پیش از هر چیز، باید به توضیح این موضوع پرداخت که آیا موج امنیتی که بر ایران حاکم است و از آن بحث، منظور همان وجود زندانیان سیاسی و نیز محروم ساختن آنان در زندان‌های ایران از جزئی‌ترین حق و حقوقشان است؟ آیا منظور آن است که در اوج وقاحت...
پیش از هر چیز، باید به توضیح این موضوع پرداخت که آیا موج امنیتی که بر ایران حاکم است و از آن بحث، منظور همان وجود زندانیان سیاسی و نیز محروم ساختن آنان در زندان‌های ایران از جزئی‌ترین حق و حقوقشان است؟ آیا منظور آن است که در اوج وقاحت در مراکز بهزیستی به دختران معلول ذهنی تجاوز می‌شود؟
آیا منظور پارکی است که برای زنان درست کرده‌اند، حال آنکه با دیوار محصورشان ساخته‌اند؟ آیا منظور از موج امنیتی، نصب بنرهای تبلیغاتی با این مضمون است که "هشت زیر پای مادران است و نه کارمندان"؟
آیا واقعاً آن موج امنیتی، با کشتن کولبران کرد و آنانی که شبانه روز کار طاقت فرسا می‌کنند، تا بتوانند لقمه نانی بر سر سفره هایشان بیاورند، به‌وجود می‌آید؟ حال آنکه می‌توان ادعای وجود امنیت به توسط حاکمیت در ایران را با ده‌ها و صد سوال دیگر به چالش کشید.
تنها با طرح همین پرسش‌ها کاملاً عیان است که جز فضای رعب، وحشتِ ملیتاریستی، هیچگونه فضای امنی موجود نیست، درحالی بنا به ادعای امیر اسماعیلی (فرمانده قرارگاه پدافند هوایی ایران) "امنیت در ایران کشور موج می‌زند، چون ما مستقل هستیم". حال پرواضح است که هردم میلیتاریزه کردن جامعه که سخنگویانش هم سرداران و ژنرال‌ها هستند و تا برسرکار بودن آنان و حاکمیت‌شان هیچگونه امنیت اجتماعی برقرار نخواهد شد؛ مگر ایجاد فضای خفقان‌آور برخواسته از قدرت نهادهای نظامی و ارتجاعی و البته که در این بین بیشترین قربانیان نبود امنیت اجتماعی، جوانان و در رأس آن زنان هستند.
دولت مطلق‌گرا و قدرت‌طلب ایران فکر و اندیشه‌های آزادی‌خواهانه را برای صندلی اقتدارش به مانند کابوسی عمیق و ترسناک دانسته و از همین روی از هیچگونه سیاست سرکوبگرانه به توسط نیروهای تا به دندان مسلح در جهت سرکوب تفکر آزادی‌خواهانه در جامعه دریغ نخواهد ورزید. در برابر هر تغییر و تحول خارج از "قانون" و محدوده سیستم ولایت فقیه با شدت برخورد نموده و هرگونه سرکوب که در ذات خود امری غیراخلاقی و ضدانسانی است را دراین راستا به کار می‌بندد".
طبق مطالب مذکور: قربانیان اصلی این تشدد و سرکوب‌ها زنان هستند که با تبلیغات منفی و برخلاف حقیقت از جامعه به حاشیه رانده شده، حال آنکه تداوم این ذهنیت، یعنی کوچک شمردن آنان را روا دانسته، بر استمرار این تفکر ارتجاعی تاکید ورزیده و از ذهنیت برخواسته از همین شیوه‌ی نگرشی، دولت هرگونه اعمال شدت و سرکوب بر زن و جامعه را روا می‌بیند؛ حال آنکه که خود زن در ظهور و تشکیل هر جامعه‌ای از گذشته تا آینده نقش بسزایی داشته و نیز که خواهد داشت".
چند روز پیش همایشی با موضوعیت احیای فرهنگ چند همسری در تهران برگزارشد. افتتاح پارک‌‌های محصورشده و نصب بنرهای ضد اشتغال‌زایی برای زنان و تشویق ایشان برای خدمت همه جانبه به مردان و نیز اینکه هر زنی که در چاردیواری خانه بماند به بهشت می‌رود، نشانگر ماهیت دولت زن ستیز ایران است که با نقاب دین‌گرایی بار دیگر فکر و اندیشه‌ی زن را در انحصار ذهنیتِ جنسیت‌گرای خود قرار می‌دهد. این درحالی‌ست که در حول انتخابات و وعده‌وعیدهای روحانی مبنی بر مبارزه با تبعیض جنسیتی در جامعه، توأمان شاهد وعده‌های پوشالین به‌همراه عملی گشتن تجدید و تقویت فرهنگ چند همسری و ... در جامعه هستیم. فی‌الواقع این‌ها سیاست‌های روزمره‌ای هستند که برای ازمیان بردن و ازمیدان به‌در کردن زنان از حوزه‌های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی بکار گرفته می‌شوند. همان‌طورکه می‌دانیم چنانچه سطح آگاهی جامعه و به‌خصوص زنان در برابرسیستم مردسالار رشد یابد، به همان اندازه شدت بخشی برسیاست‌های زن‌ستیزانه حکومت برای پس راندن جامعه نیز ازدیاد می‌یابد؛ و بدین ترتیب می‌توان به این حقیقت پی برد که واکنش جامعه و زنان در این موارد به طور فعالانه و آگاهانه وجود داشته و دارد، حال آنکه هیچ‌گاه در برابر دولت تسلیمیت را قبول نکردند و فریاد آزادی را سردادند، چراکه ایشان هم به لحاظ کیفی در حال رشد بوده و اضافتاً آنکه به‌عنوان تشکیل دهنده نیمی از اجتماع، انکارشان محال است. جایگاهی که امروزه زنان آزادی‌خواه در سایه فکر و اراده‌ای آزاد می‌زیند تاریخی است که با خون هزاران زن مبارز نوشته شده است و این تاریخ با جاودانه نمودن شخصیت‌هایی چون شهید زیلان، شهید شیرین و شهید بریوان ادامه می‌یابد. نباید از نظر دور داشت زنانی که با تلاش و کوشش‌های بی‌وقفه خویش و خون‌هایی که در راه طلب آزادی و حق مشروع خود داده‌اند و تا به این مرحله رسیدند، هرگز تن به خواسته‌های ناروای سیستم سرکوبگر و چپاول‌گرا نداده و نخواهند داد و بدون‌شک حقی که با رنج وخون‌های ریخته شده به دست آمده، هیچگونه بن‌بستی را برنتابیده و به راه خود ادامه می‌دهد.
