یقینا باید خلق را آگاه ساخت

اگر آمریکا از منطقه عقب‌نشینی کند، ترکیه در تگنا قرار خواهد گرفت. به همین دلیل نیز بیش از پیش تلاش می‌کند که با اسد سازش کند. در این مورد باید خودمدیریتی دمکراتیک و تمام نیروهای دمکراتیک این موارد را دنبال کرده و به گوش خلق‌های جهان برسانند.‌

تلاشمان بر این است سیاست‌های قتل‌عام‌گرایانه حکومت اردوغان که علیه خلق کورد اجرایی کرده و قصد به نتیجه رساندن آن را دارد به همین‌خاطر حملات همه‌جانبه را تسریع کرده و کار و کنش‌های تبلیغاتی انجام می‌دهد، را بازگو کنیم. بخشی مهم از این موارد نیز سوریه می‌باشد. اردوغان می‌خواست از وقایع ‌‌«بهار عربی» به عنوان یک فرصت استفاده کند و از راه اخوان المسلمین، اعراب را به کنترل خود درآورد. برای این امر هم با سازمان‌های تبهکار داعش و النصره متحد شد. اینگونه محاسبه کرد که حکومت بعث متلاشی خواهد شد. او سوریه را به یک توفان خونین کشاند که نتواند از آن خارج شود. اردوغان در سال ۲۰۰۳ گفته بود‌ ‌«ما اشتباهی را که در عراق مرتکب شدیم در سوریه انجام نخواهیم داد، ما در مقابل وضعیت سیاسی کوردها مانع خواهیم شد.» با این کار او اخوان‌ها را به حکومت می‌رساند و بدین شکل سوریه کنترل می‌شد.

اما محاسبات اردوغان موفقیت‌آمیز نبود. کوردها مقاومت کرده و در شکست داعش نقش بزرگی ایفا کردند. این مقاومت در عین‌حال کاری کرد که حکومت بشار اسد برقرار بماند. همچنین اسد با پشتیبانی روسیه و ایران مقاومت کرد و سرپا ایستاد. علیرغم تمام این موارد نیز ترکیه ارتش خود را به سوریه آورد و مناطقی مانند باب، اعزاز و سریکانی را اشغال کرده است. در این مناطق، اقتصاد را غارت کرده و به غنیمت می‌برد. در آنجا ده‌ها هزار نیروی مسلح را سازماندهی کرد و علیه خلق روانه کرد. جنایات جنگی و غیرانسانی را انجام داد.

بدلیل اینکه اردوغان نتیجه‌ای را که می‌خواست بدست نیاورد، اکنون به بشار اسد می‌گوید که ‌«بیا با هم سازش کنیم». صلح ترکیه چگونه است‌؛ ما می‌توانیم به قبرس بنگریم و بهتر آن را درک کنیم. همانگونه که ‌می‌دانید قبرس مانند دولت یکی از اعضای سازمان ملل متحد است. همچنین عضو اتحادیه اروپا می‌باشد. از سال ۱۹۷۴ تا کنون قبرس تحت اشغالگری دولت ترکیه قرار دارد. علیرغم تمام تصمیمات و تلاش‌های سازمان ملل و اتحادیه اروپا نیز، ترکیه از قبرس عقب‌نشینی نکرد. برای ۲۰۰هزار ترک ساکن قبرس، یک دولت جداگانه را به تمام جهان تحمیل می‌کند. می‌گویند مُصِرانه از حق دولت شدن فلسطین دفاع می‌کنند. اما زمانیکه مسئله کورد باشد، با گفتن‌ ‌«نه، کوردها در این جهان نمی‌توانند حضور داشته باشند، هیچکس نمی‌تواند از نام و وضعیت سیاسی آنان دفاع کند» قیامت به پا می‌کند.

چند روز قبل سالگرد اشغال قبرس بود. تمام مقامات دولتی و نمایندگان احزاب برای جشن گرفتن اشغالگری قبرس در صف ایستادند. این یکی از عملکردهای کلاسیک دولت ترکیه است. علیرغم اینکه صدها سال از اشغال استانبول می‌گذرد نیز هنوز آن را جشن می‌گیرند، با این مراسم‌ها ما می‌بینیم که اردوغان و باغچلی، چگونه صلحی می‌‌خواهند. باغچلی و مافیای او علاالدین چاکینجی با دو فرمانده به اصطلاح عضو ارتش آزاد سوریه عکس گرفته ست. حزبی نژادپرست و فاشیست چه کاری با اپوزوسیون ترکیه و سازمان ارتش آزادی سوریه دارد‌؟ این عکس، نشان می‌دهد که صلحی چگونه را می‌خواهند.

