بیایید وقایع رخ داده در مناطق حفاظتی مدیا را به درستی درک کنیم. دروغ‌های دولت‌های آک‌پ-م‌ه‌پ، عراق و پ‌د‌ک را باور نکنیم. واقعیت اشغالگری و الحاق را به وضوح ببینیم و در برابر آن موضع‌گیری فعال بر اساس آزادی کوردستان داشته باشیم.
حملات اشغالگری و الحاقی دولت ترکیه تحت مدیریت آک‌پ-م‌ه‌پ علیه مناطق حفاظتی مدیا بر اساس اتحاد با پ‌د‌ک و داعش و با حمایت دولت عراق و آمریکا ادامه دارد. هر روز تصاویر جدیدی از محموله‌های نظامی در مطبوعات منتشر می‌شود. نیروهای اشغالگر به شدت در تلاش هستند تا تانک‌ها و خودروهای زرهی را به ارتفاعات کوه‌ها برسانند. افرادی که عضو داعش و سازمان‌های تبهکارانی مشابه هستند نیز در تصاویر منعکس شده در مطبوعات دیده می‌شود.
بر این اساس در اثر بمباران‌های روزانه هواپیماها، هلیکوپترها و توپخانه‌ها، مناطق متینا، زاپ و حتی گاره می‌سوزد. هیچ تاکستان، باغ، روستا و جنگلی در این منطقه باقی نمانده است. مناطق مذکور نه تنها خالی از سکنه هستند، بلکه غیرقابل سکونت هستند. گفته می‌شود که صدها روستا در آتش سوخته و روستاییان به زور از خانه‌های خود آواره شده‌اند. برخی از شبکه‌های تلویزیون وضعیت غم‌انگیز و اشک‌آور روستائیان را نشان می‌دهد که تنها توانستند جان خود را از نجات دهند.
بدون شک مشخص است که چه کسی این نسل‌کشی را انجام داده است. چه بگوییم خدا لعنتشان کند! روزی آنها باید پاسخگوی اعمال خود باشند. البته گریلاهای پ‌ک‌ک قهرمانانه در برابر این نسل‌کشی وحشیانه مقاومت می‌کنند. فقط گریلاها در برابر اشغالگری و حملات الحاقی فعلی مقاومت می‌کنند. چه بگوییم خدا هزار بار از آنها راضی باشد! مقاومت آنها قطعاً روزی پیروز خواهد شد. البته کسانی هم هستند که هر روز همه این اتفاقات را تماشا می‌کنند و تعدادشان اصلا کم نیست. چه بگوییم آنهایی که تماشا می‌کنند باید خجالت بکشند!
به این ترتیب، بحث‌هایی در مورد چگونگی تعریف حملات علیه مناطق حفاظتی مدیا وجود دارد. کسانی هستند که می‌گویند حملات ائتلاف ترکیه-پ‌د‌ک-داعش با حمایت آمریکا، ناتو و عراق با هدف ایجاد یک «منطقه حائل» انجام شده است. بر این اساس عنوان می‌کنند که «یک منطقه حائل در مرز عراق ایجاد شده است». اما آیا واقعاً شامل ایجاد یک منطقه حائل است؟ یا اینکه منطقه توسط فاشیسم آک‌پ-م‌ه‌پ اشغال و الحاق شده است؟ این وضعیت نیز نیاز به بیان صحیح و روشن شدن دارد.
بدون شک در مناطق مرزی که درگیری و جنگ وجود دارد از شیوه‌هایی به نام «منطقه حائل» استفاده می‌شود. برای جلوگیری از حملات دو نیروی متخاصم، نیروی نظامی سومی در عمق مشخصی بین آنها قرار می‌گیرد. به این ترتیب هدف این است که با خارج کردن نیروهای متخاصم از مرز، از انجام حملات نظامی جلوگیری شود. نیروهای سوم معمولاً یا نیروهای سازمان ملل هستند یا نیروهایی به نام «نیروهای صلح» هستند که توسط سایر کشورها بر اساس توافق جمع‌آوری شده‌اند. البته هر دو طرف متخاصم وجود قدرت منطقه حائل مورد نظر را قبول دارند و با این قدرت همراه هستند.
