود.
اگر این وضعیت مبتنی بر دیدار اداره فعلی جهپ با طیب اردوغان باشد و توسط اداره اوزگور اوزل هدایت شود، پس اداره فعلی جهپ کار خطرناکی انجام می‌دهد. دولت کمال کلیچداراوغلو همیشه چنین کارهایی انجام می‌داد. اگر اداره اوزگور اوزل از فاشیسم آک‌پ-م‌ه‌پ در هر شرایطی که دچار مشکل است حمایت کند، به ویژه در حمله به کوردها و نیروهای دموکراتیک، آنگاه هیچ تفاوتی با دولت کلیچدار اوغلو نخواهد داشت. لازم است که این وضعیت به دقت رصد شود، حقایق را بدون تأخیر طولانی‌مدت آشکار کرد و چهره واقعی اداره فعلی جهپ را فاش کرد. البته پیش‌بینی مبارزه بر این اساس نیز ضروری است.
در واقع، موضوع دیگری که نمی‌توانیم به طور کامل درک کنیم، غافلگیری جزئی نیروهای سیاسی دموکراتیک در مواجهه با تصمیم ۱۶ می است. با این حال، ما اصلا از این تصمیم تعجب نکردیم. چون می‌دانستیم این پرونده ساختگی، انتقام‌جویی و داعشی است. دیدیم که سیاست و عملکرد آک‌پ-م‌ه‌پ کاملاً مبتنی بر یک جنگ فاشیستی-نسل‌کشی علیه کوردها و نیروهای دموکراسی است. بنابراین تصمیم بر این اساس خواهد بود و منعکس‌کننده خصومت مورد بحث و ذهنیت و سیاست فاشیستی-نسل‌کشی خواهد بود. در واقع این چیزی است که اتفاق افتاده است. به عبارت دیگر ما انتظارات متفاوتی نداشتیم و به همین دلیل از این تصمیم کوچکترین تعجب نکردیم. بنابراین، کسانی که حداقل تا حدی شگفت‌زده شده بودند، آشکارا انتظارات متفاوتی داشتند. اگر چنین است، پس آنها در درک فاشیسم آک‌پ-م‌ه‌پ اشتباه می‌کنند. البته این باعث ضعف در نگرش و مبارزه با فاشیسم می‌شود.
به عنوان مثال، اگر مدیران وقت ه‌دپ مجازات‌های سنگینی دریافت نکنند، چه کنند؟ این نتیجه یک بار دیگر نشان داد که دولت آک‌پ-م‌ه‌پ چه نوع فاشیسمی است. او نتیجه متفاوتی گرفت، اما از مدیریتی متفاوت. آیا فیگن یوکسَک‌داغ و صلاح‌الدین دمیرتاش، روسای سابق ه‌دپ مجازات‌های سنگینی دریافت نکنند، اما مانند آلتان تان و آیهان بیلگن تبرئه خواهند شد؟ اگر آنها تبرئه می‌شدند یا احکام خفیف دریافت می‌کردند، چه تفاوتی با این شخصیت‌های جاسوس داشتند؟ آن وقت باید خوب بدانیم که از چه چیزی ناراحت باشیم و از چه چیزی خوشحال باشیم. به نظر ما مجازات‌های داده شده به صلاح الدین دمیرتاش، فیگن یوکسک‌داغ و رفقایشان مایه شادی است نه ناراحتی. اینها مجازات‌هایی است که باعث افتخار ماست. آنها گواه این هستند که ما با ذهنیت و سیاست فاشیستی-نسل‌کشی مبارزه می‌کنیم و هرگز تسلیم نمی‌شویم. به هر حال هیچ نتیجه دیگری نمی‌توانست داشته باشد. اگر نتیجه متفاوت بود، دیگر چیزی به نام آزادی و دموکراسی باقی نمی‌ماند. البته باید با این نتیجه هم مبارزه کرد. اما این مبارزه باید با گفتار و عمل درست انجام شود. آن وقت است که موفقیت به دست می‌آید. با درود و آرزوی موفقیت برای همه کسانی که در برابر فاشیسم مقاومت می‌کنند!
منبع: یِنی اوزگور پولیتیکا
