دولت اشغالگر و استعمارگر ترکیه، برای اینکه نقشه‌های نسل‌کشی و نابودی کوردها را به پیروزی برساند، در سال‌های دهه ۹۰ میلادی صدها روستا را آتش زده و خالی از سکنه کردند. کوردهایی که خانه و زمین‌هایشان در آتش سوخت و با شکنجه روبرو شدند، به سوی کلانشهرها روانه شدند و بسیاری از آنان نیز به باشور کوردستان رفتند. این نقشه‌ و سیاست‌های دشمنان برای نسل‌کشی کوردها به پیروزی نرسید و هر چه گذشت خلق کورد بیشتر از روستاها و کوهستان‌های‌شان صیانت کردند. اما در روزهای اخیر ما می‌بینیم که کانسبت سال‌های دهه ۹۰ میلادی همچون آتش‌زدن روستاها و به کوچ اجباری واداشتن روستائیان، در باشور کوردستان بدست خانواده بارزانی‌ در جریان است.

ما در این مطلب می‌خواهیم توجه‌ها را کمی به استراتژی طبیعت کوردستان، سیاست و جنگی که در آن انجام می‌شود، معطوف کنیم. کوردستان بهشت روی زمین است. از روی زمین گرفته تا زیرزمین‌اش، غنی و منبع حیات است. صدها سال است که جنگ دشوار نسل‌کشی ملل در این خاک انجام شده و تقریبا هیچ نوع جنگی نمانده است که بروی آن انجام نشده باشد. علیرغم این امر نیز، بهشت بودن کوردستان تغییر نکرده است. زمانیکه از کوردستان بحث می‌کنیم، البته که نمی‌توانیم آن را از طبیعت و کوردها مجزا بدانیم. زیرا طبیعت کوردستان در عین حال دل مردمان کورد است، اینچنین زیبا و متحمل آلام شده است. سیاست‌های نسل‌کشی کوردها و غارت کوردستان که مدت زمان درازی است از سوی خونخواران کوردها جریان دارد، هر چه می‌گذرد بیشتر تعمق می‌یابد. اخیرا، زمانیکه به کوردستان می‌نگریم، می‌بینیم که باکور،‌ باشور،‌ روژاوا و روژهلات کوردستان فی‌الواقع در آتش می‌سوزند، به آتش کشیده می‌شوند! هر روز بازار و منابع اقتصادی اهالی باشور کوردستان به آتش کشیده می‌شود.

همانگونه که دولت ترکیه در سال‌های دهه ۹۰ میلادی بدست مزدوران روستاها را آتش می‌زد و خالی از سکنه می‌کرد و آن مکان‌ها را به محل جنگ و ناآرامی مبدل می‌کرد، اکنون نیز دولت ترکیه بدست خانواده بارزانی، باشور کوردستان را آتش می‌زند و روستاها را خالی از سکنه می‌کند. از روز ۱۶ آوریل دولت اشغالگر ترکیه بدست بارزانی‌ها می‌خواهد حملات فاشیستی، قتل‌عام‌گرانه و الحاق باشور کوردستان را وسیع‌تر کند. برای همین هم از همان ابتدا نقش بزرگ و راهبردی به خانواده بارزانی دادند. این نقش هم خالی از سکنه کردن روستا و کوهستان‌های باشور و اشاعه شبکه‌های جاسوسی بود. برای همین هم گفته شد که پ‌د‌ک از جانب ترکیه به روستائيان گفته است، روستاها را ترک کنید و هرچه خسارت و ضرر دارید را پرداخت خواهیم کرد. مرتبط با همین امر، پ‌د‌ک روستائيانی که حاضر به ترک روستای خود نمی‌شدند را تهدید به مرگ و ناپدیدسازی کرده بود. در همین چارچوب اکنون روستاهای زیادی خالی از سکنه شده و دولت ترکیه هر لحظه روستاها را بمباران کرده و کوهستان‌ها، دام و زمین‌های اهالی را به آتش می‌کشاند.

از روزی که این الحاق آغاز شده است تاکنون، هزاران راس دام روستائیان و حیوانات کوهستان‌های کوردستان به قتل رسیدند. صدها خانه، مزرعه و باغ اهالی محلی آتش زده شده و خالی از سکنه شدند. هزاران اصله درخت کهن که سن برخی از آنان بیش از صد سال بود را قطع می‌کنند و آتش می‌زنند. با سوختن این درخت‌ها، تاریخ کوردستان نیز در آتش می‌سوزد و آنگونه که روستائیان می‌گویند، نه آتش بلکه سکوت موجود مسبب این آتش‌سوز‌ی‌ها است.

باید بخوبی واقف بود که آتش‌زدن کوردستان یکی از کانسبت‌های نسل‌کشی کوردها و کوردستان است. مزدوران در باکور کوردستان هر روز درخت‌ها و طبیعت باکور را نابود می‌کنند. در باشور نیز با همان شیوه قتل‌ و نسل‌کشی انجام می‌شود. مورد تاسف‌برانگیز اینست که در هر ۴ بخش از کوردستان بدست خود کوردها، کوردستان به قتل می‌رسد و تاریخش آتش زده می‌شود. در مقابل این نقشه نسل‌کشی و الحاق کوردستان، تنها یک راه وجود دارد، آن هم اینست که همراه گریلا علیه اشغالگران و خیانتکاران از میهن دفاع کرد. باید بخوبی واقف باشیم که کوردها با تاریخ و طبیعت مختص به خود موجودیت دارند، امروزه حمله‌ای بزرگ و دشوار علیه تاریخ و طبیعت کوردستان انجام می‌شود. باید خلق کورد و آزادی‌خواهان به‌شیوه‌ای همه‌جانبه از تاریخ و طبیعت خود دفاع و محافظت کند. اگر طبیعت و تاریخ از میان برود، دیگر معنای خلق باقی نمی‌ماند، کورد با طبیعت‌اش است که موجودیت دارد!