بنابراین، آیا امروز در مناطق هفتانین، متینا، زاپ، آواشین و خاکورک این کار انجام می‌شود؟ بدون شک اینطور نیست. نیروی نظامی سوم بین گریلاهای پ‌ک‌ک و ارتش ترکیه جای نمی‌گیرد، این دو نیرو در این مناطق می‌جنگند. این مناطق توسط ارتش ترکیه با حمایت پ‌د‌ک و دولت عراق اشغال شده است. به عبارت دیگر ارتش ترکیه در تلاش است تا مناطقی را که گریلاهای پ‌ک‌ک در آن مستقر هستند تصرف کند و حاکم این مناطق شود. به طور خلاصه این مناطق تحت سلطه ترکیه قرار می‌گیرند. مرز ترکیه دیگر مرز شهرهای قلابان، چله، گَوَر و شمزینان نیست، بلکه اکنون شهرها و شهرک‌های باتوفا، بامَرنه، کادیشه، آمدیه، دِرَلوک، شِلادزه و دیانا به مرز آن تبدیل می‌شوند. مرز ترکیه ۲۵-۴۰ کیلومتر است. به عمق باشور کشیده شده است، قطعه زمینی را که در رسمیت دولت‌ها از آن به عنوان «سرزمین عراق» تعریف شده است، الحاق کرده است.
اگر دقت کنید هیچ نیروی نظامی سومی در اینجا دخالت نمی‌کند. در مقابل، یکی از نیروهای متخاصم، ارتش ترکیه، در صدد تصرف و تسلط بر سرزمین‌های جدید است. بنابراین، هیچ منطقه‌ای وجود ندارد که بتوان آن را «منطقه حائل» در نظر گرفت و هیچ نیروی نظامی وجود ندارد که بتوان آن را چنین توصیف کرد. آنچه به وضوح در حال رخ دادن است این است که ارتش ترکیه در حال اشغال و تلاش برای الحاق بخش‌های جدیدی از این سرزمین است. بنابراین، تعریف آنچه اتفاق افتاده به عنوان «منطقه حائل» اشتباه است. اشغال و الحاق آشکار وجود دارد. و هیچ کس نباید سعی کند این وضعیت را بپوشاند.
در این مورد، دولت ترکیه در موقعیت یک قدرت اشغالگر و الحاق‌کننده قرار دارد، در حالی که دولت عراق و پ‌د‌ک در موقعیت فروشنده «زمین‌های خود» خود به دیگران هستند. البته همه طرفین به خوبی می‌دانند که این چه نوع خیانت و جنایت است. به همین دلیل، دولت ترکیه می‌گوید که «همه چیز با تایید عراق و پ‌د‌ک اتفاق افتاد». از سوی دیگر، دولت‌های عراق و پ‌د‌ک تلاش می‌کنند بگویند که «حمایت نکردند» و این وضعیت را «جمهوری ترکیه ایجاد کرد» تا حقیقت خیانتی را که مرتکب شده‌اند پنهان کنند. البته از آنجایی که آنها به خوبی می‌دانند که هیچ کس دروغ مذکور را باور نخواهد کرد، اساساً سعی در منحرف کردن دستور کار و قرار دادن برنامه‌های دیگر در مقابل جامعه دارند. آنها اغلب در مورد اهمیت «پروژه مسیر توسعه» صحبت می‌کنند. آنها در هر فرصتی این دروغ را مطرح می‌کنند که «همه چیز به دلیل پ‌ک‌ک اتفاق می‌افتد». آنها همچنین می‌خواهند فعالیت‌های دیگرشان، مثلاً «فعالیت‌های عمران شهری» را با قرار دادن آنها در مقابل مطبوعات مورد بحث قرار دهند.
