زمانی که هولیر توسط تانک‌های بعث اشغال شده بود، روزنامه «خبات» از آن لذت می‌برد!
حزب دمکرات کوردستان که در طول تاریخ نقش و جایگاه خود را تغییر نداده است، هدف اصلی خود را حمله به جنبش آزادی کوردستان از طریق نهادهای رسانه‌ای خود قرار داده است.
مدتها قبل از معرفی باشور کوردستان، ملا مصطفی بارزانی با وجود اینکه رئیس فرماندهی کل جمهوری کوردستان در مهاباد بود بدون اینکه حتی یک گلوله هم علیه ایران شلیک کند، به پشت سر خود نگاه نکرد و فرار کرد. زمانی که قاضی محمد رهبر جمهوری کوردستان و رفقایش در برابر دشمن زانو نزدند و به دار آویخته شدند، بارزانی و ۵۰۰ پیشمرگه او سعی در فرار به شوروی آن زمان داشتند. بارزانی صدها پیشمرگه را با خود برد و به دروازه مسکو رسید. او از سال ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۸ در آنجا ماند و طعم «فضای سرد» سیاست را چشید.
زمانی که او در روسیه بود
در خاطرات رئیس اطلاعات اتحاد جماهیر شوروی پاول سودوپلاتوف، درباره بارزانی اینگونه آمده است: «از او همانند چاقو بین نیروهای غربی و شرقی استفاده می‌شود.» علاوه بر این، زمانی که بارزانی برای اطلاعات و امور نظامی روسیه کار می‌کرد، ابراهیم احمد و همراهانش در کوه‌های باشور کوردستان برای خلق خود می‌جنگیدند؛ زیرا بارزانی‌ها آنها را ترک کرده و فرار کردند. همان زمان احمد به عنوان دبیر کل پدک انتخاب شد و این سمت ۱۱ سال به طول انجامید.
سال‌های تصفیه و خیانت در داخل پدک
زمانی که بارزانی در روسیه بود، یکی از کارهایی که احمد و همکارانش انجام می‌دادند انتشار روزنامه خبات بود. این روزنامه اولین شماره خود را در این زمان منتشر کرد و تا زمانی که عبدالکریم قاسم با کودتا کنترل دولت عراق را به دست گرفت، به انتشار خود ادامه داد. پس از سیاست‌های معتدل قاسم، بارزانی‌ها شوروی را ترک کردند و از طریق قاهره به عراق بازگشتند. پس از بازگشت بارزانی و همراهانش به عراق، اولین کار آنها حذف احمد و کسانی بود که با او بودند. پس از حذف احمد، بارزانی رهبر پدک شد؛ سپس روزنامه خبات را به دست گرفت و روزنامه را به وضعیت فعلی رساند.
روزنامه خبات شروع به انتشار مطالبی کرد تا حقیقت را وارونه جلوه داده و خیانت بارزانی‌ها به قاضی محمد و فرار او به روسیه به عنوان حماسه‌ای قهرمانانه نشان داده شود.
قبل از آشبَتال
همه این اتفاقات زمانی افتادند که هنوز ۲۹ سال به «آشبَتال/تصفیه» باقی مانده بود. برخی از مناطق کوردستان هنوز تسلیم اشغالگری نشده بود و مبارزات آزادیخواهانه خلق باشور، سنگین‌ترین ضربات را نخورده بود.
رویکرد نسبت به اشغال هولیر
روزنامه خبات بعد از آنکه نقش پدک و بارزانی را به عنوان یک افتخار قلمداد کرد، همچنین دعوت از صدام حسین به اشغال هولیر توسط پدک را همانند یک پیروزی نشان داد؛ صدام حسینی که قاتل ۱۸۲ هزار کورد از جمله با سلاح شیمیایی بود. در ۲۲ آگوست ۱۹۹۶، مسعود بارزانی رئیس پدک نامه‌ای به صدام حسین فرستاد و از او دعوت کرد تا علیه ی‌ن‌ک به هولیر حمله کند. بعداً در ۳۱ آگوست، صدام حسین با تانک، توپ، سلاح‌های سنگین و ۳۰ هزار سرباز به دعوت پدک وارد هولیر شد.