ارتش به اصطلاح آزادی و یا اپوزوسیون سوریه در دست ترکیه به یک مهره پیاده و نهاد ژاندارمری مبدل شده است. آنان نمی‌توانستند به نیرویی تبدیل شوند که مسائل سوریه را ابراز کرده و دمکراسی را مطالبه کنند. تا زمانی که در دستان حکومت ترکیه عمل کنند این امر شدنی نیست. آنان به نیرویی تبدیل نشدند که بتوانند مشکلات دمکراسی خلق‌های سوریه را به رهیافت برسانند. تا زمانیکه در آغوش ترکیه باشند این کار را هم نخواهند توانست عملی کنند. آنان نقش الاغ‌هایی را دارند که برای پاکسازی میدان مین استفاده می‌شوند، اینچنین به حملات ترکیه و اشغال کردن منطقه خدمت می‌کنند. هویت سیاسی و اراده آنان باقی نمانده است. موجودیت آنان مرتبط با اشغالگری دولت ترکیه است. بدلیل اینکه خود را به خلق نمی‌سپارند. در سایه دولت ترکیه مال و ملک خلق را غصب کرده و به وضعیت امیرهای جنگ مبدل شدند که از جنگ تغذیه می‌کنند. آنان به این شک و گمان افتادند که اگر ترکیه و سوریه سازش کنند‌، ما همه چیز خود را از دست خواهیم داد. بخاطر اینکه به فاشیست‌هایی مثل باغچلی تکیه کردند. به دنبال پچ‌پچ و غیبت‌هایی به مثابه این که به اشغالگری پایان نخواهد داد و از ما در منطقه استفاده خواهند کرد، افتادند.

اردوغان می‌خواهد با حکومت سوریه سازش کند و هم از پناهجویان و هم از کوردها نجات پیدا کند. می‌گوید ما از شمال شما هم از جنوب به کوردها حمله کنید و آنان را پراکنده می‌کنیم. در سوریه نه برای صلح بلکه برای جنگ و درگیری به کار می‌پردازد. برای همین هم استخبارات آن به شیوه‌ای فعالانه کار می‌کند. روستاهای مرزی همیشه بمباران می‌شوند. به ویژه نیز برای اینکه میان خلق عرب و خلق کورد تناقض ایجاد کرده و عشایر را علیه یکدیگر تحریک کند، کارهای دشواری را انجام می‌دهد. همچنین می‌داند که تبهکاران در منطقه اشغال شده برضد کوردها هستند و آنان را برای جنگ آماده می‌کند. می‌گوید بیایید این مناطق را اشغال کنیم، شما مستقر شده و نیرومند شوید. عهد‌هایی مثل دادن مال و ملک به آنان و عفو خواستن برای آنان، مشارکت دان آنان در داخل حکومت را به آنان داده و چنین معامله می‌کند.

اگر آمریکا از منطقه عقب‌نشینی کند، ترکیه در تگنا قرار خواهد گرفت. به همین خاطر نیز بیش از پیش تلاش می‌کند که هرچه زودتر با اسد سازش کند. همانگونه که قابل مشاهده است، تلاش‌ها و نقشه‌های ترکیه بسیار خطرناک هستند. در اینباره باید خودمدیرتی دمکراتیک و تمام نیروهای دمکراتیک این موارد با دقت دنبال کرده و به گوش خلق جهان برسانند. جهان نمی‌داند که اکنون در این منطقه چه چیزی جریان دارد. ترکیه مداوم تبلیغات جنگ ترور را می‌کند. زمانیکه توجه جهانیان بروی جنگ فلسطین و یا اکراین است، فاشیسم ترکیه نیز از این موقعیت استفاده کرده و تلاش می‌کد که در سوریه نسل‌کشی کوردها را به نتیجه برساند و خودمدیرتی دمکراتیک را از میان بردارد.