البته، ما نمی‌توانیم چیزی مشخص درباره تأثیرگذاری چنین اقدامات بیان کنیم. با این حال، با نگاهی به عدم واکنش‌های اجتماعی، می‌توان گفت که تأثیر خاصی دارد. اما چقدر از این عدم واکنش ناشی از این است و چقدر ناشی از فشار و وحشت استبدادی اعمال شده است؟ در واقع، هیچ قدرت دیگری در این جهان به اندازه اداره بارزانی مستبد و ظالم نیست. مردم به دلیل ترس از مرگ که همیشه تجربه می‌کنند، نمی‌توانند علیه اداره بارزانی صحبت کنند، بیانیه بدهند یا کنشی انجام دهند.
بیایید در مورد این دروغ صحبت کنیم که این وضعیت به عنوان یک راه‌حل توسط دولت عراق و پ‌د‌ک ارائه شده است! زیرا این نیروها به طور گسترده از این دروغ استفاده می‌کنند و ادعا می‌کنند که با آنچه انجام شده است، عراق و باشور کوردستان به «ثبات» می‌رسند. به عبارت دیگر، آنها اعلام می‌کنند که جنگ دولت ترکیه-پ‌ک‌ک در نتیجه پایان خواهد یافت. با این حال، آنها نمی‌توانند در مورد چگونگی این اتفاق چیزی بگویند. زیرا آنچه می‌گویند راه‌حل است، در واقع راه‌حل نیست، یک دروغ ساختگی است. آنها این را هم مثل بقیه می‌دانند.
چون ۲۵-۴۰ کیلومتر با مرز ترکیه فاصله دارد. جنگ دولت ترکیه-پ‌ک‌ک با تغییر آن به باشور خاتمه نمی‌یابد. به عبارت دیگر، زمانی که سرزمین‌های قلابان، چله، گَوَر و شمزینان مرز نیستند و سرزمین‌های باتوفا، کادیشه، آمدیه، درلوک، شلادزه و دیانا به مرز تبدیل می‌شوند، جنگ مورد بحث از بین نمی‌رود. اگر فرض کنیم که جنگ در مرز باشد، در شرایط کنونی دو قدرت نامبرده به دلیل وجود مرز به راحتی با هم می‌جنگند. اگر جنگ را نه در مرزها بلکه در مناطق داخلی بیشتری ببینیم، در واقع آنوقت تغییر مرز هیچ تاثیری نخواهد داشت.
اگر دقت کنید جنگ با اشغالگری و الحاق مناطق مورد نظر ترکیه به پایان نمی‌رسد و مناطق مذکور به ثبات دست نخواهند یافت. نقش مرزهای قلابان، چله، گَوَر و شمزینان را تاکنون ایفا کرده است، مرز جدید ترکیه که به مناطق باتوفا، کادیشه، آمدیه، درلوک، شلادزه و دیانا جابجا شده است. جنگ در این خط ادامه دارد. زیرا موضع‌گیری‌های متقابل گریلاهای پ‌ک‌ک و ارتش ترکیه و تبهکارانش ادامه دارد.
بنابراین، بیایید وقایع رخ داده در مناطق حفاظتی مدیا را به درستی درک کنیم. دروغ‌های دولت های آک‌پ-م‌ه‌پ، عراق و پ‌د‌ک را باور نکنیم. واقعیت اشغالگری و الحاق را به وضوح ببینیم و در برابر آن موضع‌گیری فعال بر اساس آزادی کوردستان داشته باشیم. این کار را انجام دهیم تا اشغالگری و الحاق رخ ندهد و تسلیم‌شدن عراق و خیانت بارزانی به نتیجه نرسد.
منبع: روزنامه یِنی اوزگور پولیتیکا