نامه به صدام
صحت نامه ارسالی به صدام حسین، که یکی از بزرگترین قتل عام‌های کوردها را در قرن بیستم انجام داده بود، با انتشار بیانیه‌ای توسط طارق عزیز معاون نخست وزیر وقت عراق در ۳۱ آگوست ۱۹۹۶ در خبرگزاری‌های عراق، تایید شد. بارزانی که دعوتنامه کشتن کوردها را فرستاده بود در نامه خود می‌گوید: «آقای رئیس جمهور، شما باید با موفقیت و درایت خود راه حلی برای مداخله ایران در عراق بیابید (...) از شما استدعا دارم به ارتش عراق دستور دهید به حضور نیروهای خطرناک خارجی و همکار جلال طالبانی خیانتکار پایان دهید و ارتش عراق را به هولیر بیاورید.»
پس از ورود ارتش بعث به هولیر، ۴۵۰ پیشمرگه ی‌ن‌ک جان خود را از دست دادند و صدها نفر مجروح شدند. در همین زمان، روزنامه خبات با کمال میل از حمله بعث به شهرهای کوردستان استقبال کرد.
روزنامه از آن روز تاکنون هرگز از این مسیر خارج نشده است. «تفکر رسمی» روزنامه نیز به همین ترتیب راه خود را ادامه داد.
خاک باشور وجب به وجب از دست می‌رود، اما خبات آرام است
پدک که در طول تاریخ نقش و جایگاه خود را تغییر نداد، هدف اصلی خود را حمله به جنبش آزادی کوردستان از طریق نهادهای رسانه‌ای خود قرار داده است. پدک که در حال حاضر بخشی از باشور کوردستان را به آنکارا، بخشی را به تهران، بخشی را به تل آویو و بخشی را به بغداد می‌دهد تا قدرت را از دست ندهد، با این سیاست‌هایش در مقابل دیدگان خلق باشور است. در نتیجه همه‌پرسی که در سال ۲۰۱۷ برگزار شد، نیمی از خاک باشور کوردستان به ارتش عراق و حشد شعبی واگذار شد.
پدک بیم دارد که نیمه باقی مانده را در پایان انتخاباتی که نمی‌خواهد برگزار کند، از دست بدهد.
تابلوی فعلی واضح و سرراست است. او حمله به خلق کورد و پ‌ک‌ک را راه نجات و «راه حل» خود می‌داند. پدک همواره در تاریخ کوردستان به عنوان نماینده خط خیانت شناخته شده است و همین امر باعث فشار شدیدی بر آنها است. او برای اینکه بتواند خود را از این فشار و تأثیر منفی سیاست «اتکاء بر دشمن» رها کند، تمام تلاش خود را برای ایجاد فضای فریب می‌کند.
دعوت به «بیا و بزن»
با وجود بحران سیاسی و اقتصادی فعلی، پدک و هولیر در جست و جوی راه‌های متفاوتی هستند. در روزنامه خبات، طی خبری برخی نهادهای میهن‌دوست در سلیمانیه را هدف گرفته و ارتش ترکیه را به «بیا و بزن» فراخوانده است. خلق سوران از این اقدامات و تجاوزات بسیار ناراحت و عصبانی هستند. آنها از خود می‌پرسند که آنها کوردها و کوردستان را در ازای چه چیزی هدف قرار می‌دهند؟
روحی که عیسی را به 30 دینار داد!
در خیابان‌ها در کنار خیانت پدک، خیانت‌های تاریخی نیز به یاد آورده می‌شود؛ توجه به خیانت حواری یهودا که دو هزار سال پیش در ازای ۳۰ دینار انجام گرفت، جلب می‌شود. او عیسی را در ازای ۳۰ دینار لو داد. حملات به دمکرات‌ها، انقلابیون و وطن‌دوستان کورد در سلیمانیه، تفاوت چندانی با این روش‌ها و اشکال خیانت تاریخی ندارد.
ذهنیت خیانت در کوردستان
با دیدگاه فوق، پدک یک بار دیگر نقش تاریخی خود را به شکل مفصل اجرا می‌کند و در چارچوب همین بحث‌ها، روزنامه خبات نهادهای کوردی را هدف قرار می‌دهد. در وقایعی که در بالا ذکر شد، روزنامه خبات نقش اصلی را ایفا کرد. این نقش نیز در قالب «ذهنیت خیانت» در کوردستان از مرکز هولیر وارد تاریخ شد.
